IPPB1/415-202/11-2/IF - Powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku ze sprzedażą nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą nieruchomości-jest prawidłowe.

W dniu 28 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 17 października 2000 r. "Umowa częściowego zniesienia współwłasności i darowizny" Wnioskodawca stał się współwłaścicielem z udziałem 1/4 nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym wielolokalowym i budynkiem gospodarczym.

W dniu 15 czerwca 2001 r. został podpisany akt notarialny "Umowa darowizny", w którym jedna z sióstr przekazała Wnioskodawcy i jego żonie swój udział w wysokości 1/4 w wyżej wymienionej nieruchomości. Po tym akcie udział w przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy i żony wynosił 50%.

W dniu 21.01 2009 r. został podpisany akt notarialny "Umowa zniesienia współwłasności przez ustanowienie odrębnej własności lokali, w którym wszyscy współwłaściciele dokonali podziału i poszczególne lokale oraz części budynku gospodarczego zostały przypisane jako własność poszczególnym współwłaścicielom. Ponieważ nieruchomości tej nie mona było podzielić dokładnie według udziałów wynikających z akt z dnia 17 października 2000 r. i 15 czerwca 2001 r. została oszacowana wartość całej nieruchomości jak również części podziału. Kwotowo podział ten przedstawia się następująco:

* Wnioskodawca z żoną -53,4% wartości szacunkowej;

* pierwsza siostra -22% wartości szacunkowej;

* druga siostra -24,6% wartości szacunkowej.

Podział ten odbył się bez spłat i dopłat.

W roku 2011 wszyscy właściciele lokali tej nieruchomości mają zamiar sprzedać całą nieruchomość, a kwotę uzyskaną ze sprzedaży podzielić rzeczywiście i w zapisie notarialnym według udziałów wynikających z akt notarialnych z dnia 17 października 2000 r. i 15 czerwca 2001 r. to jest:

* Wnioskodawca z żoną -50% wartości sprzedaży;

* pierwsza siostra -25% wartości sprzedaży;

* druga siostra -25% wartości sprzedaży.

Wnioskodawca nadmienił, iż mieszkał i był zameldowany przez okres dłuższy niż 12 miesięcy w lokalu, który jest jego własnością po podziale z dnia 21 stycznia 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w przypadku sprzedaży całej przedmiotowej nieruchomości oraz podziału rzeczywistego i w zapisie notarialnym kwoty uzyskanej ze sprzedaży według udziałów wynikających z akt z 2000 r. i 2001 r. wystąpi wobec Wnioskodawcy i jego żony zobowiązanie od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jeżeli wystąpi,to od jakiej wartości i jakim oprocentowaniu ma być naliczane.

W ocenie Wnioskodawcy zobowiązanie od podatku dochodowego nie powstanie jeżeli będą spełnione ww. warunki sprzedaży i podziału kwoty ze sprzedaży, gdyż prawa nabyte zostały w 2000 r. i 2001 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

Cytowany powyżej przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości lub prawa wieczystego użytkowania gruntu przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. A contrario jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości lub prawa wieczystego użytkowania gruntu nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (tekst jedn. Dz. U. Nr 217, poz. 1588) wprowadzono nowe, obowiązujące od 1 stycznia 2007 r., zasady opodatkowania dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednak z uwagi na treść przepisu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Zatem dla ustalenia jakie przepisy znajdą zastosowanie w sprawie, istotne jest ustalenie daty nabycia poszczególnych udziałów w przedmiotowej nieruchomości.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca:

* w dniu 17 października 2000 r. stał się współwłaścicielem 1/4 nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym na podstawie "umowy częściowego zniesienia współwłasności i darowizny",

* w dniu 15 czerwca 2001 r. stał się wraz z małżonką współwłaścicielem 1/4 nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym na podstawie "darowizny", w wyniku której udział w ww. nieruchomości wynosił 50%,

* w dniu 21 stycznia 2009 r. stał się wraz z żoną właścicielem 53,4% szacunkowej wartości przedmiotowej nieruchomości na podstawie "umowy zniesienia współwłasności przez ustanowienie odrębnej własności lokali".

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności Zgodnie z art. 195 kodeksu cywilnego współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy - o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Nie zmienia tego fakt, że zniesienia współwłasności dokonuje się bez spłat i dopłat. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części nieruchomości nabytej w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności. Wobec powyższego dla celów podatku dochodowego bieg terminu pięcioletniego dla części udziału w nieruchomości nabytego ponad udział we współwłasności należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze zniesienia współwłasności.

Z wniosku wynika, że w dniu 17 października 2000 r. została zawarta w formie aktu notarialnego umowa częściowego zniesienia współwłasności i darowizny, na podstawie której Wnioskodawca nabył 1/4 udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem. Następnie w dniu 15 czerwca 2001 r. stał się wraz z małżonką współwłaścicielem 1/4 nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym na podstawie "darowizny", w wyniku której udział w ww. nieruchomości wynosił 50%. W dniu 21 stycznia 2009 r. Wnioskodawca oraz jego małżonka stali się właścicielami 53,4% wartości szacunkowej przedmiotowej nieruchomości na podstawie "umowy zniesienia współwłasności oraz ustanowienia odrębnej własności". Dokonane w 2009 r. zniesienie współwłasności nieruchomości odbyło się bez spłat i dopłat.

Reasumując, przenosząc opisane wcześniej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na względzie ujęte we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że planowana sprzedaż udziału w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym i gospodarczym, nabytej przez Wnioskodawcę w drodze "umowy częściowego zniesienia współwłasności i darowizny" tj. w dniu 17 października 2000 r. oraz na podstawie umowy"darowizny" tj. w dniu 15 czerwca 2001 r. nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie, co oznacza, że przychód uzyskany ze sprzedaży części nieruchomości, nabytej w ten sposób nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego, a zatem mając na uwadze pytanie zawarte w przedmiotowym wniosku wyjaśnić należy, że interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do Niego.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez jednego z małżonków, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego małżonka, tj. żony Zainteresowanego.

Żona Wnioskodawcy, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.