IPPB1/415-106/14-6/MT - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, wydatkowanego na spłatę kredytu refinansowego w części przypadającej na spłatę kredytu budowlano-hipotecznego.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 25 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/415-106/14-6/MT Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, wydatkowanego na spłatę kredytu refinansowego w części przypadającej na spłatę kredytu budowlano-hipotecznego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2014 r. (data wpływu 9 stycznia 2014 r.) oraz uzupełnieniu wniosku (data wpływu 14 marca 2014 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-106/14-2/MT z dnia 19 lutego 2014 r. (data nadania 5 marca 2014 r., data doręczenia 8 marca 2014 r.) oraz uzupełnieniu wniosku (data wpływu 11 kwietnia 2014 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-106/14-4/MT z dnia 24 marca 2014 r. (data nadania 3 kwietnia 2014 r., data doręczenia 7 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości wydatkowanego na spłatę kredytu refinansowego w części przypadającej na spłatę kredytu budowlano-hipotecznego w Banku S.A. oraz na kontynuację rozbudowy domu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości wydatkowanego na spłatę kredytu refinansowego w części przypadającej na spłatę kredytu budowlano-hipotecznego w Banku S.A. oraz na kontynuację rozbudowy domu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jako podatnicy Wnioskodawca wraz z małżonką pozostając we wspólnocie majątkowej małżonków w dniu 18 maja 2001 r. zaciągnęli kredyt mieszkaniowy w Banku S.A. na rozbudowę ich budynku mieszkalnego, który objęty jest wspólnością majątkową małżonków. W dniu 17 czerwca 2004 r. Wnioskodawca wraz z żoną zaciągnęli w Bank kredyt hipoteczny przeznaczony na spłatę kredytów mieszkaniowego w Banku S.A. oraz na refinansowanie kosztów rozbudowy wspomnianego budynku mieszkalnego. W dniu 9 stycznia 2010 r. w wyniku śmierci ojca Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia, jako współwłaściciel nieruchomość, która została sprzedana w dniu 17 stycznia 2013 r. Przypadającą Wnioskodawcy część pieniędzy ze sprzedaży Wnioskodawca przeznaczył na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych w formie spłaty części kredytu z dnia 17 czerwca 2004 r. uzyskanego w Bank

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 19 lutego 2014 r. Nr IPPB1/415-106/14-2/MT Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny o informację, że:

1. W Banku S.A., zgodnie z zapisami umowy kredytowej, został udzielony mieszkaniowy kredyt budowlano-hipoteczny z przeznaczeniem na częściowe sfinansowanie robót budowlanych związanych z rozbudową domu jednorodzinnego, położonego w W.

2. W związku ze znacznym niedoszacowaniem przez Wnioskodawcę i Jego żonę potrzeb finansowych związanych z rozbudową domu otrzymany kredyt mieszkaniowy w Banku S.A. okazał się niewystarcząjący i aby dokończyć rozbudowę Wnioskodawca wraz z żoną zmuszeni byli do skorzystania z pożyczki gotówkowej w Banku S.A. w wysokości 15.000 PLN oraz z limitu w rachunku bieżącym w Banku S.A. w wysokości 18.000 PLN. Niestety dodatkowe środki finansowe też nie wystarczyły na dokończenie rozbudowy i dlatego też w 2004 r. otrzymali kredyt hipoteczny w Bank w wysokości 175.000 PLN. Zgodnie z umową kredytową głównym przeznaczeniem Kredytu była: spłata kredytów i pożyczek z zabezpieczeniem kredytu hipoteką na nieruchomości oraz dodatkowy cele kredytowania stanowią: refinansowanie kosztów budowy nieruchomości - domu jednorodzinnego.

3. Mimo niejasności co do określenia w umowie "refinansowanie kosztów budowy nieruchomości - domu jednorodzinnego", zgodnie z dyspozycją uruchomieniową oraz potwierdzeniami przelewów kredyt hipoteczny w Bank został przeznaczony na:

a.

na spłatę kredyt budowlano-hipoteczny w Banku SA - kwota 96.089,87 PLN,

b.

na spłatę pożyczki gotówkowej w Banku SA - kwota 5.666,49 PLN,

c.

na spłatę linii w ROR w Banku SA - kwota 17.299,17 PLN,

d. Kwota 3.500,00 PLN pobrana z tytułu prowizji od kredytu,

e. Kwota 1.344,00 PLN została przelana na ubezpieczenie kredytu,

f. Kwota 51.100.47 PLN została przelana na konto kredytobiorcy na kontynuację dokończenia rozbudowy domu.

