IPPB1/415-208/07-4/AŻ - Zastosowanie podwyższonej stawki amortyzacyjnej dla samochodu w prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2007 r. (data wpływu 26 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskująca od wielu lat prowadzi agencyjne biuro turystyczne. Zgodnie z ustawą o turystyce, integralną częścią umowy-zgłoszenia na imprezę turystyczną jest katalog z dokładnym opisem imprezy turystycznej, którą klient otrzymuje. Poza tym klienci gromadzą duże ilości katalogów, co pomaga w wyborze oferty. Z badań rynkowych wynika, że na jedną wykupioną imprezę przypada 10 sztuk katalogów różnych touroperatorów polskich i zagranicznych. Bardzo powszechni są podróżnicy-marzyciele, których również biura turystyczne mają obowiązek obsłużyć i zaopatrzyć w katalogi. W związku z powyższym, dobrze prowadzona agencja turystyczna musi zabiegać o dużą ilość katalogów z ofertą turystyczną polskich i zagranicznych touroperatorów. Ze względu na sezonowość sprzedaży: lato, zima oraz ciągle zmieniające się promocje i ceny, kilkakrotnie aktualizowane są cenniki. Szczególnie touroperatorzy niemieccy drukują duże ilości aktualnych cenników. Wynikiem tego jest gromadzenie się bardzo dużej ilości makulatury. Dla prawidłowego funkcjonowania biura konieczne jest bardzo częste i systematyczne wywożenie dużej ilości makulatury.

Biuro ma dwa punkty sprzedaży:

Między biurem w "X", a biurem w "Y" jest ok. 80 km

Punkty skupu makulatury są położone na uboczu, przy bardzo złych drogach, a zatem Wnioskująca musi przeciążonym samochodem (nieraz jednorazowo 300-350 kg) przewozić makulaturę w bardzo złych warunkach drogowych. Samochód służy również do codziennego dojazdu do biur w celu rozliczenia i zabezpieczenia przyjętej gotówki oraz do przewozu pracowników z biura do biura (nie ma innej możliwości dojazdu z "Y" do "X": brak połączeń kolejowych i autobusowych).

Z uwagi na powyższe, samochód w działalności Wnioskującej używany jest bardzo intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. Samochody dotychczasowe po 5 latach użytkowania są w bardzo złym stanie technicznym, często się psują, co jest bardzo uciążliwe, szczególnie w sytuacji, kiedy wynik finansowy zależy od sprawnego przemieszczania się w trójkącie "Z", "X", "Y".

Odpowiadając na pismo IPPB1/415-208/07-2/JB z dnia 5 listopada 2007 r. Wnioskująca uzupełniła wniosek poprzez wskazanie pytania i swojego stanowiska.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskująca ma prawo skorzystać z przyspieszonej amortyzacji samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z prowadzeniem działalności sezonowej istnieje możliwość skorzystania z przyspieszonej amortyzacji. Dochody uzyskuje tylko w miesiącach maj, czerwiec, lipiec przy sprzedaży letnich imprez turystycznych. Natomiast sprzedaż zimowych imprez jest znikoma, że nie pokrywa nawet kosztów prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z powyższym, na całoroczne koszty musi zarobić w ciągu trzech miesięcy. Biuro turystyczne ze względu na swoją specyfikę musi być otwarte cały rok, ponieważ do biura, które jest w zimę zamykane, w lato otwierane turyści nie mieliby zaufania. Działanie biura w "X" i biura w "Y" zależy w dużej mierze od sprawnego przemieszczania się w celu rozliczenia i zabezpieczenia gotówki, dostarczenia brakujących dokumentów, katalogów i cenników.

