IPPB1/415-150/12-2/ES - Momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących mediów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2012 r. (data wpływu 13 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących mediów - jest prawidłowe.

W dniu 13 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących mediów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się między innymi handlem oraz wynajmem nieruchomości na własny rachunek. Wnioskodawca jest odbiorcą wody, energii cieplnej, gazu, energii elektrycznej, które w przeważającej części są refakturowane na odbiorców, a w części stanowią koszty prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

I tak na podstawie otrzymanych faktur za dostawę gazu Wnioskodawca sporządza refaktury ustalając opłaty za zużyte media na poszczególnych najemców.

Przykładowo, w styczniu 2012 r. otrzymano faktury za gaz:

* z datą wystawienia 2 stycznia 2012 r., obejmującą odczyty liczników za okres 30 listopada 2011 do 23 grudnia 2011 r.,

* z datą wystawienia 2 stycznia 2012 r., obejmującą odczyty liczników za okres 23 grudnia 2011 do 31 grudnia 2011 r., które zostały refakturowane na najemców w dniu 9 stycznia 2012 r.,

* z datą wystawienia 30 stycznia 2012 r., obejmującą odczyty liczników za okres 31 grudnia 2011 do 30 stycznia 2012 r., która została refakturowana na najemców w dniu 7 lutego 2012 r.

Na podstawie otrzymanych faktur za zużyty gaz Wnioskodawca wystawił refaktury na najemców z datą 9 stycznia 2012 r. (dotyczącą okresu rozliczeniowego do dnia 31 grudnia 2011 r.) oraz w dniu 7 lutego 2012 r. (dotyczącą okresu rozliczeniowego do dnia 30 stycznia 2012 r.). Ten schemat wystawiania faktur jest stały i powtarza się mniej więcej co miesiąc (w zależności od daty odczytu). Zdarzają się przypadki, że refaktury nie obejmują całości należności ujętej w fakturze, gdyż na przykład częściowo dotyczą pustostanów lub lokali, które nie są dodatkowo obciążane opłatami za media, gdyż mają ustaloną zryczałtowaną odpłatność za czynsz bez ponoszenia dodatkowych opłat za media.

Zgodnie z otrzymaną interpretacją Ministra Finansów z dnia 12 sierpnia 2009 r., przychód z tytułu wystawianych - refaktur był zaliczany do miesiąca w którym przypadał ostatni dzień okresu rozliczeniowego wykazanego w fakturze i tak więc w powyższym przykładzie było odpowiednio miesiąc grudzień 2011 r. oraz w przypadku refaktur wystawionych w dniu 7 lutego 2012 r. miesiąc styczeń 2012 r.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów ewidencjonując koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 4 i 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. według metody uproszczonej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Pod jaką datą należy ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów koszty wynikające z otrzymanych faktur za dostawę gazu opisanych w przedstawionym stanie faktycznym.

Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie faktury za dostawę mediów (zużycie gazu) powinny być ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów według daty wystawienia faktury, to jest w styczniu 2012 r.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Ustęp 5 stanowi, że u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b. I tak w ust. 5a. ustawodawca przewidział, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

Natomiast w ust. 5b czytamy, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącane w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie. Zgodnie z art. 22 ust. 5c koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Od 1 stycznia 2007 r. ustawa o podatku dochodowym definiuje dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Ustawodawca w art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyjaśnił co uważa się za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, gdzie czytamy "Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu."

Pojęcie refakturowania nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. Jednak przyjęta praktyka i orzecznictwo dopuszczają sytuację, w której koszty usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez ich wykonawcę mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę poprzez wystawienie tzw. "refaktur". Refakturowanie polega na zafakturowaniu odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży. Celem refakturowania jest przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał mimo, że podmiot refakturujący faktycznie danej usługi nie świadczy. Przyjmuje się, że refakturowanie jest możliwe wtedy, gdy strony zawarły między sobą umowę przewidującą taką możliwość.

Należności wynikające z wystawionych refaktur są przychodem dla podmiotu refakturującego. Przychód z refakturowania jest w istocie zwrotem poniesionych wydatków. W przypadku refakturowania mamy do czynienia z wykonaniem przez refakturującego usługi innej, niż usługa, której refakturowanie dotyczy. Podmiot refakturujący jest jedynie pośrednikiem w przekazywaniu opłat pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługi, a rzeczywistym ich odbiorcą.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęć koszty bezpośrednio związane z przychodami" oraz "koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami" użytych w art. 22 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednak podatkowe znaczenie tych pojęć można ustalić posługując się ich znaczeniem językowym. Jednak podział kosztów na koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami oraz pośrednio ma znaczenie i zastosowanie jedynie do podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą memoriałową, o której mowa w art. 22 ust. 5 ustawy.

Aczkolwiek ponoszone koszty na dostawę mediów są z całą pewnością związane z osiąganymi przychodami, to zdaniem Wnioskodawcy w tym zakresie znajdzie zastosowanie art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6a, więc u podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

W świetle powyższego Wnioskodawca uważa, że faktury za media powinny być ujęte w kosztach zgodnie z datą ich wystawienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.