IPPB1/415-147/14-2/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2014 r. (data wpływu 12 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 2001 r. pomiędzy Wnioskodawcą a jego małżonką nieprzerwanie istnieje wspólność majątkowa. W roku 2007 Wnioskodawca wraz z małżonką założył spółkę jawną pod firmą X. (dalej "Spółka"), której są jedynymi wspólnikami.

W styczniu 2012 r. każdy ze wspólników złożył we właściwym urzędzie skarbowym oświadczenie o wyborze formy opodatkowania dochodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej jako wspólnik spółki, zgodnie z którym dokonano wyboru opodatkowania według stawki liniowej 19%.

W czerwcu 2012 r., na podstawie art. 14a ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r. (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm., dalej ustawa SDG), podjęta została uchwała o zawieszeniu działalności spółki na okres 24 miesięcy począwszy od 1 lipca 2012 r. Zawiadomienie o zawieszeniu działalności spółki oraz o braku jakichkolwiek innych przychodów Wnioskodawcy i jego małżonki z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej zostało złożone we właściwym urzędzie skarbowym w dniu 3 lipca 2012 r.

Do dnia dzisiejszego, a więc w szczególności przez cały rok podatkowy 2013, działalność spółki pozostaje zawieszona.

W związku z zawieszeniem działalności Spółki, oraz w związku z brakiem przychodów z tytułu prowadzenia jakiejkolwiek innej działalności gospodarczej, w roku 2013 Wnioskodawca oraz Jego małżonka nie złożyli oświadczenia o wyborze formy opodatkowania przychodów z tytułu działalności gospodarczej. W roku podatkowym 2013 Wnioskodawca uzyskiwał wyłącznie przychody z tytułu stosunku pracy, natomiast jego małżonka nie uzyskała żadnych przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca i Jego małżonka, pomiędzy którymi przez cały rok podatkowy istniała wspólność majątkowa, i którzy zawiesili działalność gospodarczą, w taki sposób, że zawieszenie rozpoczęło się przed rozpoczęciem roku podatkowego i trwało nieprzerwanie przez cały rok podatkowy 2013, mogą być opodatkowani łącznie na wspólny wniosek złożony zgodnie z artykułem 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 350, z późn. zm., dalej "ustawa p.d.o.f.").

Zdaniem Wnioskodawcy, zawieszenie działalności gospodarczej w oparciu o ustawę SDG przez cały rok podatkowy oznacza, że Wnioskodawca i Jego małżonka nie prowadzili w roku podatkowym działalności gospodarczej i nie uzyskiwali z tego tytułu żadnych przychodów. W związku z tym, że zgodnie z ustawą SDG zawieszenie działalności wywołuje skutki prawne w stosunku do zobowiązań publicznoprawnych, do Wnioskodawcy i Jego małżonki w danym roku podatkowym nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy p.d.o.f.

Niezależnie od powyższego, należy zwrócić uwagę, że wprowadzając do ustawy p.d.o.f. art. 6 ust. 8 ustawodawca chciał wyeliminować łączenie przez podatnika dwóch przywilejów: preferencyjnego opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej oraz wspólnego opodatkowania małżonków. Zawieszenie działalności gospodarczej przez cały rok podatkowy skutkuje faktycznym wyeliminowaniem jednego z tych przywilejów (opodatkowanie działalności gospodarczej). W tej sytuacji nie ma uzasadnienia, aby pozbawiać podatnika prawa do skorzystania z drugiego z tych przywilejów (wspólne opodatkowanie małżonków), gdyż taka interpretacja byłaby niezgodna z intencją przyświecającą ustawodawcy.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy p.d.o.f. małżonkowie, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie. Równocześnie, zgodnie z art. 6 ust. 8 tejże ustawy, łączny sposób opodatkowania, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy.

Artykuł 30c ustawy p.d.o.f. odnosi się do podatników uzyskujących dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych według stawki liniowej 19%. Zgodnie z tym przepisem podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Do roku 2012 Wnioskodawca i Jego małżonka uzyskiwali dochody opodatkowane zgodnie z art. 30c ustawy p.d.o.f. i nie stosowali łącznego opodatkowania swoich dochodów.

W dniu 11 stycznia 2012 r. złożyli w Urzędzie Skarbowym Warszawa-Ursynów (dalej: "Urząd Skarbowy") właściwym ze względu na ich miejsce zamieszkania, oświadczenie o wyborze formy opodatkowania z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Oświadczenie zostało złożone na przygotowanym przez Urząd Skarbowy formularzu, który przewidywał wyraźne określenie formy prowadzonej działalności oraz firmy, pod którą działalność ta będzie wykonywana. Zgodnie ze stanem faktycznym wspólnicy Spółki jednoznacznie określili, że oświadczenie to dotyczy dochodów uzyskiwanych przez nich wyłącznie za pośrednictwem spółki.

