IPPB1/415-123/14-2/KS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-123/14-2/KS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu, odsetek oraz innych opłat bankowych związanych ze spłaceniem, poprzedniego kredytu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu, odsetek oraz innych opłat bankowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od 1 września 2005 r. Profil działalności jest dość szeroki i obejmuje między innymi sprzedaż detaliczną poza siecią sklepową, straganami i targowiskami, działalność organizatorów turystyki, pozostała działalność gdzie indziej nie sklasyfikowana, przygotowywanie i dostarczanie żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering). Mąż Wnioskodawczyni do dnia 30 czerwca 2012 r. prowadził działalność gospodarczą obejmującą usługi gastronomiczne i kateringowe pod firmą "G.". Z dniem 30 czerwca 2012 r. mąż Wnioskodawczyni zlikwidował działalność gospodarczą i przekazał Wnioskodawczyni swoją firmę "G." w formie darowizny. Darowizna obejmowała całe przedsiębiorstwo, które prowadził czyli: środki trwałe, wyposażenie, towary handlowe, bazę klientów restauracji oraz bazę dostawców. Przepisano na Wnioskodawczynię również umowę najmu lokalu gdzie znajdowała się restauracja. Prowadząc swoją firmę w dniu 30 kwietnia 2010 r. mąż Wnioskodawczyni zaciągną kredyt obrotowy na swoją działalność gospodarczą (osoba fizyczna rozliczająca podatek dochodowy w formie liniowej). Kredyt został w całości wydany na bieżącą działalność firmy, w tym na zakup wyposażenia, towarów handlowych, remont restauracji oraz zapłatę zobowiązań. Przejmując firmę po mężu w 2012 r. Wnioskodawczyni przejęła również spłatę zaciągniętego kredytu. Umowa kredytowa nie została przepisana na Wnioskodawczynię, gdyż wiązało się to z wieloma komplikacjami, które chciano uniknąć (pełna procedura jak przy udzielaniu nowego kredytu). Od dnia 1 lipca 2012 r. raty oraz odsetki od kredytu były płacone z konta firmowego restauracji, którą Wnioskodawczyni prowadziła po mężu oraz z jej konta osobistego. Po roku spłacania pierwszego kredytu, Wnioskodawczyni postanowiła zaciągnąć nowy kredyt na działalność gospodarczą z przeznaczeniem na spłatę poprzedniego kredytu. Zaciągnięcie nowego kredytu w dniu 23 września 2013 r. było dla Wnioskodawczyni korzystne, gdyż oprocentowanie było dużo niższe.

Zdaniem Wnioskodawczyni wydatki, które poniosła na spłacenie odsetek oraz opłat bankowych związanych ze spłaceniem obu kredytów były bezpośrednio związane z jej działalnością gospodarczą, służyły osiągnięciu przychodów oraz zabezpieczeniu źródła przychodów. Dodatkowo wydatki te nie są wymienione w art. 23 ustawy jako nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy stanowią koszty uzyskania przychodu w firmie, którą Wnioskodawczyni prowadzi zapłacone od dnia 1 lipca 2012 r. zapłacone przez Wnioskodawczynię odsetki od kredytu przejętego od jej męża łącznie z całą restauracją "G.".

2. Czy stanowią koszty uzyskania przychodu w firmie, którą Wnioskodawczyni prowadzi zapłacone od dnia 23 września 2013 r. odsetki oraz inne opłaty bankowe związane ze spłaceniem poprzedniego kredytu.

Zdaniem Wnioskodawczyni odsetki i prowizje bankowe, które poniosła od dnia 1 lipca 2012 r. w związku ze spłatą kredytu zaciągniętego przez jej męża, a przejęte przez Wnioskodawczynię razem z całą restauracją stanowią koszty uzyskania przychodu w firmie. Kosztem uzyskania przychodu są również odsetki i prowizje bankowe poniesione w związku z zaciągnięciem nowego kredytu przeznaczonego na spłatę poprzedniego kredytu. Powyższe wydatki spełniają warunek uznania za koszty uzyskania przychodu, gdyż spełniają bezpośrednio warunki zawarte w art. 22.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz są bezpośrednio związane z moją działalnością gospodarczą i nie są wymienione w art. 23 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie każdy wydatek ponoszony przez podatnika w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, może zostać zaliczony, zgodnie z prawem podatkowym, do kosztów uzyskania przychodu.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany,

