IPPB1/415-129/14-4/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) uzupełnionego pismem z dnia 30 kwietnia 2014 r. (data wpływu 5 maja 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 kwietnia 2014 r. Nr IPPB1/415-129/14-2/AM; IPPP2/443-122/14-2/AO o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów osiąganych z najmu lokali użytkowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów osiąganych z najmu lokali użytkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik - Tomasz J. jest wyłącznym i jedynym właścicielem dwóch lokali użytkowych, dla których prowadzone są księgi wieczyste. W dniu 30 kwietnia 2013 r. podatnik podpisał umowę z P. S.A., której przedmiotem jest najem ww. lokali użytkowych.

W dniu 30 grudnia 2013 r. Pan Tomasz J. zawarł z swoją matką - Elżbietą J. umowę bezpłatnego użytkowania i pobierania pożytków. Zgodnie z tą umową podatnik przekazał w bezpłatne użytkowanie 1/2 ww. lokali. Zgodnie z treścią ww. umowy Pani Elżbieta J., jako biorący w użytkowanie, ponosi zwykłe koszty utrzymania swojej części lokalu i przysługuje jej prawo do wszelkich pożytków, w tym do 1/2 czynszu płaconego przez najemcę - P.

Następnie, podatnik zawarł z P. S.A. aneks do umowy najmu, w którym m.in. zlecił w formie przekazu zapłatę 50% czynszu na konto Pani Elżbiety J., z uwagi na zawartą w dniu 30 grudnia 2013 r. przez podatnika z Panią Elżbietą J. umowę bezpłatnego użytkowania i pobierania pożytków.

Zarówno Tomasz J. jak i Elżbieta J. zawiadomili Naczelnika właściwego Urzędu Skarbowego, że w 2014 r. będą osiągać przychody z tytułu najmu przedmiotowej nieruchomości wskazanej powyżej i oboje wybrali opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.).

Ponadto w piśmie uzupełniającym z dnia 30 kwietnia 2014 r. (data wpływu 5 maja 2014 r.) będący odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 17 kwietnia 2014 r. Nr IPPB1/415-129/14-24/AM Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny a mianowicie wskazał, że najem lokali użytkowych jest prowadzony w ramach najmu prywatnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Jaka jest właściwa wysokość podstawy opodatkowania podatkiem:

czy jest to wysokość całego należnego czynszu wynikająca z przepisów umowy najmu czy jest to wysokość jedynie faktycznie otrzymywanej przez podatnika kwoty w wysokości 50% wysokości czynszu.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Interpretacja w zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług została rozpatrzona w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu ryczałtem zgodnie z treścią przepisów ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), podlegają wyłącznie otrzymane przez podatnika kwoty w wysokości 50% należnego zgodnie z treścią umowy czynszu.

Otóż, zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), opodatkowaniem ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Wskazuję dalej, iż umowa bezpłatnego użytkowania i pobierania pożytków zawarta przez podatnika z Panią Elżbietą J. spełnia wszystkie przesłanki wskazanego powyżej przepisu. Oznacza to, iż podatnik Tomasz J. będzie obowiązany opłacać podatek ryczałtowy wyłącznie od kwoty faktycznie otrzymanej od najemcy - P. S.A., tj. od kwoty w wysokości 50% należnego czynszu, a pozostałe 50% wartości należnego czynszu będzie stanowiło przychód Pani Elżbiety J. i podlegało analogicznemu opodatkowaniu jak przychód podatnika, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.).

Jednocześnie w piśmie uzupełniającym z dnia 30 kwietnia 2014 r. (data wpływu 5 maja 2014 r) na wezwanie organu nr IPPB1/415-129/14-2/AM; IPPP2/443-122/14-2/AO z dnia 17 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony stan faktyczny, a mianowicie wskazał, iż najem lokali użytkowych jest prowadzony w ramach najmu prywatnego oraz dokonał dodatkowej opłaty. Jednocześnie Wnioskodawca dokonał dodatkowej opłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) określa w rozdziale drugim źródła przychodów będące podstawą do ustalenia dochodu do opodatkowania.

