IPPB1/415-132/13-3/JB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 kwietnia 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-132/13-3/JB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2013 r. (data wpływu 28 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskanie przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskanie przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca począwszy od dnia 1 września 2011 r. prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej w zakresie usług prawniczych (PKD 69.10.Z). Wnioskodawca jest magistrem prawa, a celem podwyższenia swoich kompetencji i rozszerzenia możliwości przede wszystkim w zakresie reprezentacji klientów przed sądami, w dniu 29 września 2012 r. przystąpił do egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką. Egzamin ten był odpłatny, zaś jego koszt zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 września 2009 r. w sprawie wysokości opłaty za egzamin wstępny na aplikację adwokacką Dz. U. z 2009.149.1206 wyniósł 750 zł.

Wnioskodawca uzyskał pozytywny wynik egzaminu, w związku z czym złożył wniosek o wpis na listę aplikantów adwokackich w Okręgowej Radzie Adwokackiej Uchwałą z dnia 09.10.2012 Okręgowa Rada Adwokacka postanowiła wpisać podatnika na listę aplikantów adwokackich Izby.

Wnioskodawca od 1 stycznia 2013 r. rozpoczął szkolenie w ramach aplikacji adwokackiej, a z tego tytułu wynikła konieczność uiszczenia corocznej opłaty. Do obligatoryjnych kosztów aplikacji adwokackiej należą: coroczna opłata za szkolenie (ustalana w drodze rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości wydawanego na podstawie art. 76b ust. 3 Prawa o adwokaturze - obecnie roz. Min. Spraw. z dnia 06.12.2005 w sprawie wysokości opłaty rocznej za aplikację adwokacką Dz. U. z 2005.244.2068), opłata za wydanie legitymacji aplikanckiej, comiesięczne składki członkowskie za przynależność do samorządu zawodowego. Ponadto odpłatny jest także egzamin adwokacki, którego złożenie z wynikiem pozytywnym jest warunkiem uzyskania tytułu zawodowego.

Wyżej wskazane i opisane opłaty Wnioskodawca zamierza uiszczać, a opłatę za egzamin wstępny na aplikację adwokacką - uiścił samodzielnie z przychodów uzyskiwanych z prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wskazane przez Wnioskodawcę opłaty za egzamin wstępny na aplikację adwokacką zostały prawidłowo zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej?

2. Czy wskazane przez Wnioskodawcę opłaty za wydanie legitymacji, składka z tytułu przynależności do samorządu oraz opłata za szkolenie, a także opłata za egzamin zawodowy mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?

Odpowiedź na pytanie drugie stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pytanie pierwsze zostanie wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy istnieje możliwość zaliczenia opisanych w pkt 2 wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, punktem wyjścia w przedmiotowej sprawie jest podział wydatków związanych z dokształcaniem na dwie grupy:

* wydatki przeznaczone na podnoszenie kwalifikacji zawodowych oraz

* wydatki związane z podnoszeniem ogólnego poziomu wiedzy.

Zgodnie z powszechnym poglądem potwierdzonym wydanymi interpretacjami indywidualnymi (ILPB1/415-1400/11-2/AG, ILBP1/415-1409/11-2/AA), pierwsza grupa zaliczana jest co do zasady do kosztów uzyskania przychodu. W zaistniałej sprawie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności prawniczej, natomiast w celu podniesienia kwalifikacji zawodowych i uzyskania pełnych uprawnień umożliwiających Jemu reprezentację procesową, w styczniu 2013 r. rozpoczął aplikację adwokacką. Aplikacja adwokacka z pewnością ma na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych, a ponoszone koszty opłaty rocznej za szkolenie, wcześniej uiszczoną opłatę za egzamin wstępny na aplikację, a także koszty związane z wydaniem legitymacji, składkę członkowską oraz opłatę za egzamin zawodowy, można zaliczyć do kosztów prowadzenia działalności gospodarczej. Wskazać nadto należy, że koszty te nie zostały wykazane przez ustawodawcę w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnego opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Wskazać w tym miejscu należy, iż w świetle przepisu art. 23 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na rzecz organizacji, do których przynależność podatnika nie jest obowiązkowa, z wyjątkiem:

a.

wpłat podatników prowadzących działalność gospodarczą w dziedzinie turystyki, wypoczynku, sportu i rekreacji na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej,

b.

składek na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców, działających na podstawie odrębnych ustaw - do wysokości łącznie nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty odpowiadającej 0,15% kwoty wynagrodzeń wypłaconych w poprzednim roku podatkowym, stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne; jeżeli przedsiębiorca nie wypłacał tych wynagrodzeń, kwota składek zaliczana do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej kwocie 114 zł.

Pewne grupy zawodowe są zobowiązane do zapłaty składek członkowskich na rzecz organizacji zrzeszających osoby wykonujące dany zawód. Takimi grupami zawodowymi są m.in. radcowie prawni, adwokaci. Przynależność podatnika do samorządu jest obowiązkowa, gdyż nawiązuje się ona z mocy prawa wynikającego z art. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058 z późn. zm.).

W świetle powyższego wydatki poniesione na składki członkowskie za przynależność do samorządu zawodowego, nie są ujęte w katalogu negatywnym zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nie uważanych za koszty uzyskania przychodów.

Zauważyć jednakże należy, iż właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca od dnia 1 września 2011 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych. Celem podwyższenia swoich kompetencji i rozszerzenia możliwości w przede wszystkim w zakresie reprezentacji klientów przed sądami, w dniu 29 września 2012 r. Wnioskodawca przystąpił do egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką. Wnioskodawca uzyskał pozytywny wynik egzaminu, w związku z czym Rada Adwokacka postanowiła wpisać go na listę aplikantów adwokackich Izby. Od 1 stycznia 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął szkolenie w ramach aplikacji adwokackiej. Do obligatoryjnych kosztów aplikacji adwokackiej, które będzie ponosił należą: coroczna opłata za szkolenie, opłata za wydanie legitymacji aplikanckiej, comiesięczne składki członkowskie za przynależność do samorządu zawodowego. Odpłatny jest także egzamin adwokacki, którego złożenie z wynikiem pozytywnym jest warunkiem uzyskania tytułu zawodowego.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy, stwierdzić należy, iż wskazane przez Wnioskodawcę wydatki, poniesione na wydanie legitymacji, składkę z tytułu przynależności do samorządu oraz opłatę za szkolenie, a także opłatę za egzamin zawodowy mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednakże wskazać w tym miejscu należy, iż to na podatniku, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mieć będą z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania. Nadmienić także należy, iż zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl