IPPB1/415-1091/08-2/IF - Skutki podatkowe dotyczące ceny wykupu przedmiotu leasingu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2008 r. (data wpływu 24 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dotyczących ceny wykupu przedmiotu leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 24 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dotyczących ceny wykupu przedmiotu leasingu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest stroną umowy leasingu spełniającej warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotem umowy jest samochód osobowy, który Wnioskodawca (jako korzystający) wykorzystuje na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Umowa ta przewiduje uprawnienie dla korzystającego do wykupu samochodu za kwotę odpowiadającą 1 % jego wartości początkowej po upływie podstawowego okresu obowiązywania umowy. Skorzystanie z tego uprawnienia wymaga złożenia finansującemu oświadczenia w tym przedmiocie najpóźniej na 1 miesiąc przed upływem ustalonego okresu obowiązywania umowy. Zgodnie z umową leasingu wartość początkowa samochodu wynosi 85.245,90 zł., a czas jej trwania ustalony został na okres 36 miesięcy. W związku z tym wartość ceny wykupu przedmiotu leasingu jest niższa od wartości hipotetycznej w rozumieniu art. 23a pkt 6 ustawy o p.d.o.f.) Wnioskodawca zamierza skorzystać z powyższego uprawnienia i kupić samochód finansującego na ww. zasadach określonych w umowie leasingu oraz wykorzystywać go następnie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Ad. 1) Specyfika umowy leasingu z tzw. opcją wykupu (w uproszczeniu umowa ta przybiera wówczas charakter mieszany z cechami umowy najmu, czy dzierżawy i jednocześnie umowy sprzedaży na raty) powoduje, że opłaty w niej ustalone skalkulowane są z uwzględnieniem nie tylko wynagrodzenia za korzystanie i zysku finansującego ale również zawierają w sobie w istocie spłatę wartości na poczet przyszłej ceny sprzedaży przedmiotu leasingu. W związku z tym powszechnie stosowana jest konstrukcja, na podstawie której uzgodniona w umowie leasingu cena wykupu jest z reguły niższa od wartości rynkowej tego samego rodzaju przedmiotów. Stan taki (wynikający z ww. specyfiki tej umowy) uwzględnia także system podatkowy. Zgodnie bowiem z art. 23c pkt 1 ustawy o p.d.o.f. ustawodawca akceptuje sytuację, gdy cena wykupu ustalona jest na poziomie wartości hipotetycznej. W świetle zaś definicji tego pojęcia zawartego w art. 23a pkt 6a) ustawy o p.d.o.f. można przyjąć, że wartość hipotetyczna samochodu osobowego po 36 miesiącach trwania umowy leasingu wyniesie 6,4% jego wartości początkowej. W rzeczywistości zaś wartość rynkowa zdatnego do użytku, 3 letniego pojazdu z reguły jest znacznie wyższa. Ustawodawca wprowadza tu jednak ograniczenia, gdy cena sprzedaży zostanie ustalona poniżej wartości hipotetycznej. Artykuł 23c pkt 1 i 2 ustawy o p.d.o.f. stanowi jednakże jednoznacznie, że w przypadku gdy cena sprzedaży jest niższa od wartości hipotetycznej konieczność nawiązania do wartości rynkowej dotyczy tylko przychodu finansującego. Skutki takiego stanu rzeczy obciążają więc tylko finansującego, a nie powodują powstania przychodu po stronie kupującego (tak jednoznacznie w piśmie z dnia 7 marca 2004 r. Izby Skarbowej w Gdańsku, BI/005-0896/03).

Ad. 2) Zdaniem podatnika wykup przedmiotu leasingu po jego zakończeniu jest odrębnym od umowy leasingu zdarzeniem prawnym, tj. umową sprzedaży. Świadczy o tym przede wszystkim fakt, iż korzystający jest jedynie uprawniony do zakupu przedmiotu leasingu, a nie również zobowiązany do dokonania tej czynności. Realizacja tego uprawnienia wymaga złożenia przez korzystającego dodatkowego oświadczenia. W związku z tym wykup pojazdu po zakończeniu leasingu jest nabyciem w drodze kupna, a wartość wykupu - ceną jego nabycia (art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.f.). Przepisy ustawy o p.d.o.f. dotyczące opodatkowania stron umowy leasingu nie wprowadzają tu odmiennych regulacji. Również art. 23c ustawy o p.d.o.f. ogranicza się jedynie do ustalenia przychodu w wartości rynkowej po stronie finansującego, ale nie zawiera żadnych wskazań odnośnie modyfikacji ceny sprzedaży (gdy jest ona niższa od wartości hipotetycznej), w szczególności, że powinna zostać ustalona w wartości rynkowej. Wobec powyższego brak jest podstaw, aby przyjąć że wartość początkowa w omawianym przypadku odpowiada wartości rynkowej, a nie tej wyrażonej w umowie sprzedaży.

Z drugiej jednak strony w przypadku uznania, że wstanie faktycznym opisanym w Ad. 1) powstanie również po stronie podatnika przychód z częściowo nieodpłatnego nabycia pojazdu - w omawianej kwestii - zastosowanie znaleźć powinien art. 22g ust. 1 pkt 1a ustawy o p.d.o.f.) Jednakże z postanowienia Łódzkiego Urzędu Skarbowego z dnia 2 czerwca 2006 r. (ŁUS-ll-2-423/38/06/JB) wynika, że za wartość początkową nabytego środka trwałego, który był przedmiotem leasingu, należy uznać cenę nabycia tego środka trwałego i od tak ustalonej wartości początkowej dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując powyższe, stanowisko podatnika w zakresie postawionych we wniosku pytań jest następujące:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

W dniu 22 września 2008 r. na konto Izby Skarbowej w Warszawie Wnioskodawca uiścił opłatę za wydanie pisemnej interpretacji w kwocie 120,00 zł. W związku z tym, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy jednego zdarzenia przyszłego, część wpłaty (80 zł) zostanie zwrócona na adres Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.