Do źródeł przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy zalicza się m.in.:

* pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3):

* najem, podnajem, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawę, poddzierżawę działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Z powyższych przepisów wynika, iż najem dla celów podatkowych może być traktowany jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 tejże ustawy.

Co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 9a ust. 6 powyższej ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 9a ust. 4 tej ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1a tej ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Warunkiem skorzystania ze zryczałtowanej formy opodatkowania, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, jest złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, natomiast w przypadku podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Umowa najmu została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl art. 659 § 1 tej ustawy, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Strony stosunku cywilnoprawnego - wynajmujący i najemca - określają co jest przedmiotem najmu i jaka z tego tytułu jest należna zapłata. Ponadto w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych strony mogą zawrzeć w umowie postanowienia co do zmian pierwotnie uzgodnionych warunków umownych, gdyż strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, przy czym postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane. Obrotem dla podatnika z tytułu świadczonej usługi najmu jest uzgodniona kwota zapłaty, umówionego czynszu, za wykonanie określonej umową usługi.

Kwestię opodatkowania przychodów uzyskiwanych z tytułu najmu rzeczy nie związanych z działalnością gospodarczą reguluje art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl powyższego przepisu, przy określaniu przychodów z tytułu umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, których przedmiotem nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, przepis art. 14 ust. 2b stosuje się odpowiednio, z tym że opłaty ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód wynajmującego lub wydzierżawiającego w dniu zapłaty.

Z art. 14 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że w przypadku umowy najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze, których przedmiotem są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, jeżeli wynajmujący lub wydzierżawiający przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat wynikających z takich umów, a umowy te między stronami nie wygasają, do przychodów wynajmującego lub wydzierżawiającego nie zalicza się kwot wypłaconych przez osobę trzecią z tytułu przeniesienia wierzytelności. Opłaty ponoszone przez najemcę lub dzierżawcę na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód wynajmującego lub wydzierżawiającego w dniu wymagalności zapłaty.

Powyższe przepisy wskazują, co stanowi przychód wynajmującego w przypadku umów najmu rzeczy nie związanych z działalnością gospodarczą, jeżeli wynajmujący przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat wynikających z tych umów, a umowy te między stronami nie wygasają. W takim przypadku przychodem wynajmującego są opłaty ponoszone przez najemcę na rzecz osoby trzeciej (cesjonariusza wierzytelności).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest wyłącznym i jedynym właścicielem dwóch lokali użytkowych. Wnioskodawca zawarł umowę najmu dwóch lokali użytkowych z P. S.A. Najem lokali użytkowych jest prowadzony w ramach najmu prywatnego. Po zawarciu umowy bezpłatnego użytkowania i pobierania pożytków 1/2 ww. lokali ze swoją matką Wnioskodawca podpisał aneks do umowy najmu, w którym m.in. zlecił w formie przekazu zapłatę 50% czynszu na konto Pani Elżbiety J.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że płatny do rąk cesjonariusza czynsz z tytułu najmu lokali użytkowych stanowi podlegający opodatkowaniu przychód Wnioskodawcy. Powstaje on, w przypadku cesji wynikających z najmu należności, w dniu faktycznej zapłaty czynszu przez najemcę na rzecz cesjonariusza, który przejął wynikające z tego tytułu wierzytelności.

Mając na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż Wnioskodawca zobowiązany będzie do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych całej kwoty czynszu otrzymanej od najemcy tj. P. S.A. Bez znaczenia w niniejszej sprawie, jest fakt, iż część uzgodnionego czynszu, Wnioskodawca zlecił wynajmującemu tj. P. S.A przekazać na konto matki.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego wdacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Organ zauważa, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. W konsekwencji, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy. Natomiast matka Wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.