IPPB1/415-1179/13-2/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2013 r. (data wpływu 9 listopada 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą poprzez udział w spółce komandytowej (dalej Spółka). Spółka zawarła w dniu 3 czerwca 2013 r. umowę wynajmu samochodu osobowego. Urnowa została zawarta na czas określony tj. do 31 marca 2015 r. Samochód będzie wykorzystywany do celów działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Zgodnie z postanowieniami umowy Spółka płaci wynajmującemu miesięczny czynsz najmu. Dodatkowo Spółka ponosi koszty bieżącej eksploatacji samochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy miesięczny czynsz najmu jest dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu podlegającym ograniczeniu na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy czynsz najmu będzie dla niego stanowił koszt uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, bez ograniczenia wynikającego z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu.

Żeby było możliwe ustalenie czy czynsz najmu podlega powyższemu ograniczeniu czy nie należy sięgnąć do literalnej interpretacji przepisu regulującego owe ograniczenie. Zatem za koszty uzyskania przychodu nie uważa się "wydatków z tytułu używania samochodu". Nie ulega wątpliwości, że czynsz najmu jest wynagrodzeniem wynajmującego z tytułu udostępnienia samochodu najemcy. W szczególności nie jest o wynagrodzenie z tytułu używania samochodu a wynagrodzenie z tytułu prawa do używania. Można bowiem sobie wyobrazić sytuację, w której najemca z przyczyn obiektywnych (np. wskutek zdarzenia losowego) nie będzie samochodu w ogóle używał. Mimo to jest on zobowiązany do zapłaty czynszu najmu, ponieważ mimo że przedmiotu najmu nie używa to płaci za prawo do używania.

Stosownie do słownikowej definicji słowa "używać" oznacza ono "stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek" (Słownik współczesnego języka polskiego pod red. Bogusława Dunaja, Warszawa 1996, str. 1200, 1262). Przytoczona definicja wskazuje na aspekt czynny, skutek w postaci posługiwania się czymś lub robienia z czegoś użytku, wynikający z posiadania czegoś lub brania czegoś w posiadanie, nie odnosi się natomiast do przyczyn, podstaw uzyskania możliwości posługiwania się czymś (w przypadku wnioskodawcy tę podstawę stanowi umowa najmu). W przypadku samochodu używać oznacza stosować do przemieszczania się. Zatem wydatki na paliwo, części eksploatacyjne itp. będą wydatkami poniesionymi z tytułu przemieszczania się samochodem. Natomiast sam czynsz najmu jest poniesiony z tytułu uzyskania określonego prawa a nie z tytułu stosowania przedmiotu tego prawa.

O słuszności powyższego stanowiska świadczy także część tego przepisu po średniku "wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu". Koszty używania należy wiązać więc z faktycznym przebiegiem pojazdu, a opłaty czynszowe nie są związane z przebiegiem pojazdu.

Podobne stanowisko poparł w ostatnim czasie Naczelny Sąd Administracyjny wyrokami z dnia 20 sierpnia 2013 r. (II FSK 2446/11 i FSK 2447/11) oraz w roku 2012 w wyrokach z dnia 17 października 2012 r. (II FSK 467/11) oraz z 16 marca 2012 r. (II FSK 2030/10).

Te wszystkie orzeczenia wskazują na jednolitą linię według której sądy administracyjne wydają wyroki w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu czynszu z tytułu wynajmu samochodu bez ograniczenia wynikającego z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.