IPPB1/415-175/08-4/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2008 r. (data wpływu 12 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wypłaconego odszkodowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wypłaconego odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony zaistniały stan faktyczny.

Pracownica L... wystąpiła z powództwem do Sądu Rejonowego o odszkodowanie. Sąd uznał na rzecz pracownicy odszkodowanie w kwocie 11 520,00 zł orzekając o rygorze natychmiastowej wykonalności do kwoty 3 840,00 zł zapłaconej przez zarząd w dniu 10 lipca 2007 r.. Sąd Apelacyjny utrzymał wyrok Sądu Rejonowego w związku z czym pozostałą część odszkodowania w kwocie 7 680,00 zł zarząd wypłacił w dniu 17 stycznia 2008 r. od wypłaconych kwot odprowadzony został podatek dochodowy od osób fizycznych stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.)

Jednocześnie pismem z dnia 2 kwietnia 2008 r. (data wpływu 3 kwietnia 2008 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu Nr IPPB1/415-175/08-2/AM z dnia 25 marca 2008 r., Wnioskodawca podaje co następuje: Odnośnie "przedstawienia wyczerpującego stanu faktycznego a mianowicie przepisów prawa, w oparciu o które została ustalona wysokość odszkodowania" L wskazuje art. 45 § 1 kodeksu pracy. Odszkodowanie wypłacone zostało w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z naruszeniem przepisów o wypowiedzeniu z nieuzasadnionym wypowiedzeniem. Odszkodowanie wypłacone zostało w wysokości 3- miesięcznego wynagrodzenia w związku z treścią art. 47 #185; kodeksu pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od odszkodowania wypłaconego pracownicy należny jest podatek dochodowy biorąc po uwagę to, że odszkodowanie przysługuje na podstawie art. 45 § 1 Kodeksu Pracy w związku z nieuzasadnionym wypowiedzeniem.

Zdaniem wnioskodawcy, z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, po. 176v z późn. zm.) nie wynika jednoznacznie, że odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę zasądzone prawomocnym orzeczeniem Sądu na podstawie art. 45 § 1 Kodeksu pracy korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie odnośnie "jednoznacznego określenia własnego stanowiska w zakresie zadanego pytania" nie jest przekonany o tym, czy podatek od opisanego wyżej odszkodowania jest należny z uwagi na niejednoznaczną treść art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Wnioskodawca skłania się ku interpretacji polegającej na przyjęciu, że podatek ten należy odprowadzić, co jest zgodne z opinią radcy prawnego zatrudnionego w L. Faktycznie podatek ten został odprowadzony, jednakże z uwagi na wystąpienie z roszczeniem przez uprawnioną do odszkodowania L oprze się na wiążącym w tej sprawie stanowisku Ministra Finansów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, uważa się w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę reguluje Kodeks pracy.

Stosownie do postanowień art. 45 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. W myśl art. 45 § 2k. p. sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45k. p., przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 471 Kodeksu pracy).

Stosownie do regulacji art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze. zm.) wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podstawą wypłaty odszkodowania był przepis art. 45 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), który stanowi, iż w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Natomiast wysokość otrzymanego odszkodowani została ustalona w wysokości 3 miesięcznego wynagrodzenia zgodnie z art. 47 #185; Kodeksu pracy.

Reasumując, należy uznać iż przedmiotowe odszkodowanie przysługujące pracownikowi w zawiązku z nieuzasadnionym wypowiedzeniem jest odszkodowaniem zasądzonym na mocy wyroku sądowego, a podstawą jego zasądzenia jest art. 45 § 1 i 47#185; ww. Kodeksu pracy. Oznacza to, iż pracownikowi przyznano odszkodowanie, którego zasady ustalania i wysokość wynikają wprost z przepisów odrębnej ustawy, tj. Kodeksu pracy i równocześnie odszkodowanie to nie zostało wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 od lit. a) - g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem odszkodowanie to podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to równocześnie, że L... jako płatnik nie był obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od kwoty tego odszkodowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.