IPPB1/415-158/08-2/ES - Warunki konieczne dla zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaconych rat leasingowych i innych kosztów eksploatacji samochodu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2008 r. (data wpływu 8 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów eksploatacji samochodu osobowego ponoszonych w związku z zawarciem umowy cesji praw z umowy leasingu operacyjnego tego pojazdu - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów eksploatacji samochodu osobowego ponoszonych w związku z zawarciem umowy cesji praw z umowy leasingu operacyjnego tego pojazdu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma X będąca podatnikiem podatku od towarów i usług zawarła w ramach prowadzonej działalności gospodarczej we wrześniu 2007 r. umowę cesji leasingu operacyjnego, na podstawie, której stała się stroną korzystającą z samochodu osobowego X. Samochód ten jest wykorzystywany w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Pierwotna umowa leasingu zawarta w kwietniu 2007 r. kreowała dla leasingobiorcy pełne prawo do odliczenia 60% podatku VAT od opłat na rzecz firmy leasingowej.

W celu ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu firma prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem wnioskodawcy w kwestii pytania drugiego regulacje prawne zawarte w Rozdziale 4a art. 23a-23l ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają skutków podatkowych cesji ww. umów. W związku z tym cesjonariusz jest traktowany jak pierwotnie "korzystający" z leasingu operacyjnego i ma prawo od dnia cesji umowy leasingowej do zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów opłacanych rat leasingowych dodatkowych kosztów eksploatacji samochodu bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, a tym samym bez uwzględniania limitu zawartego w art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy.

Odpowiedź na pytanie drugie stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek strony w zakresie pytania pierwszego został rozpatrzony interpretacją indywidualną z dnia 1 kwietnia 2008 r. Nr IPPP1-443-249/08-2/JB.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kwestie dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umowami leasingu zostały przez ustawodawcę uregulowane w art. 23a-23l ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 23a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Jak wynika z art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy - jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

Z przepisów powyższych wynika zatem, iż co do zasady jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ww. ustawy warunki to wówczas ponoszone przez leasingobiorcę (korzystającego) w związku z tą umową wydatki w podstawowym okresie, z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Przepisy ww. ustawy nie regulują wprost skutków podatkowych zmiany stron umowy leasingu. Unormowania zawarte w art. 23a-23l ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych określają jedynie skutki podatkowe rozporządzania przedmiotem leasingu po upływie podstawowego okresu umowy oraz skutki podatkowe występujące w trakcie trwania umowy.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, z którego wynika, iż w następstwie dokonanej cesji umowy leasingu (zawartej pierwotnie z innym podmiotem gospodarczym), wnioskodawca przejął wyłącznie prawa i obowiązki cywilnoprawne dotychczasowego leasingobiorcy (korzystającego). Nie przejął natomiast praw i obowiązków o charakterze podatkowym.

Umową cywilnoprawną nie można bowiem przenieść uprawnień podatkowych. Przepisy Kodeksu Cywilnego dopuszczają wprawdzie możliwość przejęcia przez nowego korzystającego wszystkich praw i obowiązków poprzedniego leasingobiorcy, bez rozwiązywania umowy leasingowej. Nie oznacza to jednak, iż dokonana cesja będzie miała analogiczne skutki na gruncie prawa podatkowego. Prawo podatkowe nie dopuszcza przeniesienia uprawnień podatkowych z jednego leasingobiorcy na drugiego w wyniku umowy cesji, gdyż sytuacja taka nie została przewidziana w rozdziale 14 Działu III Ordynacji podatkowej, normującego prawa i obowiązki następców prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż w związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa skutków podatkowych cesji umów leasingu należy przyjąć, że cesjonariusz jest traktowany jak pierwotnie "korzystający" z leasingu operacyjnego.

Nie można bowiem mówić o kontynuacji podatkowej umowy leasingowej w sytuacji, gdy korzystającym został nowy podatnik (podmiot gospodarczy) i przystępuje on do umowy, której, co najmniej, okres obowiązywania jest już krótszy, niż w momencie podpisywania jej przez pierwszego korzystającego.

W świetle powyższego, w przypadku cesji umowy leasingu niezbędne jest ustalenie, czy umowa ta stanowi dla nowego leasingobiorcy nadal podatkową umowę leasingu, a tym samym, czy opłaty ponoszone z tego tytułu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w oparciu o art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli zatem umowa leasingu, na dzień cesji tej umowy, spełnia nadal warunki określone przepisem art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i ograniczenia kwoty kosztów (eksploatacyjnych) do wysokości limitu ustalonego na podstawie dokonanych w niej zapisów, bowiem w myśl art. 23 ust. 3b ww. ustawy, do samochodów osobowych wykorzystywanych do działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu, nie mają zastosowania przepisy art. 23 ust. 1 pkt 46 cyt. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W przeciwnym wypadku, gdy zawarta umowa nie spełnia warunków określonych w art. 23b ww. ustawy, opłaty powyższe mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli spełniają warunki określone w art. 22 ust. 1 tejże ustawy, jako wydatki związane z dzierżawą (najmem) przedmiotu umowy - (art. 23l ww. ustawy).

W sytuacji tej koszty eksploatacyjne samochodu osobowego będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jednakże z uwzględnieniem ograniczenia wynikającego z ww. art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy.

Mając powyższe na względzie, przedstawione we wniosku stanowisko wnioskodawcy uznać należy za nieprawidłowe.

Końcowo zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, czy zawarta przez podatnika umowa cesji leasingu operacyjnego stanowi umowę leasingu w myśl art. 23b ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.