IPPB1/415-1192/12-2/MS - PIT w zakresie źródeł przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia (brak daty) (data wpływu 13 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródeł przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

M. wzywa (wezwanie imienne) tłumacza przysięgłego do przeprowadzenia tłumaczenia wyroków sądowych wydanych w obcych państwach na podstawie art. 15 ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 273, poz. 2702 z późn. zm.). W związku z powyższym, tłumacz prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie wystawia fakturę VAT lub rachunek, a nieprowadzący wystawia rachunek imienny. M. zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361) w każdym powyżej opisanym przypadku traktuje te usługi jako działalność wykonywaną osobiście i pełni rolę płatnika naliczając koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% i nalicza zaliczkę na podatek dochodowy, a jeżeli jest to konieczne nalicza również składki społeczne i zdrowotną. Po zakończeniu roku podatkowego tłumaczom zostanie wystawiony PIT-11 przez płatnika. Jednocześnie M. płaci tłumaczowi w przypadku wystawienia przez niego faktury VAT kwotę brutto z faktury VAT (obejmującą także wartość podatku od towarów i usług). Tłumaczenia te wykonywane są na potrzeby K., który prowadzi M. W wyniku zlecenia czynności tłumaczenia przez organ nie dochodzi do przeniesienia odpowiedzialności na ten organ za wyniki działania tłumacza przysięgłego, zobowiązanego do samodzielnego wykonywania czynności, w oparciu o szczególne uprawnienia jakie zostały mu przyznane ustawą z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego, (Dz. U. Nr 273, poz. 2702 z późn. zm.). Dane z K. są udostępniane osobom trzecim na podstawie art. 6 i 7 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 654).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 odnośnie skutków podatkowych w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odnośnie skutków podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie (pytanie nr 2,3).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ustawa z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego, (Dz. U. Nr 273, poz. 2702 z późn. zm.) wskazuje, iż tłumacz przysięgły nie może odmówić wykonania tłumaczenia w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, na żądanie sądu, prokuratora, Policji oraz organów administracji publicznej, chyba że zachodzą szczególnie ważne przyczyny uzasadniające odmowę. Wynagrodzenie za czynności tłumacza przysięgłego ustala, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, umowa ze zleceniodawcą lub zamawiającym wykonanie oznaczonego tłumaczenia. Zgodnie z § 6a ROZPORZĄDZENIA MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 15, poz. 131 z późn. zm.) stawki wynagrodzenia tłumacza przysięgłego, będącego podatnikiem podatku od towarów i usług, zobowiązanego do zapłacenia podatku od towarów i usług, podwyższa się o kwotę tego podatku obliczoną przy zastosowaniu obowiązującej w dniu orzekania o wynagrodzeniu właściwej stawki podatku od towarów i usług. Powyższy przepis znajduje zastosowanie w niniejszym przypadku. Zgodnie z § 1 Rozporządzenia, które określa stawki wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego, wykonane na żądanie sądu, prokuratora, Policji oraz organów administracji publicznej. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności: z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361) oraz z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. W praktyce wiele wątpliwości wywoływała kwestia opodatkowania VAT wynagrodzenia za czynności polegające na świadczeniu pomocy prawnej lub obrony z urzędu przez adwokatów (ewentualnie w niektórych przypadkach także przez radców prawnych). Problem ten dotyczy zresztą także innych podmiotów wykonujących zadania na zlecenie sądów bądź organów ścigania, tj. przede wszystkim biegłych i tłumaczy. Przychody adwokatów (radców prawnych, biegłych, tłumaczy) pochodzące z wykonywania zadań i prac zleconych im przez sąd pochodzą ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 oraz w art. 13 u.p.d.o.f., tzn. z działalności wykonywanej osobiście. Problematyczne wydaje się być określenie, czy przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy może znajdować zastosowanie do sytuacji, o których mowa. W szczególności nie jest bowiem jasne, czy można mówić, że pomiędzy organem władzy publicznej a tłumaczem przysięgłym istnieje porozumienie (więzy prawne) w kwestii określenia odpowiedzialności za wykonywane czynności (tłumaczenia przysięgłego). Więzów prawnych należałoby bowiem szukać właśnie pomiędzy tłumaczem przysięgłym a odpowiednio organem władzy publicznej. To organ władzy publicznej bowiem, a nie inny podmiot, zleca wykonanie określonych czynności. W tym przypadku w ogóle trudno mówić o odpowiedzialności jako takiej, gdyż nie mamy do czynienia ze stosunkiem do końca równoprawnych podmiotów. Z drugiej jednak strony można mówić, że zasady wynagradzania oraz wykonywania czynności określają przepisy prawa bezwzględnie obowiązującego. Także zasad odpowiedzialności można poszukiwać w przepisach proceduralnych oraz w przepisach korporacyjnych, które określają zasady wykonywania zawodu i zasady ponoszenia odpowiedzialności zawodowej.

