IPPB1/415-1356/14-2/AM - Skutki podatkowe nieodpłatnego użyczenia lokalu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego użyczenia lokalu - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego użyczenia lokalu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem i podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. W ramach prywatnego majątku posiada lokal mieszkalny, w którym jeden pokój udostępnił nieodpłatnie Towarzystwu Naukowemu o realizacji celów statutowych stowarzyszenia. Mieszkanie to jest jednocześnie miejscem zamieszkania Wnioskodawcy. Dodatkowo Wnioskodawca posiada inne lokale mieszkalne, które wynajmuje odpłatnie w ramach najmu długoterminowego, Laboratorium, na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej z tytułu najmu lokali, nie jest członkiem zarządu stowarzyszenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, nie osiąga przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnego udostępnienia stowarzyszeniu części posiadanego przez Niego lokalu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadniczo przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód, definiowany jako różnica między przychodami i kosztami podatkowymi. Źródła przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zostały wymienione w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT. Jednym ze źródeł jest najem, podnajem, dzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze. Natomiast zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W analizowanym stanie faktycznym Wnioskodawca użycza część lokalu nieodpłatnie, nie otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenia ani innych świadczeń w naturze. Choć sama zawarte przez Niego umowa użyczenia klasyfikuje się do źródła dochodu z tytułu najmu, to nie powstaje u Niego przychód do opodatkowania w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PIT. Ewentualne nieodpłatne świadczenie w naturze otrzymuje od Wnioskodawcy stowarzyszenie, jako korzystające z części lokalu bez ponoszenia z tego tytułu opłat najmu.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż nieodpłatne użyczenie lub oddanie w użytkowanie nieruchomości nie generuje przychodu do opodatkowania, gdyż przepis stanowiący o powstaniu takiego przychodu był zawarty w art. 16 ustawy o PIT i został uchylony z dniem 1 stycznia 2009 r. Ustawodawca nie wprowadził w to miejsce żadnej innej normy prawnej konstytuującej powstanie przychódu do opodatkowania po stronie użyczającej nieruchomość lub jej część nieodpłatnie. Tym samym Wnioskodawca uważa, że udostępnienie przez Niego nieodpłatnie części lokalu nie generuje przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.