IPPB1/415-20/07-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2007 r. (data wpływu 26 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 26 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie stosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 13 marca 2007 r. zakupiła Pani w komisie samochód osobowy, który będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Transakcja została potwierdzona fakturą VAT-marża. Umowę komisową na sprzedaż przedmiotowego samochodu komis zawarł w dniu 10 marca 2007 r. z Panią B. W dniu 4 marca 2007 r. Pani B zakupiła przedmiotowy samochód od obywatela Niemiec. Obywatel niemiecki, który był poprzednim właścicielem pojazdu posiadał go od dnia pierwszej rejestracji tj. 8 maja 2000 r. do dnia sprzedaży tj. 4 marca 2007 r.

Samochód został wyrejestrowany w Niemczech w dniu 3 stycznia 2007 r. Obywatel niemiecki był jedynym właścicielem samochodu. Przebieg samochodu wynosił w dniu sprzedaży 130.000 tys. k.m.

Na potwierdzenie powyższego stanu faktycznego posiada Pani następujące dokumenty:

* niemiecki dowód rejestracyjny,

* niemiecka książka pojazdu,

* karta pojazdu wydana w Polsce,

* umowa komisowa,

* faktura VAT-marża.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym może Pani uznać zakupiony samochód osobowy za używany środek trwały w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym zastosować skrócony okres amortyzacji tj. 30 miesięcy.

Zdaniem wnioskodawcy został udokumentowany fakt, iż przedmiotowy samochód przed nabyciem przez wnioskodawcę był używany przez poprzednich właścicieli co najmniej 6 miesięcy i w związku z tym może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji właściwą dla samochodów osobowych tj. 30 miesięcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w przepisach art. 22a - 22o ustawy z dn. 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze. zm.). Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Przepisy art. 22f ww. ustawy stanowią, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż trwałych gdy wartość ta w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł.

Stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie stosownie do przepisów art. 22i ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy art. 22j ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowią, iż podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, nie może być krótszy niż 30 miesięcy.

Środki trwałe (środki transportu) zgodnie z art. 22j ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy. Z przywołanych przepisów art. 22j ust. 2 pkt 1 wynika, że podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji, jeżeli nabył używany samochód, który był wykorzystywany u poprzedniego właściciela (przed nabyciem przez podatnika) przez wymagany okres co najmniej 6 miesięcy.

Jednakże przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają rodzaju dokumentów potwierdzających fakt, iż nabyty samochód przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych, był używany. Ciężar udowodnienia takiego stanu rzeczy spoczywa na podatniku.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego pierwsza rejestracja samochodu nastąpiła w dniu 8 maja 2000 r., samochód został zakupiony przez Panią w dniu 13 marca 2007 r. a stan licznika wskazywał przebieg 130.000 tys. k.m.

Na potwierdzenie opisanego stanu faktycznego posiada Pani następujące dokumenty: niemiecki dowód rejestracyjny, niemiecką książkę pojazdu, kartę pojazdu wydaną w Polsce, umowę komisową oraz fakturę VAT-marża.

Mając na uwadze powyższe, zajęte przez Panią stanowisko w przedmiotowej sprawie odnośnie uznania zakupionego samochodu osobowego za używany środek trwały i zastosowania wobec niego 30- miesięcznego okresu amortyzacji, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.