W połowie 2012 r. działalność spółki, która stanowiła jedyne źródło dochodów małżonków z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, została, w oparciu o art. 14a ustawy SDG, zawieszona na okres 24 miesięcy począwszy od 1 lipca 2012 r., o czym urząd skarbowy został poinformowany. W zawiadomieniach złożonych w urzędzie skarbowym w dniu 3 lipca 2012 r. Wnioskodawca oraz Jego małżonka jednoznacznie określili, że oprócz zawieszanej spółki nie prowadzą innej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, oświadczenia złożone w urzędzie skarbowym w dniach 11 stycznia 2012 r. (wybór formy opodatkowania) oraz w dniu 3 lipca 2012 r. (zawieszenie działalności Spółki w oparciu o ustawę SDG) w sposób nie budzący wątpliwości wskazują, że Wnioskodawca oraz Jego małżonka osiągali dochody z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej wyłącznie jako wspólnicy spółki oraz, że działalność ta została w dniu 1 lipca 2012 r. zawieszona na okres 24 miesięcy.

Zgodnie z art. 14a ust. 7 ustawy SDG w stosunku do zobowiązań o charakterze publicznoprawnym zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej wywiera skutki prawne od dnia, w którym rozpoczyna się zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej, do dnia poprzedzającego dzień wznowienia wykonywania działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę brzmienie powyższego przepisu oraz daty zawiadomień złożonych przez wspólników spółki w urzędzie skarbowym, można jednoznacznie stwierdzić, że w przypadku Wnioskodawcy i Jego małżonki zawieszenie działalności gospodarczej wywiera, w stosunku do zobowiązań publicznoprawnych, skutki przez cały rok podatkowy 2013.

Konsekwentnie, skoro zawieszenie działalności wywiera skutki prawne w stosunku do zobowiązań publicznoprawnych dotyczących działalności spółki, a wybór formy opodatkowania i zawiadomienie o zawieszeniu działalności jednoznacznie identyfikowały spółkę jako jedyną formę działalności gospodarczej, której dotyczy wybór formy opodatkowania zgodnie z art. 9a oraz 30c ustawy o p.d.o.f. należy, zdaniem Wnioskodawcy, przyjąć, że po zawieszeniu działalności spółki przepisy art. 30c ustawy o p.d.o.f. nie mają zastosowania do Wnioskodawcy ani Jego małżonki w roku 2013.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 14a ust. 4 ustawy SDG w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. W nawiązaniu do art. 30c ustawy o p.d.o.f., który odnosi się wprost do dochodów osiąganych z działalności gospodarczej, brzmienie art. 14a ust. 4 ustawy SDG potwierdza, że w okresie zawieszenia działalności gospodarczej do podatnika nie stosuje się przepisów art. 30c ustawy o p.d.o.f.

Konsekwentnie bowiem, jeśli zgodnie z przepisami w okresie zawieszenia obowiązuje zakaz wykonywania działalności gospodarczej i osiągania z tego tytułu bieżących przychodów, a równocześnie ustawodawca wskazuje, że zawieszenie wywołuje skutki prawne w stosunku do zobowiązań publicznoprawnych, to niewykonywanie działalności gospodarczej ma taki skutek prawny w stosunku do zobowiązań publicznoprawnych, że nie występuje podstawa ich opodatkowania, a więc nie może być mowy o dochodach z tytułu prowadzenia (niewykonywanej) działalności.

Niezależnie od powyższego, należy zwrócić uwagę, na powody przyświecające ustawodawcy przy wprowadzeniu ograniczenia możliwości wspólnego opodatkowania małżonków w sytuacji, gdy choć jedno z nich korzysta z preferencyjnego opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej. Zgodnie z uzasadnieniem projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Druk Sejmowy nr 1955 z 18 maja 2000 r.) wprowadzenie do ustawy p.d.o.f. przepisu art. 6 ust. 8 miało na celu ograniczenie możliwości wspólnego opodatkowania małżonków w przypadku, gdy podatnicy korzystają z preferencyjnego sposobu opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej. Z. brzmienia uzasadnienia wynika, że ustawodawcy chodziło o ograniczenie możliwości wspólnego opodatkowania dla małżonków faktycznie korzystających z preferencyjnego opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej, tak, aby nie nastąpił zbieg dwóch przywilejów.

