IPPB1/415-138/10-7/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2010 r. (data wpływu 15 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2010 r. (data nadania 24 marca 2010 r., data wpływu 29 marca 2010 r.) złożonym na wezwanie z dnia 18 marca 2010 r. (data nadania 18 marca 2010 r., data doręczenia 22 marca 2010 r.) oraz pismem z dnia 19 kwietnia 2010 r. (data nadania 19 kwietnia 2010 r., data wpływu 22 kwietnia 2010 r.) złożonym na wezwanie z dnia 13 kwietnia 2010 r. (data nadania 13 kwietnia 2010 r., data doręczenia 16 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

W dniu 15 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania przychodów z najmu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W lutym 2010 r. wnioskodawca stanie się właścicielem nieruchomości położonej w C - zakup od matki wnioskodawcy, która jest właścicielem tej nieruchomości. W nieruchomości tej wynajmowane są lokale mieszkalne i użytkowe. Obrót z lokali użytkowych przypadający na udział wnioskodawcy przekroczy w okresie marzec-grudzień 2010 r. kwotę 100.000 zł.

W uzupełnieniach do wniosku wnioskodawca wskazał, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych tj. na pytanie Nr 1 i 2. Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług tj. odpowiedź na pytania Nr 3 i 4 została udzielona w interpretacji z dnia 15 kwietnia 2010 r.

Stanowisko wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy podatek dochodowy z najmu powinien być odprowadzany w II Urzędzie Skarbowym w C właściwym dla miejsca położenia nieruchomości, z której będą uzyskiwane dochody z tytułu najmu. Podatek dochodowy z najmu będzie rozliczany kwartalnie ryczałtem.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a tej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosownie do art. 3 ust. 2b pkt 4 powoływanej ustawy, uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 i 3 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90 z późn. zm.) dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, najmu, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Użycie w umowie sformułowania "może być opodatkowany" oznacza, że dochód z majątku nieruchomego jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie.

Z powyższego wynika, iż wobec osoby nieposiadającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, która uzyskuje dochody z nieruchomości położonej na terytorium Polski mają zastosowanie przepisy ustaw z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Przechodząc na płaszczyznę przepisów polskiego prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dochodów z majątku nieruchomego położonego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodów jest m.in. najem, podnajem, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Powyższe oznacza, iż przychody z najmu mogą być zaliczone do przychodów z działalności gospodarczej lub stanowić odrębne źródło przychodów, kwalifikowane jako "najem prywatny".

Jeśli najem nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą a więc stanowi odrębne źródło przychodów określane jako tzw. "najem prywatny", przychody uzyskiwane z tego źródła mogą być opodatkowane:

Podkreślić należy, iż wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu, ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. W przedmiotowej sprawie wnioskodawca wskazał, iż podatek dochodowy z najmu będzie rozliczany kwartalnie.

W sytuacji gdy dochody (przychody) z najmu zostaną opodatkowane wolą wnioskodawcy ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych to zastosowanie będą miały uregulowania zawarte w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1a tej ustawy osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 6 ust. 1a powołanej ustawy opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Jednakże warunkiem skorzystania z tej formy opodatkowania jest złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, natomiast podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 4 cytowanej ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z treści art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) cytowanej ustawy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów z najmu.

Ponadto zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień - w terminie złożenia zeznania.

Podatnicy mogą obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca po upływie kwartału, za który ryczałt ma być opłacony, a za ostatni kwartał roku podatkowego - w terminie złożenia zeznania (art. 21 ust. 1a powołanej ustawy).

Stosownie do art. 21 ust. 1c cyt. ustawy podatnicy, którzy wybrali opłacanie ryczałtu co kwartał, są obowiązani do dnia 20 stycznia roku podatkowego zawiadomić o tym naczelnika urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej, nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania lub nie zawiadomił naczelnika urzędu skarbowego o zaprzestaniu opłacania ryczałtu co kwartał, uważa się, że nadal opłaca ryczałt w ten sposób. Z kwartalnego sposobu obliczania i wpłacania ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych mogą również korzystać podatnicy osiągający przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy podatnicy są obowiązani złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (PIT-28) - w terminie do dnia 31 stycznia następnego roku.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca na stałe mieszka w Niemczech i jest tamtejszym rezydentem podatkowym. W Polsce natomiast podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jako właściciel nieruchomości położonych w C, będzie je wynajmował w ramach najmu prywatnego i uzyskiwał z tego tytułu przychody.

Odnosząc wcześniej powoływane przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy a zwłaszcza uregulowania zawarte w art. 3 ust. 2b pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również postanowień art. 6 ust. 1 i 3 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku uznać należy, iż w przypadku przychodów (dochodów) uzyskiwanych z tytułu nieruchomości położonej w Polsce przez osobę podlegającą ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, decydujące znaczenia w kwestii zasad opodatkowania ma miejsce położenia nieruchomości, z której przychód (dochód) ten jest osiągany. Podstawowym kryterium przesadzającym o konieczności rozliczenia podatku w danym państwie w przypadku nierezydenta jest bowiem miejsce położenia nieruchomości.

Reasumując powyższe, w świetle opisanego zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, iż Wnioskodawca będzie zobowiązany w Polsce rozliczać się z przychodów uzyskiwanych z tytułu najmu nieruchomości, zgodnie z wybranym sposobem rozliczenia tj. w przedmiotowej sprawie ryczałt opłacany kwartalnie. Natomiast o tym czy powyższe dochody będą opodatkowane w Niemczech stanowią ustawy niemieckie.

Odnosząc się do kwestii ustalenia właściwości urzędu skarbowego należy wskazać, iż na podstawie § 5 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 165, poz. 1371 z późn. zm.) w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodów (przychodów) z działalności gospodarczej uzyskiwanych przez będących nierezydentami podatników tego podatku właściwi miejscowo są, ustaleni według miejsca prowadzenia tej działalności, następujący naczelnicy urzędów skarbowych (...). W pkt 12 tego paragrafu wskazano, iż w województwie śląskim właściwym miejscowo jest Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach.

Stosownie natomiast do § 5 ust. 2 cyt. Rozporządzenia w przypadku uzyskiwanych przez podatników, o których mowa w ust. 1, dochodów (przychodów):

Z uwagi na powyższe należy wskazać, iż Wnioskodawca błędnie wskazał Drugi Urząd Skarbowy w C, albowiem z zapisu § 5 ust. 2 pkt 2 wynika, iż właściwi miejscowo są naczelnicy urzędów skarbowych, wymienieni w ust. 1, ustaleni ze względu na m.in. miejsce wykonywania czynności, z których uzyskiwany jest przychód, w szczególności ze względu na miejsce świadczenia usług. W przedmiotowej sprawie usługi najmu będą świadczone w C, a więc w województwie śląskim, dla którego właściwym miejscowo jest wskazany w ust. 1 Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach. Zatem stanowisko wnioskodawcy w części dotyczącej właściwości organu podatkowego należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.