IPPB1/415-192/11-2/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2011 r. (data wpływu 23 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym oraz możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji - jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w dniu 14 września 2005 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie:

* niespecjalistyczne sprzątanie budynków i obiektów przemysłowych oraz pozostałe sprzątanie,

* usługi kosmetyczne,

* sprzedaż detaliczna kosmetyków i art. toaletowych.

Wnioskodawca od 14 września 2005 r. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W dniu 14 września 2005 r. została spisana umowa przyrzeczenia sprzedaży lokalu użytkowego z deweloperem. Płatność za lokal została ustalona w ratach na okres 5 lat. W związku z tym faktury na zakup lokalu wystawiane były przez dewelopera co miesiąc w wysokości wpłaconej zaliczki na nazwisko Wnioskodawcy. Wydanie lokalu w posiadanie Wnioskodawcy nastąpiło w dniu 31 stycznia 2006 r. w formie protokołu przekazania i od tego dnia przeszły na kupującego korzyści i ciężary związane z lokalem.

Data 31 stycznia 2006 r. dotycząca przekazania lokalu do użytkowania została potwierdzona w treści aktu notarialnego sporządzonego dnia 22 grudnia 2010 r. na małżeństwo S.

W okresie luty 2006 r. - listopad 2006 r. prowadzone były w lokalu prace adaptacyjne. Suma zaewidencjonowanych wydatków poniesionych na "wykończenie" lokalu - po zakończeniu prac i przyjęciu lokalu do użytkowania przekracza 15.000 zł.

Wartość poniesionych nakładów na adaptację Wnioskodawca zaliczył jako wartość początkową środka trwałego jakim jest w tym przypadku inwestycja w obcym środku trwałym i amortyzował w wys. 10% od stycznia 2007 r.

Od inwestycji, która nie była własnością Wnioskodawcy i jego żony nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych. Podatek naliczony VAT z rat na zakup lokalu, jak również z wydatków poniesionych na adaptację Wnioskodawca uwzględnił w całości w rozliczeniach miesięcznych w deklaracjach VAT-7. W dniu 22 grudnia 2010 r. sporządzony został akt notarialny na zakup lokalu na małżeństwo S., w którym zawarto wyłącznie cenę zakupu lokalu. Wydatki poniesione na prace adaptacyjne uznane przez Wnioskodawcę jako inwestycja w obcym środku trwałym nie zostały ujęte w akcie notarialnym. W dniu 15 stycznia 2011 r. Wnioskodawca udostępnił nieodpłatnie część lokalu na prowadzenie działalności gospodarczej małżonce. Działalność gospodarcza prowadzona przez małżonkę jest zwolniona podmiotowo z podatku VAT. Prowadzona jest książka przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Odpowiedź na pytanie Nr 3 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. W zakresie pozostałych pytań zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy wprowadzając do ewidencji środków trwałych zakończoną i przyjętą do w użytkowania inwestycję w obcych środkach trwałych zastosował stawkę amortyzacyjną od sumy zaewidencjonowanych wydatków w wysokości 10%. Stawkę tę Wnioskodawca zamierza kontynuować do końca amortyzacji.

Nieruchomość - lokal - wprowadzony również w XII 2010 r. do ewidencji środków trwałych Wnioskodawca zamierza amortyzować w związku z jego wykorzystywaniem od XII 2006 r. stawką indywidualną w wys. 2,8%.

Od części lokalu udostępnionego nieodpłatnie małżonce z uwagi na współwłasność Wnioskodawca nie będzie zaliczał do kosztów uzyskania przychodów amortyzacji proporcjonalnie do powierzchni wykorzystywanej w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

W świetle art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22i ust. 1 cytowanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie definiuje wprost pojęcia "inwestycji w obcym środku trwałym". Jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją jest ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

W myśl art. 22j ust. 4 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

W przypadku nabycia przez podatnika środka trwałego, w którym dokonał inwestycji w obcym środku trwałym, istnieje możliwość kontynuacji amortyzacji według zasad przyjętych na początku amortyzacji inwestycji w obcym środku trwałym pomimo, iż po nabyciu środka trwałego, nie będzie to już obcy środek trwały, lecz własny. Po przekazaniu do używania inwestycji w obcym środku trwałym, może ona pozostać dla celów naliczania odpisów amortyzacyjnych odrębnym składnikiem majątku.

Wnioskodawca powinien zatem kontynuować amortyzację inwestycji w obcym środku trwałym według metody i zasad stosowanych przed nabyciem środka trwałego.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do treści pkt 3 i 4 tego przepisu, z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

Stosownie do postanowień art. 22j ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

Z treści wniosku wynika, iż w dniu 31 stycznia 2006 r. przekazano Wnioskodawcy lokal użytkowy do użytkowania. W okresie luty - listopad 2006 r. w lokalu były prowadzone prace adaptacyjne. Od stycznia 2007 r. wartość nakładów poniesionych na adaptację była amortyzowana jako inwestycja w obcych środkach trwałych.

Zauważyć przy tym należy, iż dla środków trwałych, o których mowa w art. 22j ust. 1 pkt 4 ww. ustawy tj. budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% nie ustalono 60-miesięcznego okresu użytkowania warunkującego możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej. W przypadku tych środków wystarczającym minimum okresem używania, uprawniającym do zastosowania stawki indywidualnej jest jeden pełny rok.

Stawkę amortyzacyjną dla lokali użytkowych należy ustalić jako różnicę 40 lat pomniejszoną o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia oddania lokalu do używania do dnia wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych. Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowy lokal od grudnia 2006 r. Do ewidencji środków trwałych wprowadzono go po raz pierwszy 22 grudnia 2010 r., czyli lokal ten był wykorzystywany pełne 4 lata. Wobec powyższego Wnioskodawca może stosować indywidualną stawkę amortyzacji w wys. 2,8%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.