IPPB1/415-1225/14-2/MS1

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 stycznia 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-1225/14-2/MS1

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu do tut. Biura za pomocą platformy ePUAP 3 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania składnika majątku na cele osobiste podatnika - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania składnika majątku na cele osobiste podatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 13 listopada 2013 r. w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabył używany samochód osobowy. Ze względu na przewidywany okres używania na potrzeby działalności gospodarczej krótszy niż rok nie zaliczył nabytego samochodu do środków trwałych a jego wartość po odliczeniu możliwego limitu podatku VAT ujął bezpośrednio w kosztach podatkowych w dacie nabycia. W dniu 31 marca 2014 r. samochód ten Wnioskodawca wycofał z działalności gospodarczej i przekazał na cele osobiste. Działalność gospodarczą Wnioskodawca rozlicza prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wobec przekazania opisanego samochodu osobowego w dniu 31 marca 2014 r. na cele osobiste zgodne z prawem będzie pozostawienie jego wartości w dniu zakupu w kosztach podatkowych 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy wycofanie z działalności gospodarczej i przekazanie przedmiotowego samochodu na cele osobiste nie spowoduje w momencie przekazania przychodu podatkowego. Wycofanie samochodu przed upływem roku od dnia jego nabycia nie powoduje także obowiązku skorygowania rozliczeń z listopada 2013 r., tj. zmniejszenie kosztów uzyskania przychodu o wartość samochodu ujętą w kosztach podatkowych. W związku z tym, że przekazanie samochodu na cele osobiste nie jest równoznaczne z jego sprzedażą, tym samym nie spowoduje powstania przychodu. Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f., przychód powstanie, jeżeli ten składnik majątku zostanie sprzedany w okresie 6 lat po wycofaniu go z działalności gospodarczej. Także i zmiana przeznaczenia składnika majątku, wykorzystywanego wcześniej w działalności gospodarczej, nie spowoduje wykluczenia jego wartości z kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* musi być właściwie udokumentowany.

Ciężar udowodnienia celowości wydatku, spoczywa na podatniku. Zatem przede wszystkim podatnik wykazać musi, że wydatek na nabycie samochodu osobowego poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22a ustawy, podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od nabytego lub wytworzonego we własnym zakresie samochodu osobowego, jeżeli:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* przewidywany przez podatnika okres używania jest dłuższy niż rok,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* wykorzystywany jest przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

O tym jak długo będzie używany ten samochód decyduje podatnik. Jeżeli przewidywany okres używania tego składnika majątku, na potrzeby związane z działalnością, jest równy lub krótszy niż rok, to wydatki na jego nabycie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia.

Należy jednak podkreślić, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Zatem, wykorzystywanie do celów osobistych samochodu osobowego zaliczonego do zużywających się stopniowo składników majątku, powoduje konieczność korekty kosztów uzyskania przychodów.

Korekta kosztów dotyczy całej kwoty wydatków na nabycie przedmiotowego samochodu. Dyspozycja powołanego wyżej przepisu art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy, wyraźnie odnosi się do wydatków na nabycie, a nie do ich części. Przepis ten nie pozwala na proporcjonalne rozliczenie wydatków na nabycie w stosunku do okresu wykorzystywania składnika majątku dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Proporcjonalne rozliczanie wydatków na nabycie w postaci odpisów amortyzacyjnych dotyczy wyłącznie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 13 listopada 2013 r. w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabył używany samochód osobowy. Ze względu na przewidywany okres używania na potrzeby działalności gospodarczej krótszy niż rok nie zaliczył nabytego samochodu do środków trwałych a jego wartość po odliczeniu możliwego limitu podatku VAT ujął bezpośrednio w kosztach podatkowych w dacie nabycia. W dniu 31 marca 2014 r. samochód ten Wnioskodawca wycofał z działalności gospodarczej i przekazał na cele osobiste. Działalność gospodarczą Wnioskodawca rozlicza prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeżeli wydatki na nabycie rzeczowego składnika majątku zużywającego się stopniowo w postaci samochodu osobowego Wnioskodawca zaliczył ze względu na jego przewidywany okres używania krótszy niż rok bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów, a następnie przed upływem roku wycofał go z działalności gospodarczej i przekazał na cele osobiste, to jest zobowiązany skorygować koszty uzyskania przychodów o całą kwotę wydatków na jego nabycie, uprzednio zaliczoną w ich ciężar. W konsekwencji jest zobowiązany do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów obejmujących wydatki na nabycie przedmiotowego samochodu osobowego również w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku konieczności skorygowania ww. kosztów w przypadku przekazania ww. składnika majątku przed upływem roku na cele osobiste podatnika - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl