IPPB1/415-1239/14-5/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu 4 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych najmu lokalu mieszkalnego w części dotyczącej:

* ustalenia wartości początkowej nabytego lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe,

* w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

W dniu 4 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych najmu lokalu mieszkalnego w części dotyczącej ustalenia wartości początkowej nabytego lokalu mieszkalnego oraz kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną będącą w stosunku pracy. Dodatkowo od 1 października 2014 r. wynajmuje mieszkanie zakupione we wrześniu 2014 r., którego jest jedynym właścicielem. Stan faktyczny oraz pytania dotyczą wyłącznie wynajmu mieszkania. W US Wnioskodawca złożył zawiadomienie o tym, że uzyskuje przychody z wynajmu i że będzie się rozliczał na zasadach ogólnych. Zgodnie z aktem notarialnym cena mieszkania wyniosła 300 000,00 zł. Ponieważ mieszkanie nie było w pełni gotowe do wynajmu, Wnioskodawca poniósł poniższe koszty związane z jego przystosowaniem do wynajmu. Dodatkowo część kosztów związane było z samym zakupem mieszkania.

Koszty:

1. Zakup rolet okiennych;

2. Usługa dezynsekcji (celem pozbycia się prusaków);

3. Taksa notarialna za akt notarialny zakupu mieszkania; niezbędne kopie odpisów;

4. Podatek od czynności cywilno - prawnych (płatnikiem był notariusz);

5. Opłata za wpis do księgi wieczystej (płatnikiem był notariusz;

6. Wiadra na śmieci, części kranów, kłódka do piwnicy, miarka;

7. Koc na kanapę, szczotka do szorowania, sitko do zlewu, zmiotka z szufelką, miotła ścierki do podłóg;

8. Faktura od pośrednika zakupu nieruchomości;

9. Zakup brakujących wersalek do pokojów;

10. Zakup brakujących mebli do pokojów (biurka, komody z szufladami, szafę na ubrania);

11. Dorobienie kluczy dla najemców;

12. Płyta elektryczna do kuchni oraz przedłużacz

13. Zlew, szafka pod zlew, części do ich montażu;

14. Nowa pralka oraz lodówka wraz z opłatą za dostawę i recykling starej, zniszczonej lodówki;

15. Odkurzacz oraz czajnik elektryczny;

16. Brakująca szafka naścienna w kuchni wraz z częściami do montażu;

17. Wynagrodzenie elektryka za montaż światła w jednym z pokoi (w pokoju tym przewody; elektryczne były uszkodzone i brakowało światła);

18. Ubezpieczenie mieszkania (od kradzieży oraz OC wynajmującego);

19. Czynsz do spółdzielni mieszkaniowej za IX.2014 czynsz obejmuje: zaliczkę eksploatacyjną, centralne ogrzewanie, podgrzanie wody, energię cieplną stałą, zimną wodę, kanalizację;

20. Czynsz do spółdzielni mieszkaniowej za X 2014 r.;

21. Opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi za X.2014 (co miesiąc ta sama kwota);

Wyżej wymienione koszty Wnioskodawca poniósł we wrześniu oraz październiku 2014 r. Dodatkowo za rok 2014 Wnioskodawca będzie musiał w przyszłości ponieść koszt:

W umowie wynajmu Wnioskodawca zobowiązał się jako wynajmujący do zakupów oraz remontów, z którymi wiązały się koszty z pozycji: 1-2; 6-7; 9-17.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy do KUP (Kosztów Uzyskania Przychodów) Wnioskodawca może zaliczyć amortyzację mieszkania o wartości początkowej 300 000,00 zł wg stawki rocznej 1,5%.

2. Czy wszystkie koszty wymienione w pozycjach 1-21 oraz I-II może traktować jako KUP w 2014 r.

3. Czy VAT związany z niektórymi z kosztów może również traktować jako KUP.

4. Czy do udokumentowania opisanych kosztów wymagane są koniecznie F-ry VAT czy paragon fiskalny wystarczy.

5. Czy w związku z wynajmem mieszkania Wnioskodawca ma obowiązek odprowadzać składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowne, chorobowe, wypadkowe oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne.

6. Czy opłatę za rozpatrzenie niniejszego wniosku może zaliczyć do KUP roku 2014.

7. Czy potrącenie z kaucji za zniszczenia w mieszkaniu powinny być traktowane jako przychód.

8. Jeśli Wnioskodawca zawarł w umowie zapis, że w przypadku rozwiązania umowy przed upływem 12 m-cy najemca płaci karę w wysokości 1-miesięcznego czynszu, to czy ewentualnie otrzymana kara byłaby przychodem.

9. Jeśli przez pewien okres Wnioskodawca nie miałby najemcy, czy powinien zgłosić do US, że w danych miesiącach nie otrzymał przychodu lub ewentualnie złożyć wniosek, iż zaprzestał wynajmować.

10. Według kalkulacji Wnioskodawcy za rok 2014 poniósł stratę. Rozumie, że nie musi płacić miesięcznych zaliczek roku 2014 ani zgłaszać do US, że ponosi stratę i dlatego nie uiszcza zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wynajmu mieszkania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1 oraz pytanie nr 6. W zakresie pozostałych pytań wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1. Wnioskodawca zaliczy do kosztów uzyskania przychodów amortyzację mieszkania metodą liniową wg stawki 1,5% od kwoty 300 000,00, która miesięcznie wynosi 375 zł.