Przytoczone uregulowania oznaczają, że kosztem uzyskania przychodów są według ustawy nie wszelkie wydatki związane z osiągnięciem przychodu, przychodów z działalności gospodarczej, lecz jedynie te wydatki, które poniesione zostały w celu osiągnięcia określonego przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wykazanie związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a wykonywaną działalnością gospodarczą oraz jego wpływ na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów spoczywa na podatniku. Za koszt uzyskania przychodu należy traktować te wydatki, których poniesienie przez podatnika spowodowane było racjonalnym dążeniem i obiektywna możliwością osiągnięcia przychodu, choćby sam przychód nie wystąpił.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Ustawodawca zatem wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów. Cel ten winien by widoczny, a ponoszone wydatki winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny. Kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym nie należy utożsamiać z kosztem przychodu w rozumieniu ekonomicznym. Ten ostatni jest pojęciem szerszym i obejmuje również te stany faktyczne, które zgodnie z ustawą o podatku dochodowym nie są uznawane za koszt.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeśli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek, poza wskazanymi w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodem bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów i racjonalności działania dla wyżej określonego celu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że z dniem 30 czerwca 2012 r. mąż Wnioskodawczyni zlikwidował działalność gospodarczą i przekazał Wnioskodawczyni swoją firmę w formie darowizny. Prowadząc swoją firmę w dniu 30 kwietnia 2010 r. mąż Wnioskodawczyni zaciągną kredyt obrotowy na swoją działalność gospodarczą. Przejmując firmę po mężu w 2012 r. Wnioskodawczyni przejęła również spłatę zaciągniętego kredytu. Umowa kredytowa nie została przepisana na Wnioskodawczynię. Od dnia 1 lipca 2012 r. raty oraz odsetki od kredytu były płacone z konta firmowego restauracji, którą Wnioskodawczyni prowadziła po mężu oraz z jej konta osobistego. Po roku spłacania pierwszego kredytu, Wnioskodawczyni postanowiła zaciągnąć nowy kredyt na działalność gospodarczą z przeznaczeniem na spłatę poprzedniego kredytu.

Mając na względzie powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni po dokonaniu darowizny przez męża nie stała się stroną umowy kredytowej - kredytobiorcą a kredyt uprzednio został zaciągnięty przez męża celem finansowania prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Oznacza to, że płacone przez Wnioskodawczynię odsetki od kredytu nie mogą stanowić dla niej kosztu podatkowego. Wydatki te nie mają bowiem związku z osiąganiem przychodów z prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, ani też, z zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodów. Wnioskodawczyni nie stała się stroną umowy kredytowej, a sam kredyt został zaciągnięty celem finansowania działalności gospodarczej męża, a nie działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. W przedmiotowej sprawie wydatki ponoszone przez Wnioskodawczynię na spłatę odsetek od kredytu męża służyły uregulowaniu zobowiązań kredytowych męża, a co za tym idzie nie poniesiono ich w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu Wnioskodawczyni.

Spłata przez Wnioskodawczynię odsetek od kredytu zaciągniętego przez męża w istocie nie ma związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą lecz z rozliczeniem zobowiązań kredytowych męża. Zaciągnięty uprzednio przez męża kredyt bankowy został przeznaczony na finansowanie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni dokonując spłaty odsetek od kredytu zaciągniętego przez męża ponosi de facto wydatki na spłatę zobowiązań kredytowych męża a nie na spłatę swoich zobowiązań kredytowych ponoszonych celem osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Podobnie zapłacone odsetki oraz inne opłaty bankowe wynikające z kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawczynię z przeznaczeniem na spłatę poprzedniego kredytu (zaciągniętego przez męża), nie mogą stanowić dla Wnioskodawczyni kosztu podatkowego. Wydatki te nie mają bowiem związku z osiąganiem przychodów z prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, ani też, z zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodów. Zauważyć bowiem należy, że celem zaciągnięcia tego kredytu przez Wnioskodawczynię nie jest finansowanie wydatków związanych z prowadzonej przez nią działalnością gospodarczą, ale finansowanie spłaty zobowiązań kredytowych męża. Bezpośrednim celem zaciągnięcia przez Wnioskodawczynię kredytu jest więc spłata uprzednio zaciągniętego kredytu przez męża. Spłata wcześniej zaciągniętego przez męża kredytu stanowi realizację jego zobowiązań kredytowych. Jest to efekt wzajemnych rozliczeń pomiędzy mężem Wnioskodawczyni jako kredytobiorcą a bankiem udzielającym tego kredytu (kredytodawcą) a sam kredyt został przecież wcześniej zaciągnięty celem finansowania działalności gospodarczej męża a nie Wnioskodawczyni.

W takiej sytuacji kredyt finansujący spłatę zobowiązań męża nie ma związku z przychodem Wnioskodawczyni, względnie zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Tym samym również odsetki od takiego kredytu oraz opłaty bankowe nie pozostają w związku z przychodem Wnioskodawczyni. Mając na uwadze powyższe brak jest podstaw prawnych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu oraz opłat bankowych, którego celem było pozyskanie środków na spłatę zobowiązań kredytowych męża Wnioskodawczyni.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl