IPPB1/415-205/09-5/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) oraz piśmie (data nadania 16 czerwca 2009 r., data wpływu 17 czerwca 2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-205/09-2/MT z dnia 28 maja 2009 r. (data nadania 28 maja 2009 r., data doręczenia 10 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie postanowień umowy z dnia 23 czerwca 1994 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie postanowień umowy z dnia 23 czerwca 1994 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczna prowadzącą działalność gospodarczą. Data rozpoczęcia działalności gospodarczej to 5 września 2004 r. Wnioskodawczyni jest zarejestrowana w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (GUS). Prowadzona działalność została sklasyfikowana jako działalność w zakresie projektowania budowlanego, urbanistycznego, technologicznego. Wnioskodawczyni jest czynnym płatnikiem podatku VAT.

Jako przedsiębiorca Wnioskodawczyni rozlicza swoje osiągnięte dochody w zakresie podatku dochodowego prowadząc księgowość w formie księgi przychodów i rozchodów, podatek liniowy. Wnioskodawczyni zawarła kontrakt w ramach prowadzonej działalności ze spółką akcyjną z siedzibą w Bukareszcie. Przedmiotem kontraktu są usługi projektowe (w zakresie stworzenia projektu graficznego języka, obrazu i symbolu). Projekt graficzny środowiska, oznaczenie i zaprojektowanie wskazań kierunków informacji, toalet w nowo budowanym centrum handlowym w Rumunii. Realizacja tego kontraktu wykonywana jest na terenie Polski. Wnioskodawczyni nie posiada na terenie Rumunii zakładu ani przedstawicielstwa. Wnioskodawczyni jest rezydentem polskim posiada centrum interesów życiowych w Polsce i tu rozlicza wszystkie swoje dochody.

Kontrahent rumuński z wystawionych faktur za realizowane projekty wypłaca kwotę należności pomniejszoną o podatek dochodowy w wysokości 10%, uzasadniając że jest to zgodne z art. 12 umowy między rządem Rzeczpospolitej polskiej, a rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z dnia 23 czerwca 1994 r..

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 28 maja 2009 r. Nr IPPB1/415-205/09-2/MT wnioskodawczyni uzupełniła swój wniosek w dniu 17 czerwca 2008 r. informując, iż wypłacane należności były należnościami za wykonanie usługi w postaci sporządzenia projektu oraz, że nastąpiło przeniesienie prawa autorskich do projektu na Spółkę z siedzibą w Bukareszcie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prowadząc działalność gospodarczą jako osoba fizyczna i rozliczając podatek dochodowy od osób fizycznych w Polsce jako przedsiębiorca, Wnioskodawczyni ma obowiązek płacić równocześnie podatek w Rumunii w wysokości 10% od kwot z wystawionych faktur za realizacje projektu na terenie Rumunii w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawczyni przepisy ustawy o podatku od osób fizycznych oraz umowa między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzona w W. dnia 23 czerwca 1994 r. jednoznacznie określają, że jeśli przedsiębiorca nie prowadzi na terenie Rumunii oddziału firmy to opodatkowanie realizowanego kontraktu w ramach prowadzonej działalności jako osoba fizyczna podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Potwierdza to wyżej wymieniona umowa w art. 12 pkt 4 gdzie jednoznacznie strony umowy określają, że jeśli dochody pochodzą z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej gdzie siedziba firmy znajduje się na terenie Polski to w całości te dochody podlegają opodatkowaniu na terenie Polski.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a powołanej wyżej ustawy).

Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie należy traktować jako wyłącznie obowiązujących Polskę norm międzynarodowego prawa publicznego, gdyż z uwagi na ich szczególny charakter, są one przede wszystkim powszechnie obowiązującymi normami naszego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego, których prawidłowe stosowanie wymaga również odniesienia do ustalonych w międzynarodowej pragmatyce zasad, wyrażonych w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD.

W myśl art. 12 ust. 1 umowy miedzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 109, poz. 530) należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże art. 12 ust. 2 stanowi, że należności licencyjne, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem, ustalony podatek nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Wyjaśnić przy tym należy, iż zawarte w tym artykule sformułowanie, że należności "mogą" być opodatkowane w drugim Państwie nie oznacza możliwości wyboru, w którym państwie należności te podlegają opodatkowaniu. Sformułowanie to oznacza, że drugie państwo ma prawo opodatkować takie należności, jeżeli na podstawie przepisów tego państwa należności te podlegają w tym państwie opodatkowaniu (umowy są bowiem zawierane pomiędzy państwami a nie z poszczególnymi podatnikami). Używane w umowach bilateralnych słowo "mogą" należy rozumieć jako prawo administracji skarbowej danego państwa do opodatkowania określonych rodzajów dochodów. Postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przyznają więc państwu będącemu stroną umowy prawo do opodatkowania danego rodzaju dochodu, jeżeli ustawodawstwo wewnętrzne nakłada podatek na taki rodzaj dochodu (przychodu) - a taki obowiązek nakłada art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 umowy polsko-rumuńskiej określenie "należności licencyjne", użyte w niniejszym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami nadawanymi przez radio lub telewizję transmisjami satelitarnymi lub kablowymi rozpowszechnianymi publicznie przez jakikolwiek rodzaj elektronicznych środków przekazu, albo patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub za informacje związane z doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Zgodnie z zawartą w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD definicją "należności licencyjne" są związane na ogół z prawami lub majątkiem stanowiącym różne formy własności literackiej i artystycznej, elementy własności intelektualnej określone w tekście, jak również informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (Komitet Spraw Podatkowych OECD, Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, Modelowa Konwencja w Sprawie Podatku Od Dochodu i Majątku, wersja skrócona 15 lipca 2005 r., Dom Wydawniczy ABC, str. 186).

Stosownie do art. 12 ust. 4 umowy polsko-rumuńskiej postanowień ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie stosuje się, jeżeli właściciel należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą przez zakład w nim położony bądź wykonuje wolny zawód za pomocą stałej placówki tam położonej, a prawa lub majątek, z których tytułu wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście wiążą się z działalnością tego zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia artykułu 7 lub artykułu 15 niniejszej umowy

Z przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego wynika, że nie posiada ona na terenie Rumunii zakładu ani przedstawicielstwa oraz, że nastąpiło przeniesienie prawa autorskich do projektu na Spółkę z siedzibą w Bukareszcie.

W związku z powyższym art. 12 ust. 4 ww. umowy w stosunku do Wnioskodawczyni nie będzie miał zastosowania. Wypłacane na rzecz Wnioskodawczyni należności stanowią należności licencyjne.

W świetle powyższego zastosowanie znajdują przepisy art. 12 ust. 1 i ust. 2 powyższej umowy.

Reasumując, należności licencyjne powstające w Rumunii mogą być opodatkowane w Rumunii zgodnie z prawem tam obowiązującym, ale ustalony podatek nie może przekroczyć 10% należności brutto.

W tym miejscu należy podkreślić, iż fakt opodatkowania dochodów z należności licencyjnych w Rumunii nie zwalnia podatnika od obowiązku wykazania tych dochodów w Polsce.

W celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną art. 25 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z którym w przypadku osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący:

Przepis ten znajduje odzwierciedlenie w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 27 ust. 9 ustawy stanowi, że jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Mając powyższe na względzie, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.