IPPB1/415-197/10-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu 1 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego opodatkowania małżonków - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 marca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego opodatkowania małżonków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

1 września 1999 r. Wnioskodawczyni zarejestrowała działalność gospodarczą i wybrała opodatkowanie na zasadach karty podatkowej. 1 lipca 2000 r. Wnioskodawczyni zawiesiła tą działalność i od tamtej pory nie uzyskiwała z tego tytułu przychodów. W czerwcu 2000 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński i od 2001 r. Wnioskodawczyni rozliczała się wspólnie z małżonkiem. W 2004 r. Wnioskodawczyni zlikwidowała ww. działalność gospodarczą. W kwietniu 2009 r. urząd skarbowy przysłał Wnioskodawczyni wezwanie celem złożenia korekty PIT-37 za 2004 r., w związku z brakiem możliwości wspólnego rozliczenia z małżonkiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 1 stycznia 2003 r. Wnioskodawczyni miała prawo w 2004 r. rozliczyć się wspólnie z małżonkiem.

Zdaniem Wnioskodawczyni opierając się na przepisach prawa i orzecznictwie sądowym, urząd skarbowy nie miał podstaw do sugerowania działania opisanego w stanie faktycznym wniosku. Opinię swoją Wnioskodawczyni potwierdza tym, że zgodnie z brzmieniem obowiązującego od dnia 1 stycznia 2003 r. art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należało złożyć w urzędzie skarbowym oświadczenie o wyborze zryczałtowanej formy opodatkowania. Po 1 stycznia 2003 r. takiego oświadczenia Wnioskodawczyni nie złożyła. W konsekwencji tego zdaniem Wnioskodawczyni należy postawić tezę, że Wnioskodawczyni podlegała opodatkowaniu na zasadach ogólnych i miała prawo do wspólnego rozliczenia się z małżonkiem w 2004 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, od osiąganych przez nich dochodów.

Jednak art. 6 ust. 2 ww. ustawy przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków. Powołany powyżej przepis stanowi: małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Stosownie do art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie.

Z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów określonych w art. 9 ust. 1 i 1a pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W konsekwencji już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, m.in. zryczałtowanym podatkiem dochodowym, stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków.

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Na gruncie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.) obowiązuje zasada, że jeżeli do dnia 20 stycznia każdego roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania uważa się, że nadal prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną w tej formie, co wynika wprost z treści art. 29 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z treścią ww. art. 29 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, osoba, która nie zlikwidowała działalności gospodarczej, a jedynie ją zawiesiła, uznawana jest przez przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym za osobę prowadzącą taką działalność, do której mają zastosowanie przepisy tej ustawy.

Jeżeli więc któryś z małżonków opodatkowany jest w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych lub kartą podatkową, nie mogą oni rozliczać się wspólnie. Dla braku możliwości wspólnego opodatkowania nie jest konieczne osiąganie jakichkolwiek przychodów opodatkowanych na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wystarczy, że małżonek wybrał tę formę opodatkowania. Sam fakt prowadzenia (bądź nie) działalności gospodarczej nie ma natomiast znaczenia dla możliwości wspólnego opodatkowania.

W tym miejscu zauważyć należy, że Wnioskodawczyni niewątpliwie przed 2004 r. nie powiadomiła urzędu skarbowego ani o likwidacji działalności gospodarczej, ani nie dokonała wyboru innej formy opodatkowania. A zatem w 2004 r. do momentu likwidacji działalności gospodarczej do Wnioskodawczyni miały zastosowanie przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że od 1 września 1999 r. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą, dla której wybrała opodatkowanie na zasadach karty podatkowej. 1 lipca 2000 r. Wnioskodawczyni zawiesiła działalność. W 2004 r. Wnioskodawczyni zlikwidowała ww. działalność gospodarczą.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązujących przepisów stwierdzić należy, że zgłoszenie przez Wnioskodawczynię zawieszenia działalności gospodarczej opodatkowanej w formie karty podatkowej nie oznaczało ustania bytu przedsiębiorcy. Nie oznaczało również, że przestały mieć zastosowanie do Wnioskodawczyni przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych dochodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Dla możliwości zastosowania wspólnego opodatkowania dochodów małżonków, o którym mowa w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak już wskazano na wstępie, decydujące znaczenie miał sam fakt zastosowania wobec Wnioskodawczyni przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Nie było przy tym istotne, czy w danym roku podatkowym został osiągnięty przychód z działalności gospodarczej opodatkowanej w formie karty podatkowej.

Reasumując, stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni nie mogła skorzystać z możliwości wspólnego opodatkowania małżonków za rok 2004, gdyż w roku tym była osobą, do której miały zastosowanie przepisy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Fakt podlegania regulacjom zawartym w tej ustawie miał bowiem decydujące znaczenie dla braku możliwości skorzystania ze wspólnego opodatkowania małżonków.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.