IPPB1/415-129/08-2/AŻ - Czy przychody uzyskane przez kontrahentów nieposiadających na terytorium RP miejsca zamieszkania, siedziby czy oddziału z tytułu wykonywania usług reklamowych poza terytorium RP przeznaczonych na tamte rynki, a zleconych przez firmę mającą siedzibę w RP, należy zaliczać do przychodów osiąganych na terytorium RP?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2008 r. (data wpływu 4 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu wykonywania usług reklamowych przez kontrahentów nie posiadających na terytorium RP miejsca zamieszkania, siedziby, czy oddziału - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu wykonywania usług reklamowych przez kontrahentów nie posiadających na terytorium RP miejsca zamieszkania, siedziby, czy oddziału.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest X sprzedającą swoje wyroby na terenie wielu krajów świata za pośrednictwem lokalnych przedstawicieli (dealerów). Zgodnie z podpisanymi z nimi umowami zleca na ich rynkach i finansuje różne akcje reklamowe, głównie ogłoszenia w prasie fachowej. Usługi te zleca firmom, które prowadzą działalność gospodarczą w tym zakresie w tamtych krajach i nie mają żadnego powiązania z RP (siedziby, miejsca zamieszkania, oddziału, przedstawicielstwa, biura).

W ostatnim czasie Wnioskodawca spotkał się ze stanowiskiem, z którego wynika, że w takim przypadku aby zastosować przepisy z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania należy też dysponować certyfikatem rezydencji kontrahenta. Z takim stanowiskiem trudno się zgodzić, dlatego też prosi o interpretację.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychody (dochody) uzyskane przez kontrahentów nie posiadających na terytorium RP miejsca zamieszkania, siedziby czy oddziału z tytułu wykonywania usług reklamowych poza terytorium RP przeznaczonych na tamte rynki a zleconych przez firmę mającą siedzibę w RP należy zaliczać do przychodów (dochodów) osiąganych na terytorium RP?

Zdaniem Wnioskodawcy takie przychody (dochody) nie mogą być zaliczane do osiąganych na terytorium RP. O źródle przychodów położonych w Polsce można mówić naszym zdaniem tylko wtedy, gdy takie źródło trwale związane jest z terytorium RP lub gdy źródłem przychodów są polscy rezydenci eksploatujący rzeczy lub dobra niematerialne należące do nierezydentów. Nie mogą stanowić przychodów (dochodów) uzyskanych ze źródeł położonych na terytorium RP dochody nierezydentów z obrotu towarami i usługami będącymi przedmiotem działalności gospodarczej nierezydenta nieprowadzącego w tym zakresie działalności gospodarczej z terytorium RP (tj. niemającego na tym terytorium RP stałej placówki, biura, oddziału, przedstawicielstwa itp.).

Dokładnie takie stanowisko zawarło Ministerstwo Finansów w swoim piśmie z 24 lipca 2001 r. sygn. PB4/A K-8214-1045-277/01.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Artykuł 3 ust. 2b ww. ustawy precyzuje, że za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski.

W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Polski, to Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody uzyskane na terytorium RP uznajemy również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która umowę zlecenia wykonuje za granicą.

Przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do z art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.

Przepis art. 29 ust. 2 cyt. ustawy stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że na Wnioskodawcy jako płatniku ciąży obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych na rzecz swoich zagranicznych kontrahentów wypłat, w wysokości określonej w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują natomiast obowiązku występowania przez Wnioskodawcę (płatnika) w stosunku do swoich kontrahentów z żądaniem przedstawienia przez nich certyfikatu rezydencji.

Należy tu zaznaczyć, że certyfikat taki będzie niezbędny Wnioskodawcy w przypadku, gdy zechce on zastosować korzystniejszą dla swojego klienta stawkę podatku w związku uregulowaniami wynikającymi z umowy międzynarodowej. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Certyfikat rezydencji będzie stanowił wówczas dowód tego, że Wnioskodawca ma prawo zastosować korzystniejsze dla swojego kontrahenta regulacje wynikające z odpowiedniej umowy międzynarodowej.

W przypadku braku certyfikatu stawka podatku od przychodów z tytułu świadczenia usług reklamowych wynosi 20%.

Stosownie do art. 42 ust. 1-1a ww. ustawy płatnicy, o których mowa powyżej, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Ponadto w świetle art. 42 ust. 2 pkt 2) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru.

Reasumując przychody (dochody) uzyskane przez kontrahentów nie posiadających na terytorium RP miejsca zamieszkania, siedziby czy oddziału z tytułu wykonywania usług reklamowych poza terytorium RP przeznaczonych na tamte rynki a zleconych przez firmę mającą siedzibę w RP należy zaliczać do przychodów (dochodów) osiąganych na terytorium RP. Wobec powyższego Spółka jest zobowiązana do pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego od wypłacanych należności z tytułu świadczenia usług reklamowych w wysokości wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jeżeli podatnik przedstawi płatnikowi certyfikat rezydencji lub w wysokości 20% przychodów w przypadku braku certyfikatu oraz do sporządzenia deklaracji PIT-8AR oraz imiennej informacji IFT-1/IFT-1R.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.