Przepisy te dookreślają przecież ów węzeł prawny istniejący pomiędzy organem władzy publicznej a tłumaczem przysięgłym wezwanym do dokonania tłumaczenia. Problemy związane z kwalifikacją czynności tego rodzaju są istotne. W praktyce wszakże ukształtowało się obecnie stanowisko, zgodnie z którym wszelkie osoby fizyczne wykonujące określone czynności na zlecenie sądów, organów ścigania działają samodzielnie w zakresie wykonywanych przez nich czynności. W związku z powyższym zasadniczo są podatnikami VAT.

Status biegłych jako podatników VAT potwierdzają sądy administracyjne. (wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 października 2007 r. (III SA/Wa 1132/07, Rejent 2007, nr 11, s. 190), wyrok WSA w Białymstoku z dnia 21 marca 2007 r. (I SA/Bk 79/07, http://orzeczenia.nsa. gov.pl), uchwała NSA z dnia 12 stycznia 2009 r. (I FPS 3/08, ONSA WSA 2009, Nr 3, poz. 46). Sytuacja taka jest bardzo korzystna dla podatników, istniejąca bowiem obecnie regulacja art. 15 ust. 3 pkt 3 u.p.t.u. jest de facto znacznie bardziej liberalna niż regulacja VI Dyrektywy. Należy wskazać, iż prawo wspólnotowe w tym zakresie wymaga dla zwolnienia danej umowy od opodatkowania, aby miała ona charakter zbliżony do stosunku pracy, czemu ma służyć właśnie przejęcie odpowiedzialności zlecającego za działania zleceniobiorcy. Wprowadzony warunek odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich należy rozumieć jako przejęcia przez zlecającego odpowiedzialności wobec osób trzecich z tytułu czynności wynikających z zawartej przez zleceniodawcę z podatnikiem umowy. Umowy te bowiem nadal są wyłączone spod opodatkowania, jeśli tylko zawarta jest w nich klauzula o przejęciu przez zleceniodawcę odpowiedzialności wobec osób trzecich. Takiego rozwiązania nie można doszukiwać się w istniejącym pomiędzy zlecającym - M. - S., a wykonującym czynności - tłumaczem przysięgłym, stosunkiem prawnym, który charakteryzuje się ustalonymi warunkami wykonywania tych czynności (tłumaczenie przysięgłe dokumentu) oraz wynagrodzeniem obliczonym na podstawie stawek określonych w ROZPORZĄDZENIU MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 15, poz. 131 z późn. zm.). Istotnym zatem dla ustalenia obowiązku stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w tym wypadku, będzie ustalenie zakresu odpowiedzialności zlecającego czynności wobec osób trzecich. Bezspornym pozostaje, iż do relacji pomiędzy zlecającym a tłumaczem przysięgłym w tym przypadku będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego, (Dz. U. Nr 273, poz. 2702 z późn. zm.) oraz przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Żaden z przywołanych wyżej przepisów nie wyłącza odpowiedzialności tłumacza przysięgłego wynikającej z realizacji usługi. Przedstawione okoliczności prowadzą do wniosku, iż mimo że czynności wykonywane przez tłumacza przysięgłego wymienione zostały w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nie stanowi to wystarczającej przesłanki do wyłączenia tych czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 p.t.u. W wyniku bowiem zlecenia czynności tłumaczenia przez organ nie dochodzi do przeniesienia odpowiedzialności na ten organ za wyniki działania tłumacza przysięgłego, zobowiązanego do samodzielnego wykonywania czynności, w oparciu o szczególne uprawnienia jakie zostały mu przyznane ustawą z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego, (Dz. U. Nr 273, poz. 2702 z późn. zm.).