W maju tego roku Wnioskująca przewoziła pracowników z biura w "Y" do biura w "X", ponieważ w biurze w "X" tworzyły się kolejki. Z powodu małej ilości pracowników nie można było obsłużyć wszystkich klientów. W czasie jazdy popsuł się samochód (czwarty rok eksploatacji), "rozsypało" się podwozie. W rezultacie, w szczycie sezonu, pracownicy do jednego biura dotarli po południu, drugie biuro w tym dniu było nieczynne, a Wnioskująca zamiast obsługiwać klientów pilnowała w warsztacie szybkiej naprawy samochodu. Z tego powodu Wnioskująca podjęła decyzję o zakupie drugiego samochodu do firmy, ponieważ w działalności dla osiągnięcia dochodu niezwykle ważne jest przemieszczanie się w trójkącie "Z" - "Y" - "X".

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne).

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a - 22o ww. ustawy.

Uregulowania zawarte w art. 22a ust. 1 ww. ustawy, określają, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z zasadą określoną w art. 22i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Jednakże w szczególnych, przewidzianych w ustawie przypadkach, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacji z zastosowaniem podwyższonych stawek amortyzacyjnych.

Przepis art. 22i ust. 2 ww. ustawy określa, iż podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:

Zgodnie z art. 22i ust. 3 ww. ustawy w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa przesłanek, jakie winny być spełnione, by zasadnym stało się uznanie, że środki trwałe wskazane w art. 22i ust. 2 (w tym środki transportu) używane są bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych.

Zgodnie z informacją zawartą w objaśnieniach do Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego załącznik do ww. ustawy przez środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej należy rozumieć te obiekty, które są używane w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub w innych warunkach wskazujących na bardziej intensywne zużycie.

Z przedstawionego stanu faktycznego, jako intensywne używanie środków transportu można by uznać, pod pewnymi warunkami przewożenie makulatury w dużych ilościach po drogach złej jakości. Wnioskująca określa je jako "bardzo częste", nie precyzując - jak częste. Jeżeli chodzi o jakość dróg to trudno też określić jaki stan drogi uznaje się za zły. Generalnie stan dróg w naszym kraju nie jest dobry. Wydaje się również, że aby zapobiec poruszaniu się "złymi drogami" Podatnik może na przebywanej często trasie: "Z" - "Y" - "X" znaleźć skład makulatury w bardziej dostępnym miejscu. Jednocześnie dla zminimalizowania zużycia środka transportu należałoby spowodować, aby wywożenie makulatury odbywało się w mniejszych ilościach - przy zwiększonej częstotliwości.

Codzienny dojazd do biur w celu rozliczenia i zabezpieczenia przyjętej gotówki oraz przewozu pracowników z biura do biura w ocenie organu nie wydaje się być właściwym uzasadnieniem dla określenia używania samochodu za bardziej intensywne niż przeciętne.

W związku ze wskazaniem przez Wnioskującą na sezonowość intensywnej eksploatacji samochodu, możliwe wydaje się do zastosowania podwyższenie stawki w okresach występowania okoliczności to uzasadniających. W myśl bowiem wyżej przytoczonego przepisu art. 22i ust. 3 w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek dla środków transportu, używanych bardziej intensywnie, stawki ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany. Skoro - w przekonaniu Wnioskującej - często eksploatuje Ona samochód bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, to zasadnym będzie podwyższenie w tych okresach stawki amortyzacyjnej przy zastosowaniu współczynnika właściwego dla środków transportu używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, tj. przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4.

Zauważyć jednak należy, iż to Podatnik dokonać musi oceny warunków, w jakich używa środki transportu, uznając je za bardziej intensywne w stosunku do warunków przeciętnych.

Reasumując, przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie wskazuje, by przez cały czas samochód był wykorzystywany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. Jeżeli Wnioskodawca będzie w stanie udokumentować bardziej intensywne użytkowanie - sezonowo, wtedy może podwyższyć stawkę w okresach występowania tych okoliczności.

W przedmiotowej sprawie organ podatkowy ustosunkowuje się wyłącznie do argumentacji zawartej w wystąpieniu Wnioskującej, bowiem regulacje art. 14a-d ustawy - Ordynacja podatkowa nie przewidują prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.