IPPB1/415-1073/11-2/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2011 r. (data wpływu 5 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem (partnerem) osobowej spółki prawa handlowego (spółki partnerskiej), dalej "Spółka", której przedmiotem działalności gospodarczej jest działalność prawnicza. Wnioskodawczyni prowadzi również jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług prawniczych. Jako, że Spółka zleca Wnioskodawczyni świadczenie usług prawniczych na rzecz Klientów Spółki, Wnioskodawczyni niezależnie od bycia partnerem Spółki, zamierza odpłatnie świadczyć na rzecz Spółki usługi prawnicze. Wnioskodawczyni wskazuje jednocześnie, że świadczenie usług prawniczych na rzecz Spółki odbywałoby się w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię indywidualnej działalności gospodarczej - kancelarii prawnej - (w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej). W związku z tym, Wnioskodawczyni - w relacjach ze Spółką - występowałaby jako odrębny podmiot gospodarczy (Wnioskodawczyni posiadała będzie odrębny od Spółki numer NIP i REGON). Wnioskodawczyni informuje również, że świadczone na rzecz Spółki usługi byłyby dokumentowane wystawianymi przez Wnioskodawczynię fakturami VAT. Wynagrodzenie należne Wnioskodawczyni byłoby zaliczane do przychodów Wnioskodawczyni z tytułu prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej.

Na podobnej zasadzie usługi prawnicze na rzecz Spółki byłyby świadczone przez pozostałych partnerów będących osobami fizycznymi i prowadzących w tym zakresie własne, indywidualne działalności gospodarcze, dalej "Partnerzy". Podobnie jak Wnioskodawczyni, poszczególni Partnerzy obciążaliby Spółkę wynagrodzeniem za wykonane na jej rzecz usługi prawnicze i wystawialiby na Spółkę faktury VAT, każdy z Partnerów kwotę swojego wynagrodzenia zaliczałby do przychodów z tytułu prowadzonych przez Partnerów indywidualnych działalności gospodarczych. W umowie Spółki został określony sposób podziału zysku wypracowanego przez Spółkę między Partnerów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatek Spółki z tytułu świadczonej usługi prawniczej od przedsiębiorcy będącego jednocześnie Partnerem Spółki, zgodnie z fakturą VAT wystawioną przez tego Partnera, stanowi koszt uzyskania przychodu z tytułu uczestnictwa w Spółce dla wszystkich Partnerów Spółki także dla tego Partnera, który wykonał usługę na rzecz Spółki.

Zdaniem Wnioskodawczyni, spółka partnerska jest jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej (tzw. ułomną osobą prawną), dalej"Spółka". Podatnikami podatku dochodowego są zatem poszczególni wspólnicy Spółki (partnerzy), w tym Wnioskodawczyni a nie sama Spółka. W konsekwencji czego tylko partnerzy mogą dokonywać odliczeń kosztów uzyskania przychodów ze wspólnego źródła przychodu. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), dalej "Ustawa", przychody z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a art. 8 Ustawy, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zyskach (udziału) są równe. Zgodnie z art. 8 ust. 2 Ustawy, zasady ustalone w ust. 1 stosuje się odpowiednio m.in. do rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 Ustawy.

Aby zatem wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu musi łączni spełniać następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* być właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się na liście wydatków wskazanych w art. 23 ust. 1 Ustawy.

Odnosząc powyższe uwagi do niniejszego stanu faktycznego, Wnioskodawczyni wskazuje, że kosztem uzyskania przychodu dla Partnera - wspólnika spółki partnerskiej - może być każdy wydatek, jeżeli wykaże się łączne spełnienie ww. przesłanek.

W przedmiotowym stanie faktycznym wydatek w postaci wynagrodzenia wspólnika (partnera), w tym wynagrodzenia Wnioskodawczyni pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą Spółki. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest, bowiem świadczenie usług prawniczych na rzecz klientów zewnętrznych. W związku z tym, Wnioskodawczyni uważa, że zarówno wynagrodzenie wspólników (poszczególnych partnerów) jak i wynagrodzenie Wnioskodawczyni będzie pozostawać w związku przyczynowym z przychodem uzyskiwanym przez Wnioskodawczynię jako wspólnika Spółki. Wnioskodawczyni będzie miała zatem możliwość zaliczenia odpowiedniej części wynagrodzenia, jak i wynagrodzenia poszczególnych wspólników (partnerów) - ustalonej przy uwzględnieniu posiadanego udziału w zysku Spółki - do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że wynagrodzenie wspólnika (partnera) ani wynagrodzenie Wnioskodawczyni nie zostało wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w art. 23 ust. 1 Ustawy.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy wskazuje, że źródłem uzyskania przychodu nie może być wartość własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - wartość pracy także małżonków i małoletnich dzieci.

Wyrażenie "wartość własnej pracy" znajdujące się w art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy oznacza, zdaniem Wnioskodawczyni, wykonywanie pracy zwłaszcza na podstawie umowy o prace, umowy cywilnoprawnej itp. oraz pracę świadczoną w ramach konkretnego podmiotu gospodarczego. Nie ma zastosowania do analizowanego stanu faktycznego, w którym Spółka (której przedmiotem działalności jest działalność prawnicza), zleca wykonywanie usług wspólnikom (partnerom) Spółki, prowadzącym jednoosobowe działalności gospodarcze, a wspólnicy ci (partnerzy) świadczą usługi prawnicze osobiście lub za pomocą zatrudnianych pracowników i z powyższego tytułu wystawiają Spółce faktury VAT. Zatem, Wnioskodawczyni uważa, że z uwagi na formę, jaką przybierze współpraca gospodarcza pomiędzy Wnioskodawczynią a Spółką (to samo dotyczy współpracy pomiędzy pozostałymi partnerami a Spółką) - jako współpraca dwóch, niezależnych podmiotów gospodarczych - nie można uznać, że wynagrodzenie Wnioskodawczyni stanowić będzie "wartość własnej pracy podatnika".

Stwierdzić zatem należy, że wykonywanie ww. usług następuje na podstawie stosunku łączącego dwa odrębne podmioty gospodarcze. Wspólnicy (partnerzy) nie są, bowiem związani ze Spółką umową o pracę ani umową cywilnoprawną. Nie ma zatem zastosowania w analizowanym stanie faktycznym art. 23 ust. 1 pkt 10 Ustawy, gdyż wykonywanie usług prawniczych w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej nie jest pracą własną w rozumieniu tego przepisu. Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawczyni stwierdza, że ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup usług prawniczych od wspólników (partnerów) Spółki, prowadzących także jednoosobowe działalności gospodarcze, będą stanowić koszty uzyskania przychodu, jeżeli spełnione zostaną przesłanki z art. 22 Ustawy.

Jednocześnie, wydatek ten będzie stanowić koszt uzyskania przychodu wspólnika (partnera), który wykonał usługę, na zasadach określonych w art. 8 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 2 Ustawy, tj. proporcjonalnie do prawa wspólnika (partnera) do udziału w zysku Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym wydana interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.