IPPB1/415-1403/08-2/IF - Określenie wartości początkowej środka trwałego (samochodu osobowego).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu określenia wartości początkowej zakupionego środka trwałego (samochodu osobowego) - jest prawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu określenia wartości początkowej zakupionego środka trwałego (samochodu osobowego).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od czerwca 2007 r. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na pośrednictwie w sprzedaży ubezpieczeń, opodatkowaną w roku 2007 i 2008 na zasadach ogólnych, a w 2009 r. będzie opodatkowana podatkiem liniowym.

W dniu 10 lipca 2002 r. Wnioskodawca kupił (małżeńska wspólność majątkowa) fabrycznie nowy samochód osobowy za kwotę brutto 46 000 zł. W latach 2002 - maj 2007 r. samochód był wykorzystywany wyłącznie na potrzeby prywatne. Od czerwca 2007 r. do końca 2008 r. Wnioskodawca wykorzystywał samochód zarówno na potrzeby prywatne jak i do działalności gospodarczej (bez wprowadzania go do ewidencji środków trwałych) prowadząc ewidencję przebiegu i zestawienie miesięcznych wydatków eksploatacyjnych. W związku z planowanym w grudniu 2008 r. zakupem samochodu osobowego, dotychczas eksploatowany samochód (zakupiony w 2002 r.) Wnioskodawca zamierza przeznaczyć wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i wprowadzić go do ewidencji środków trwałych. Wartość początkową Wnioskodawca planuje określić na poziomie ceny nabycia czyli kwoty 46 000 zł oraz planuje przyjąć odpisy amortyzacyjne w wysokości 40% rocznie od całej wartości początkowej przedmiotowego samochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo wprowadzając w 2008 r. przedmiotowy samochód do ewidencji środków trwałych i określając jego wartość początkową w wysokości 46 000 zł. (to jest wg ceny zakupu w 2002 r.), od której będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wobec nabycia środka trwałego w drodze kupna jego wartością początkową jest cena nabycia. Według Wnioskodawcy nie ma zastosowania art. 22g ust. 8, gdyż posiada on oryginalną fakturę zakupu samochodu z 2002 r., która jednoznacznie określa wartość nabycia pojazdu. Mimo wcześniejszego wykorzystywania przedmiotowego samochodu do działalności gospodarczej i rozliczania go w sposób wyżej opisany, Wnioskodawca przyjmuję pełną cenę zakupu z r. 2002 (tj. 46 000 zł.) jako wartość początkową. Wnioskodawca dodaje, iż nie ustala procentowego udziału we własności składnika majątkowego wynikającego z małżeńskiej wspólności majątkowej, ani nie obniża wartości początkowej ze względu na dotychczasowy sposób uwzględniania kosztów eksploatacji pojazdu w działalności gospodarczej, czyli będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od całości wartości początkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Ograniczenie kwotowe odpisów amortyzacyjnych od samochodu osobowego wprowadza przepis art. 23 ust. 1 pkt 4) ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000,00 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z zapisem art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia. Powyższy przepis przewiduje wprawdzie możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego w drodze kupna środka trwałego, na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, samochód osobowy nabyty został za określoną cenę. W przedmiotowej sprawie nie mamy więc do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż cena zakupu powyższego środka trwałego jest wartością znaną. Zatem zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 w. ustawy, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie ceny nabycia.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż wartość początkową nabytego w drodze kupna samochodu osobowego, stanowi jego cena nabycia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.