IPPB1/415-142/11-4/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2011 r. (data wpływu 9 lutego 2011 r.) oraz piśmie (data nadania 13 kwietnia 2011 r.), (data wpływu 14 kwietnia 2011 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPP1-443-223/11-2/PR, Nr IPPB1/415-142/11-2/MT z dnia 8 kwietnia 2011 r. (data nadania 8 kwietnia 2011 r., data doręczenia 12 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 9 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w pierwszym kwartale 2011 r. Podstawowym przedmiotem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej będzie sprzedaż (handel) towarami spożywczo-przemysłowymi, która odbywać się będzie w lokalu znajdującym się w budynku mieszkalnym zamieszkałym przez Wnioskodawcę. Do części mieszkalnej budynku znajduje się osobne wejście. Powierzchnia budynku przeznaczona na prowadzenie działalności wynosi 158,30 m ^2. Całkowita powierzchnia użytkowa budynku wynosi 400,24 m². Działalność będzie prowadzona jako jednoosobowa działalność osoby fizycznej i będzie rozliczana na podstawie księgi przychodów i rozchodów. Dodatkowo Wnioskodawca będzie czynnym podatnikiem VAT, sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W związku z potrzebami mieszkalnymi oraz działalnością gospodarczą Wnioskodawca będzie ponosił koszty utrzymania budynku dokumentowane wspólnymi dowodami zakupu (faktury VAT) - brak rozdzielnych liczników. Do kosztów wspólnych będą należały: opłata za gaz oraz wodę.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 8 kwietnia 2011 r. Nr IPPP1-443-223/11-2/PR, Nr IPPB1/415-142/11-2/MT Wnioskodawca uzupełnił swój wniosek pismem z dnia 12 kwietnia 2011 r. o dodatkową opłatę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W sytuacji gdyby stanowisko Wnioskodawcy było nieprawidłowe Wnioskodawca prosi o podanie właściwego sposobu rozliczania ww. kosztów i VAT-u naliczonego do odliczenia (najlepiej na przykładzie).

Odpowiedź na pytanie Nr 1 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Wniosek Pana w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy koszty wspólne, głównie media, wykorzystywane zarówno na cele związane z prowadzona działalnością, jak również na cele osobiste Wnioskodawcy, które są dokumentowane wspólną/jedną fakturą zakupu VAT za dany okres rozliczeniowy, powinny być rozliczane na podstawie wyliczonego przez Wnioskodawcę wskaźnika udziału powierzchni związanej z prowadzona działalnością gospodarczą do całej powierzchni użytkowej budynku. Na podstawie tak wyliczonego wskaźnika Wnioskodawca powinien rozliczać koszty wspólne oraz VAT naliczony. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów - art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) oraz nie zostały wymienione w zamkniętym negatywnym katalogu - wymienionym w przepisie art. 23 ww. ustawy oraz są ponoszone w związku ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W związku z tym nie powinno być przeszkód do rozliczania tych kwot w rozrachunku podatkowym. Z uwagi na brak możliwości określenia kwot przypadających na prowadzenie działalności gospodarczej wynikających z dokładnych pomiarów powinno się przyjąć proporcję zaproponowaną przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest więc na swoistej klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma możliwość odliczania dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Generalną zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest więc ścisłe powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (doprowadzić do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko te, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 powoływanej ustawy i które pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Przy czym ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Podkreślić jednak należy, iż przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie stanowi wydatku przeznaczonego na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich. Istnieje grupa wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które w pewnych sytuacjach ponoszą osoby fizyczne niezależnie od tego czy prowadzą działalności gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe wydatki osobiste, konsumpcyjne np. wydatki dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby odpowiednich warunków mieszkaniowych.

W przypadku gdy, posiadane przez podatnika mieszkanie (lokal) służy celom prowadzonej działalności gospodarczej, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków związanych z utrzymaniem tego mieszkania do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże, gdy wydatki ponoszone w związku z posiadaniem tego mieszkania stanowią wydatki o charakterze osobistym, nie mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą w budynku mieszkalnym. Budynek ten Wnioskodawca wykorzystuje zarówno do prowadzenia działalności gospodarczej, jak i do celów mieszkalnych. Wnioskodawca ponosi koszty wspólne w postaci opłat za gaz i wodę. Budynek nie posiada rozdzielnych liczników dotyczących zużycia na cele osobiste podatnika. Wnioskodawca zamierza rozliczać przedmiotowe koszty proporcjonalnie do udziału powierzchni związanej z prowadzoną działalnością.

Odnosząc się do przedstawionego zdarzenie przyszłego należy stwierdzić, iż tylko ta część wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę, (odpowiadająca stosunkowi powierzchni budynku wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni budynku) może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Jedynie ta części wydatków wiąże się z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Bez wątpienia bowiem (w złożonym wniosku) Wnioskodawca wykazał związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy tą częścią wydatków a uzyskiwaniem przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie można jednak zaliczyć tej części wydatków (w odpowiedniej proporcji), które dotyczą części budynku wykorzystywanej na własne cele mieszkaniowe. Są to bowiem typowe wydatki o charakterze osobistym, są one ponoszone w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych a nie w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Ta część wydatków nie ma żadnego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie występuje jakiekolwiek powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej.

Reasumując mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż Wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodu może zaliczyć wydatki na opłaty za gaz i wodę obliczone proporcjonalnie do udziału użytkowanej powierzchni budynku na potrzeby działalności gospodarczej w powierzchni budynku ogółem.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.