IPPB1/415-173/14-4/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2014 r. (data wpływu 19 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródeł przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródeł przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie tłumaczeń. W ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zajmuje się przekładem i poświadczaniem m.in. dokumentów procesowych (np. postanowienia, pozwy), urzędowych (np. akta stanu cywilnego), sądowych (np. wyroki), umów, regulaminów (np. regulamin aresztu łub P.) z języka węgierskiego na język polski oraz z języka polskiego na język węgierski, a także uwierzytelnianiem obcojęzycznych odpisów takich dokumentów oraz poświadczaniem tłumaczeń i odpisów wykonanych przez inne osoby. Wnioskodawczyni wykonuje także tłumaczenia ustne na żądanie sądów, prokuratury, policji i straży granicznej też w ramach działalności gospodarczej. Wykonane tłumaczenia poświadcza swoją pieczęcią, która zawiera jej imię i nazwisko, język w zakresie którego ma uprawnienia do poświadczania tłumaczeń, a także pozycję na liście tłumaczy przysięgłych prowadzoną przez Ministra Sprawiedliwości. Pieczęć zamówiła w Ministerstwie Sprawiedliwości, wykonała ją Mennica Państwowa. Na wszystkich tłumaczeniach oraz odpisach pism, które poświadcza wymienia pozycję, pod którą tłumaczenie lub odpis są odnotowane w repertorium. Na sporządzonych tłumaczeniach i odpisach pism musi zamieścić informację o tym, czy wykonała je na podstawie oryginału czy kopii dokumentu, a także czy dany odpis lub tłumaczenie jest poświadczone i przez kogo. Wnioskodawczyni podlega kontroli rzetelności prowadzenia repertorium tłumacza przysięgłego oraz odpowiedzialności zawodowej, w razie niewywiązywania się z obowiązków mogą być zastosowane wobec niej kary; upomnienia, nagany, zawieszenia prawa wykonywania zawodu lub pozbawienia prawa do wykonywania zawodu. Podlega także odpowiedzialności karnej za uchylanie się od wykonania tłumaczenia, można na nią nałożyć karę pieniężną, zarządzić przymusowe doprowadzenie oraz aresztować na czas nieprzekraczający 30 dni. Stawki za tłumaczenia przysięgłe dla organów państwa są z góry ustalone w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości dotyczącym stawek za tłumaczenia przysięgłe.

Pismem uzupełniającym z dnia 11 lutego 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.) będący odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 13 maja 2014 r. Nr IPPB1/415-173/14-2/AM Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie i w zakresie wskazanym przez organ.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy uzyskiwane wynagrodzenie w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej z tytułu: przekładu i poświadczania m.in. dokumentów procesowych (np. postanowienia, pozwy), urzędowych (np. akta stanu cywilnego), sądowych (np. wyroki), umów, regulaminów (np. regulamin aresztu lub P.) z języka węgierskiego na język polski oraz z języka polskiego na język węgierski, a także uwierzytelnianie obcojęzycznych odpisów takich dokumentów oraz poświadczanie tłumaczeń i odpisów wykonanych przez inne osoby oraz wykonywanie tłumaczeń ustnych na żądanie sądów, prokuratury, policji i straży granicznej należy art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od osób fizycznych, czy do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie z ww. źródeł uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku na sądzie spoczywają obowiązki płatnika, określone w art. 41 ust. 1 oraz w art. 42 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są:

* działalność wykonywana osobiście - pkt 2

* pozarolnicza działalność gospodarcza - pkt 3.

Zgodnie z art. 5a ust. 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl natomiast art. 5b ust. 1 cyt. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zatem nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy), tj. m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Ustawodawca wyraźnie bowiem rozróżnił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu m.in. z działalności wykonywanej osobiście oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej; dokonany podział ma charakter rozłączny.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, że na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Na podstawie art. 42 ust. 1 powoływanej ustawy, płatnik ma (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaliczkę pobrano) obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT-11 (art. 42 ust. 2 cyt. ustawy).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie tłumaczeń z języka węgierskiego na język polski oraz z języka polskiego na język węgierski. W ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zajmuje się przekładem i poświadczaniem dokumentów procesowych, urzędowych, sądowych, umów, regulaminów, a także uwierzytelnianiem obcojęzycznych odpisów takich dokumentów oraz poświadczaniem tłumaczeń i odpisów wykonanych przez inne osoby. Wnioskodawczyni wykonuje także tłumaczenia ustne na żądanie sądów, prokuratury, policji i straży granicznej też w ramach działalności gospodarczej.

W przypadku czynności wykonywanych przez tłumacza, warunki i tryb nabywania oraz utraty prawa wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego, a także zasady wykonywania tego zawodu regulują przepisy ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. Z 2004 r. Nr 273, poz. 2702, z późn. zm.).

Stosownie do art. 15 ww. ustawy, tłumacz przysięgły nie może odmówić wykonania tłumaczenia w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, na żądanie sądu, prokuratora, Policji oraz organów administracji publicznej, chyba, że zachodzą szczególnie ważne przyczyny uzasadniające odmowę.

Z przepisu art. 16 ust. 2 ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego wynika, że Minister Sprawiedliwości w drodze rozporządzenia określa stawki wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego wykonane na żądanie podmiotów, o których mowa w art. 15, przy uwzględnieniu stopnia trudności i zakresu tłumaczenia.

Kwestie związane z wynagrodzeniem tłumacza przysięgłego w związku z wykonywaniem czynności na żądanie ww. podmiotów reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2005 r. Nr 15, poz. 131 z późn. zm.).

Przechodząc na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że kwalifikacja do źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzeń przyznawanych tłumaczom w związku z czynnościami wykonywanymi przez nich w ramach określonego postępowania sądowego na zlecenie sądu, jest zależna od formy prawnej wykonywania przez nich zawodu tłumacza przysięgłego.

W związku z powyższym, jeżeli tłumacz przysięgły działalność zawodową wykonuje w formie organizacyjnej, w ramach której osiąga dochody kwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmującą swym przedmiotem czynności odpowiadające przedmiotowo czynnościom wykonywanym na żądanie sądów, prokuratury, policji i straży granicznej - wówczas wynagrodzenie z tytułu wykonywania czynności w ramach określonego postępowania, należy zaliczyć do przychodów z tego źródła.

Uznać zatem należy, że Wnioskodawczyni z tytułu zadań wykonywanych przez nią w ramach prowadzonej pozarolniczej działalność gospodarczą jako tłumacz przysięgły również na żądanie sądów, prokuratury, policji i straży granicznej - osiąga przychody, które należy zakwalifikować do przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

A zatem stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego wacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, iż tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie objętym zadanym przez nią pytaniem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.