Ad. Opłatę za rozpatrzenie niniejszego wniosku może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w roku 2014.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia w części dotyczącej ustalenia wartości początkowej nabytego lokalu mieszkalnego jest nieprawidłowe, natomiast w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) źródłem przychodu jest m.in. najem (z wyjątkiem najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą).

W odniesieniu do przychodów z najmu ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, że zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zaznaczyć należy, że aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Podkreślenia wymaga, że obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz właściwe udokumentowanie tych kosztów dowodami księgowymi.

W myśl art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają:

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, stosownie do treści art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które są zróżnicowane m.in. w zależności od sposobu nabycia, określone zostały w art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

Z kolei art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Ustawodawca określił, że podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 22i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji (wykazu) do końca tego roku podatkowego (art. 22h ust. 4 ww. ustawy).

W myśl art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Przepis art. 22h ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle powyższego, dopiero w momencie, gdy nieruchomość przeznaczona na wynajem, zostanie przekazana do użytkowania jako kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania, może zostać wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z tym, że zapis w ewidencji winien być dokonany najpóźniej w miesiącu przekazania środka trwałego do używania.

Zatem warunek kompletności i zdatności do użytku musi zostać spełniony najpóźniej w dniu przyjęcia mieszkania do używania.

Z przedstawionego opisu wynika, że Wnioskodawca od 1 października 2014 r. wynajmuje mieszkanie, które nabył we wrześniu 2014 r. Przychody z wynajmu będzie rozliczał na zasadach ogólnych. Zgodnie z aktem notarialnym cena mieszkania wyniosła 300 000,00 zł. Jak sam wskazał Wnioskodawca mieszkanie nie było w pełni gotowe do wynajmu w związku z tym, Wnioskodawca poniósł szereg kosztów (które zostały wymienione we wniosku) związanych z przystosowaniem tego lokalu do wynajmu. Dodatkowo część kosztów związane było z samym zakupem mieszkania. Do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca chciałby zaliczyć amortyzację mieszkania od wartości wykazanej w akcie notarialnym.

Odnosząc się do przedstawionego opisu stanu faktycznego, należy stwierdzić, że zakupione mieszkanie, o którym mowa we wniosku, dopiero po zakończeniu wszelkich nakładów na przystosowanie tego lokalu mieszkalnego do wynajmu będzie kompletne i zdatne do użytku na potrzeby wynajmu. Zatem wydatki remontowe związane z przystosowaniem lokalu mieszkalnego poniesione do dnia oddania tego lokalu do użytku (oddanie w używanie najemcy) będą zwiększały jego wartość.

Tym samym, wszystkie wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z przystosowaniem mieszkania do stanu umożliwiającego wykorzystanie na potrzeby najmu, są składnikami wartości początkowej, które zwiększą wartość początkową mieszkania i będą stanowić koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Reasumując, mając na uwadze przestawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, przy ustaleniu wartości początkowej lokalu mieszkalnego cenę zakupu widniejącą w akcie notarialnym należy powiększyć o wydatki poniesione przez Wnioskodawcę związane z zakupem przedmiotowego lokalu mieszkalnego (tekst jedn.: taksa notarialna i VAT, podatek od czynności cywilno prawnej, opłata za wpis do księgi wieczystej). Jednocześnie wydatki związane z przeprowadzonym remontem lokalu mieszkalnego (tekst jedn.: wynagrodzenie elektryka za montaż światła w jednym z pokoi) zwiększą wartość początkową przedmiotowego lokalu mieszkalnego i będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne - jeżeli zapłacone zostały do dnia przekazania lokalu mieszkalnego do używania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w którym stwierdził On, że tylko kwota zakupu mieszkania widniejąca na akcie notarialnym może być kosztem uzyskania przychodu w formie comiesięcznych odpisów amortyzacyjnych, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii ustalenia stawki amortyzacyjnej stwierdzić należy, że zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lokale mieszkalne (pozycja 01, rodzaj 122) amortyzuje się przy zastosowaniu stawki 1,5%, natomiast lokale niemieszkalne (pozycja 01, rodzaj 121) według stawki 2,5%. Zatem dla określenia prawidłowej stawki amortyzacyjnej istotne jest ustalenie charakteru lokalu tj. właściwe określenie Grupy Rodzajowej Środków Trwałych. Jak wskazał we wniosku Wnioskodawca przedmiotem najmu jest lokal mieszkalny, zatem od wartości początkowej tego lokalu mieszkalnego - jak słusznie wskazał - należy zastosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 1,5%.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wydanie interpretacji indywidualnej wskazać należy, że:

Zwrócenie się przez podatnika z wnioskiem o wydanie interpretacji ma na celu właściwe i zgodne z prawem ujęcie zdarzeń gospodarczych. Należy przypomnieć, że koszty uzyskania przychodu to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wskazać należy, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła, a nie jakiekolwiek przychody. Koszty uzyskania przychodu są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodów są wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Za taki wydatek - związany z danym źródłem przychodu jakim jest najem - należy uznać koszt wydania interpretacji indywidualnej

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym., a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.