IPPB1/415-192/08-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2008 r. (data wpływu 14 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu likwidacji działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu likwidacji działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wspólnicy spółki T-C s.c. D. J. i K. chcą podjąć uchwałę o rozwiązaniu spółki, jednakże będą kontynuować działalność gospodarczą indywidualnie na podstawie posiadanych wpisów do rejestru działalności gospodarczej. Spółka posiada majątek w postaci zakupionej przez nią nieruchomości, gotówki i wierzytelności od usługobiorców za niezapłacone faktury. Uchwałą o rozwiązaniu spółki wspólnicy rozwiążą tą spółkę, a następnie wycofają wniesione wkłady, zniosą współwłasność łączną nieruchomości i staną się współwłaścicielami w częściach ułamkowych po 1/3 każdy, przejmą wierzytelności Spółki w równych częściach do windykacji w ramach indywidualnej działalności jako następcy prawni Spółki.

Nieruchomość wchodząca w skład majątku Spółki jest nieruchomością niezabudowaną i po jej zakupie Spółka nie korzystała z odpisu podatku VAT naliczonego od podatku należnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wspólników spółki art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania, gdyż działalność będzie kontynuowana przez wspólników indywidualnie, a ponadto spółka cywilna nie jest podatnikiem podatku PIT tylko jej wspólnicy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wykładnia przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) dochody z udziału w takiej spółce opodatkowane są osobno u każdej osoby, będącej wspólnikiem spółki, w stosunku do jej udziału. Opodatkowaniu podlegając więc nie dochody spółki cywilnej, lecz dochód osiągany przez każdego ze wspólników z tytułu udziału w spółce. Do ustalenia wysokości tego dochodu stosować należy reguły przewidziane w powołanej wyżej ustawie podatkowej.

Zgodnie z art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadów oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim.

Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli:

Z treści powyższego przepisu wynika zatem, że do ustalenia remanentu likwidacyjnego oraz dochodu do opodatkowania są zobowiązani tylko ci podatnicy, którzy zaprzestają prowadzenia działalności gospodarczej w znaczeniu wyłączenia źródła przychodów.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłych polegającym na rozwiązaniu trzyosobowej spółki cywilnej z jednoczesnym utworzeniem trzech podmiotów, które będą prowadziły tę działalność indywidualnie - samodzielnie, nie ma zastosowania art. 24 ust. 3 cyt. ustawy.

Reasumując - stanowisko wnioskodawcy w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu likwidacji działalności gospodarczej jest prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż interpretacja nie mocy wiążącej dla wspólników spółki cywilnej, bowiem interpretacja wywiera skutek wyłącznie w stosunku do tego podmiotu, do którego jest skierowana.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.