Jak wskazano wcześniej, zgodnie z art. 14a ust. 4 ustawy o SDG w okresie zawieszenia działalności przedsiębiorca nie może wykonywać działalności i osiągać przychodów z tego tytułu, nie ma więc praktycznej możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania, o którym mowa w uzasadnieniu do ustawy p.d.o.f. W rezultacie podatnik, który decyduje się na zawieszenie działalności gospodarczej przez cały rok podatkowy, pozbawiony jest możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej. W tej sytuacji ograniczenie możliwości skorzystania z wspólnego opodatkowania wykraczałoby poza intencję ustawodawcy dotyczącą art. 6 ust. 8. ustawy p.d.o.f. i stanowiłoby nieuzasadnione ograniczenie praw podatnika.

Jak wskazano wcześniej, nie ulega wątpliwości, że w przypadku Wnioskodawcy i Jego małżonki zawieszenie działalności apółki nastąpiło w 2012 r. i w konsekwencji wywoływało skutki prawne przez cały rok 2013, gdyż okres zawieszenia rozpoczął się w poprzednim roku podatkowym i nie został zakończony przed upływem 2013 r. Bezsporne jest również, że w roku 2013 Wnioskodawca ani Jego małżonka nie prowadzili żadnej innej działalności gospodarczej, nie osiągali z tego tytułu przychodów i nie korzystali z preferencyjnego opodatkowania takiej formy przychodów,

Oznacza to, że w przypadku Wnioskodawcy i Jego małżonki, w zgodzie z ustawą SDG, przepis art. 30c ustawy o p.d.o.f. nie powinien wywoływać skutków prawnych w odniesieniu do rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2013. Tym samym ograniczenie, o którym mowa w art. 6 ust. 8 ustawy o p.d.o.f. nie ma zastosowania, a więc nie ma przeciwwskazań dla wspólnego opodatkowania dochodów małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, od osiąganych przez nich dochodów.

Jednak art. 6 ust. 2 ww. ustawy przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków, w myśl bowiem tego przepisu, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do treści art. 6 ust. 2a cyt. ustawy wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Natomiast stosownie do treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

W myśl art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 9a ust. 4 ww. ustawy).

Artykuł 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera regulacje dotyczące opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie.

Z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów określonych w art. 9 ust. 1 i 1a pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy. W konsekwencji już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, na zasadach określonych w art. 30c ww. ustawy (nawet bez faktycznego ich uzyskania), stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków (nawet uzyskiwanych ze źródeł innych niż prowadzona działalność gospodarcza).

Z przestawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką założył w 2007 r. spółkę jawną. Małżonkowie zawiesili działalność spółki na okres 24 miesięcy od 1 lipca 2012 r., więc na cały rok podatkowy 2013 działalność gospodarcza pozostaje zawieszona. W związku z zawieszeniem działalności Spółki, oraz w związku z brakiem przychodów z tytułu prowadzenia jakiejkolwiek innej działalności gospodarczej, w roku 2013 Wnioskodawca oraz Jego małżonka nie złożyli oświadczenia o wyborze formy opodatkowania przychodów z tytułu działalności gospodarczej. W roku podatkowym 2013 Wnioskodawca uzyskiwał wyłącznie przychody z tytułu stosunku pracy, natomiast jego małżonka nie uzyskała żadnych przychodów.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zawieszenie prowadzonej działalności gospodarczej nie jest równoznaczne z jej likwidacją.

Zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej oznacza, że przychody z tej działalności gospodarczej nie są osiągane (są równe 0), jednak nie zmienia to faktu, że do osoby przedsiębiorcy nadal mają zastosowanie przepisy art. 30c cyt. ustawy, co w konsekwencji doprowadza do braku możliwości wspólnego opodatkowania z małżonką.

Wskazać należy, że sam wybór opodatkowania dochodów osiąganych z działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c powołanej ustawy oraz niezłożenie w terminie do 20 stycznia roku podatkowego innych oświadczeń - w myśl art. 9a ust. 4 ww. ustawy, tj. dotyczących likwidacji działalności gospodarczej lub zmiany formy opodatkowania, wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez współmałżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego też, jeżeli podatnik posiada zarejestrowaną działalność gospodarczą, opodatkowaną zgodnie ze sposobem, o którym mowa w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo zawieszenia tej działalności, jest pozbawiony możliwości wspólnego rozliczenia podatkowego za ten rok, w którym był opodatkowany na ww. zasadach.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie ma możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków w 2013 r., zgodnie z brzemieniem art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, mając na uwadze treść zadanego pytania, podkreślić należy, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Należy zatem stwierdzić, że wydana interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę i stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie dla Wnioskodawcy. Natomiast, jeżeli małżonka Wnioskodawcy zainteresowana jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej, obowiązana jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego, zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnej opłaty.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od zaistniałego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.