IPPB1/415-1126/10-3/KS - Opodatkowanie ryczałtem czynszu otrzymanego od najemcy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2010 r. (data wpływu 21 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest podatnikiem ryczałtu z tytułu wynajmu lokalu użytkowego. W ustawowym terminie złożyła oświadczenie do Urzędu Skarbowego o zryczałtowanym podatku dochodowym. W następnym roku również będzie opłacać ryczałt z tyt. najmu. Wnioskodawczyni rozważa też zawarcie kolejnej umowy najmu lokalu użytkowego. Nie jest podatnikiem VAT. Umowa najmu określa kwotę czynszu oraz stwierdza, że "oprócz czynszu Najemca zobowiązuje się do uiszczenia opłat za media", tj. za energię elektryczną i wodę. Do czasu zawarcia umowy z dostawcą energii elektrycznej Najemca zobowiązuje się ponosić opłaty z tytułu energii elektrycznej (tj. zapłacić spowodowane przez Najemcę koszty energii elektrycznej), zgodnie z fakturami wystawionymi przez dostawcę energii wg wskazań licznika podłączonego przez zakład energetyczny do lokalu. Wnioskodawczyni nadmienia, że liczniki są zarejestrowane na Wynajmującego, jako właściciela lokalu, co oznacza wystawianie faktur przez np. dostawcę energii na jego nazwisko (powodem tego jest po pierwsze procedura rejestracji licznika na nową osobę, które trwa, a po drugie Wynajmujący nie zna "rzetelności" nowego Najemcy). Najemca zaś chce otrzymywać od Wynajmującego pokwitowania za dokonanie opłat za energię elektryczną (poniesionych w wysokości wynikającej z faktur wystawionych przez dostawcę energii wg wskazań licznika podłączonego do lokalu) - także w przypadku wpłaty tych kwot na konto bankowe Wynajmującego. Sytuacja wyglądałaby więc tak, że Wynajmujący, jako właściciel lokalu dokonałby płatności faktury, a Najemca zobowiązany umową do dokonania odrębnie opłat za energię elektryczną zużytą w działalności gospodarczej prowadzonej przez Najemcę, wpłaciłby Wynajmującemu (za pokwitowaniem) kwotę zapłaconą uprzednio przez Wynajmującego na rzecz dostawcy energii elektrycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek dochodowy w wysokości 8,5% Wnioskodawczyni będzie płaciła w 2011 r. wyłącznie od kwot czynszu, wpływających zgodnie z umową na jej konto bankowe i stanowiących jej przychód - tj. bez powiększania podstawy opodatkowania o opłaty dodatkowe za zużytą przez Najemcę energię elektryczną (oraz wodę), do których poniesienia odrębnie jest zobowiązany i które nie stanowią jej przychodu.

Zdaniem Wnioskodawczyni podatek zapłaci jedynie od kwoty otrzymanego czynszu, określonego umową bowiem jedynie zapłacony przez Najemcę czynsz stanowi jej przychód. Natomiast dodatkowe opłaty, jak koszty energii elektrycznej i wody - zużytych przez Najemcę w związku z działalnością gospodarczą Najemcy - które zobowiązał się odrębnie ponosić i które Wnioskodawczyni otrzymywać będzie w wysokości zapłaconej przez nią uprzednio zgodnie z fakturami dostawców, nie stanowią żadnego przychodu dla Wnioskodawczyni z najmu, a więc nie mogą powiększać jej podstawy opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami.

Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: czynsz uiszczany w spółdzielni lub wspólnocie mieszkaniowej, opłata za wodę, energię elektryczną, gaz, ścieki), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu mieszkalnego nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że umowa najmu określa kwotę czynszu oraz stwierdza, że oprócz czynszu najemca zobowiązuje się do uiszczenia opłat za media, tj. za energię elektryczną i wodę.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa przychodem do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%, będą otrzymywane kwoty czynszu (odstępnego). Natomiast ponoszone przez wynajmującego należności z tytułu opłat za energię elektryczną, opłaty za wodę - skoro do ich ponoszenia zobowiązany będzie najemca - nie będą stanowić przychodu ze źródła jakim jest najem i tym samym nie będą podlegać opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opłaty te bowiem nie mieszczą się w pojęciu "świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń", o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani też nie będą powodować przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.