W takiej sytuacji nie występują niezbędne przesłanki z art. 15 ust. 3 pkt 3 p.t.u., wyłączające tłumacza przysięgłego z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W relacji pomiędzy tłumaczem przysięgłym a organem nie zachodzi stosunek prawny zbliżony do stosunku pomiędzy pracownikiem a pracodawcą, ani co do wynagrodzenia, ani co do odpowiedzialności wobec osób trzecich za wynik działania tłumacza przysięgłego. Należy wskazać, iż odmienne stanowisko nie znajduje również uzasadnienia w oparciu o przepisy USTAWY z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 654.). Wskazane przepisy bowiem nie konstytuują relacji pomiędzy tłumaczem przysięgłym a zlecającym. Owszem to organ władzy publicznej bowiem, a nie inny podmiot, zleca wykonanie określonych czynności. W tym przypadku w ogóle trudno mówić o odpowiedzialności jako takiej, gdyż nie mamy do czynienia ze stosunkiem do końca równoprawnych podmiotów. Z drugiej jednak strony można mówić, że zasady wynagradzania oraz wykonywania czynności określają przepisy prawa bezwzględnie obowiązującego. Także zasad odpowiedzialności można poszukiwać w przepisach proceduralnych oraz w przepisach korporacyjnych, które określają zasady wykonywania zawodu i zasady ponoszenia odpowiedzialności zawodowej. Przepisy te dookreślają przecież ów węzeł prawny istniejący pomiędzy organem władzy publicznej a tłumaczem przysięgłym wezwanym do dokonania tłumaczenia. Problemy związane z kwalifikacją czynności tego rodzaju są istotne. W praktyce wszakże ukształtowało się obecnie stanowisko, zgodnie z którym wszelkie osoby fizyczne wykonujące określone czynności na zlecenie sądów, organów ścigania działają samodzielnie w zakresie wykonywanych przez nich czynności. W związku z powyższym zasadniczo są podatnikami VAT. Status biegłych jako podatników VAT potwierdzają sądy administracyjne. (wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 października 2007 r. (III SA/Wa 1132/07, Rejent 2007, nr 11,s. 190), wyrok WSA w Białymstoku z dnia 21 marca 2007 r. (I SA/Bk 79/07, http://orzeczenia.nsa.gov.pl), uchwała NSA z dnia 12 stycznia 2009 r., (I FPS 3/08, ONSA WSA 2009, Nr 3, poz. 46). Wprowadzony warunek odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich należy rozumieć jako przejęcie przez zlecającego odpowiedzialności wobec osób trzecich z tytułu czynności wynikających z zawartej przez zleceniodawcę z podatnikiem umowy. Umowy te bowiem nadal są wyłączone spod opodatkowania, jeśli tylko zawarta jest w nich klauzula o przejęciu przez zleceniodawcę odpowiedzialności wobec osób trzecich. Takiego rozwiązania nie można doszukiwać się w istniejącym pomiędzy zlecającym - M. - Skarbem Państwa, a wykonującym czynności - tłumaczem przysięgłym, stosunkiem prawnym, który charakteryzuje się ustalonymi warunkami wykonywania tych czynności (tłumaczenie przysięgłe dokumentu) oraz wynagrodzeniem obliczonym na podstawie stawek określonych w ROZPORZĄDZENIU MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 15, poz. 131 z późn. zm.). Istotnym zatem dla ustalenia obowiązku stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w tym wypadku, będzie zatem ustalenie w zakresie odpowiedzialności zlecającego czynności wobec osób trzecich. W wyniku bowiem zlecenia czynności tłumaczenia przez organ nie dochodzi do przeniesienia odpowiedzialności na ten organ za wyniki działania tłumacza przysięgłego, zobowiązanego do samodzielnego wykonywania czynności. Powyższe zatem prowadzi do wniosku, iż zasadnym w okolicznościach niniejszej sprawy będzie zastosowanie do tłumacza przysięgłego przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), co oznaczałoby wyłączenie przepisów ustawy o p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłami przychodów są m.in.: działalność wykonywana osobiście oraz pozarolnicza działalność gospodarcza.

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z jej treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa: wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa, polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wyłączenie to obejmuje więc m.in. działalność wykonywaną osobiście, zdefiniowaną jako odrębne źródło przychodów, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej powyżej ustawy, której poszczególne kategorie wymieniono w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności - przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej - nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca wzywa (wezwanie imienne) tłumacza przysięgłego do przeprowadzenia tłumaczenia wyroków sądowych wydanych w obcych państwach na podstawie art. 15 ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 273, poz. 2702 z późn. zm.). W związku z powyższym, tłumacz prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie wystawia fakturę VAT lub rachunek, a nieprowadzący wystawia rachunek imienny.

Warunki i tryb nabywania oraz utraty prawa wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego, a także zasady wykonywania tego zawodu regulują przepisy ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2702 z późn. zm.).

Stosownie do art. 15 ww. ustawy, tłumacz przysięgły nie może odmówić wykonania tłumaczenia w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, na żądanie sądu, prokuratora, Policji oraz organów administracji publicznej, chyba, że zachodzą szczególnie ważne przyczyny uzasadniające odmowę.

Z przepisu art. 16 ust. 2 ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego wynika, że Minister Sprawiedliwości w drodze rozporządzenia określa stawki wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego wykonane na żądanie podmiotów, o których mowa w art. 15, przy uwzględnieniu stopnia trudności i zakresu tłumaczenia.

Kwestie związane z wynagrodzeniem tłumacza przysięgłego w związku z wykonywaniem czynności na żądanie ww. podmiotów reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. z 2005 r. Nr 15, poz. 131 z późn. zm.).

Reasumując przychody z tytułu sporządzania tłumaczeń przez tłumacza przysięgłego wykonywanych na zlecenie Wnioskodawcy są przychodami z działalności wykonywanej osobiście na podstawie art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, iż tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w zakresie objętym zadanym przez Niego pytaniem.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia przychodów osiąganych z tytułu wykonania zlecenia tłumaczenia przysięgłego do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.