IPPB1/415-1367/14-4/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

* w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat czynszu na rzecz wspólnoty mieszkaniowej - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego przeznaczonego na wynajem - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z mężem kupiła mieszkanie na rynku wtórnym, a na mieszkanie to małżonkowie zaciągnęli kredyt hipoteczny. Mieszkanie jest wynajmowane, a umowa najmu została zgłoszona do Urzędu Skarbowego, wybrana forma opodatkowania - zasady ogólne.

Opłata za najem mieszkania zgodnie z umową najmu wynosi 1.900 zł + media. Odsetki od kredytu wynoszą ok. 1.450 zł, natomiast czynsz do wspólnoty mieszkaniowej wynosi 468 zł.

Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnie z umową najmu czynsz na rzecz wspólnoty mieszkaniowej jest zawarty w czynszu najmu najemcy, czyli ponosić będzie go najemca, a przekazywać faktycznie do wspólnoty będzie wynajmujący.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy odsetki od kredytu uważane są za koszty uzyskania przychodu z najmu.

2. Czy czynsz do wspólnoty mieszkaniowej zalicza się do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni ad 1, odsetki od kredytu są kosztem przy najmie mieszkania w myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni ad 2, czynsz jest kosztem, gdyż zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są to koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, które też nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

* w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat czynszu na rzecz wspólnoty mieszkaniowej - uznać należy za nieprawidłowe,

* w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego przeznaczonego na wynajem - uznać należy za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w ramach wydatków ponoszonych w zakresie źródła przychodu, jakim jest najem, decyduje podatnik, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskanym przychodem z tytułu najmu, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od otrzymanego kredytu, o którym mowa we wniosku, należy wskazać, że w myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Dla określenia zasad zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytów znaczenie mają przepisy art. 23 ust. 1 pkt 32 i pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Ponadto, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Zatem, odsetki kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli zaciągnięty kredyt hipoteczny na zakupione mieszkanie pozostaje w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię przychodami z tytułu najmu.

Odnosząc się natomiast, w tym miejscu, do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu lokalu mieszkalnego czynszu, opłacanego do wspólnoty mieszkaniowej, wskazać należy, że aby ustalić, czy takie wydatki należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, należy mieć na uwadze treść zawartej umowy najmu. Z niej bowiem wynika, jakie wydatki związane z wynajmowanym lokalem ponosi właściciel, a jakie najemca. Kosztami uzyskania przychodów są udokumentowane wydatki ponoszone przez wynajmującego m.in. na czynsz za mieszkanie, jeżeli z umowy wynika, że do ich ponoszenia zobowiązany jest wynajmujący.

W rozpatrywanej sprawie, do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawczyni nie może zaliczyć kwot czynszu opłacanego na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, gdyż do ich ponoszenia - zgodnie z umową - zobowiązany jest najemca, a Wnioskodawczyni jest jedynie pośrednikiem w przekazywaniu kwot ich odbiorcom.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że:

* Wnioskodawczyni nie może uznać za koszt uzyskania przychodów kwot czynszu wpłacanego przez Nią na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, skoro z umowy najmu to najemca jest zobowiązany do ponoszenia tego wydatku,

* jeżeli natomiast zaciągnięty kredyt hipoteczny pozostaje w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię przychodami - osiąganymi z tytułu najmu - to odsetki od tego kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.