Powyższe informacje odzwierciadlają stan faktyczny na podstawie posiadanej dokumentacji z banków dotyczącej podpisanych umów kredytowych.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 24 marca 2014 r. Nr IPPB1/415-106/14-4/MT Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny o informację, że pożyczka gotówkowa w Banku S.A. została zaciągnięta w dniu 7 listopada 2001 r. i w umowie tej pożyczki gotówkowej nie ma zapisów określających jej cel. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że środki otrzymane ze sprzedaży nieruchomości zostały przeznaczone na cele związane ze spłatą kredytów na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych tzn. w pierwszej kolejności na cel wymieniony w punkcie a), a w następnej kolejności na cel wymieniony w punkcie f). Powyższe informacje odzwierciedlają stan faktyczny na podstawie posiadanej dokumentacji bankowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i w całości przeznaczone na spłatę części kredytu refinansowego uprawniają do zwolnienia z podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości, którą Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 21. ust. 1 pkt 131 przychody uzyskane ze zbycia nieruchomości przeznaczone na własne cele mieszkaniowe, do których to wydatków zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a, b, c zalicza się też wydatki na spłatę kredytów udzielonych na cele mieszkaniowe oraz spłatę kolejnych kredytów udzielonych na spłatę kredytu przeznaczonego na własne cele mieszkaniowe, podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego ze sprzedaży nieruchomości. Wymienione w zapytaniu wydatek, który Wnioskodawca poniósł na spłatę części kredytu udzielonego na spłatę kredytu mieszkaniowego w Banku S.A. oraz refinansowanie kosztów rozbudowy domu mieszkalnego spełniają warunki określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznym i w związku z tym uprawniają wnioskodawcę do zwolnienia z podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości (proporcjonalnie do spłaty kredytu zgodnie z art. 21 ust. 29)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d.

innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, zatem każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 9 stycznia 2010 r. Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia, jako współwłaściciel nieruchomość, która została sprzedana w dniu 17 stycznia 2013 r. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że środki otrzymane ze sprzedaży nieruchomości zostały przeznaczone na spłatę kredytu refinansowego zaciągniętego w Bank w części przypadającej na spłatę kredytu budowlano-hipotecznego w Banku SA, a w następnej kolejności na kontynuację dokończenia rozbudowy domu.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub notarialne poświadczenie dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotnym zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku czyli śmierci spadkodawcy.

Zatem, stwierdzić należy, iż datą nabycia części udziału w nieruchomości jest data śmierci ojca Wnioskodawcy, tj. 9 stycznia 2010 r.

Stosownie do powyższego, z uwagi na fakt, że nabycie udziału w nieruchomości stanowiącym majątek osobisty Wnioskodawcy nastąpiło w dniu 9 stycznia 2010 r., przychód uzyskany z tej sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30 ust. 2 ustawy).

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ustawy, jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e cytowanej ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1.

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2.

dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tejże ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Na podstawie powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in.:

1.

wydatki poniesione na:

a.

nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

b.

nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

c.

nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,

d.

budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,

e.

rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

2.

wydatki poniesione na:

a.

spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,

b.

spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),

c.

spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a) -c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a) -c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a) -c).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Należy również wskazać, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi, czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę, czy zwolnienie.

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, iż powołany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych z faktem przeznaczenia (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) uzyskanego z tego tytułu przychodu na własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy.

Jednym z tych celów, których realizacja uprawnia do zwolnienia jest wskazana w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. b ustawy, spłata kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Powyższe wskazuje więc, że spłacany kredyt nie może być jakimkolwiek kredytem, lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Celem ustawodawcy było bowiem premiowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika. Zatem musi to być kredyt (pożyczka) - co wynika literalnie z cytowanego przepisu zaciągnięty przez podatnika na spłatę kredytu udzielonego na cele określone w pkt 1. Do przedmiotowego zwolnienia uprawnia wydatkowanie przychodu ze sprzedaży nieruchomości na spłatę części kredytu refinansowego, która udzielona została na spłatę kredytu mieszkaniowego zaciągniętego przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę na rozbudowę budynku mieszkalnego.

Dokonując zatem analizy powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy istotna będzie kwestia ustalenia, czy kwota uzyskana ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym nabytym przez Wnioskodawcę w spadku i stanowiącym jego majątek osobisty podlega zwolnieniu z opodatkowania, jeśli przeznaczona została na spłatę kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe, tj. na spłatę kredytu refinansowego w części przypadającej na spłatę kredytu budowlano-hipotecznego zaciągniętego przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę na rozbudowę budynku mieszkalnego oraz na kontynuację dokończenia jego rozbudowy, skoro Wnioskodawca jest jego współwłaścicielem na zasadzie wspólności łącznej małżeńskiej.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego o majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 1 ww. ustawy).

Innymi słowy sam fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich. Co do zasady zatem przedmioty nabyte w darowiźnie stanowią majątek odrębny małżonka. Natomiast ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tejże ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Powyższe przepisy ww. ustawy określają charakter prawny majątkowej wspólności ustawowej małżonków jako współwłasności łącznej co znaczy, że udziały w tej wspólności nie są określone w okresie jej trwania. Inaczej mówiąc z bezudziałowego charakteru małżeńskiej wspólności ustawowej wynika bezudziałowy charakter współposiadania składników majątku wspólnego.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy, uznać należy, że skoro sprzedane mieszkanie stanowiło majątek osobisty Wnioskodawcy, a uzyskany ze sprzedaży tego mieszkania przychód zostanie wydatkowany na spłatę kredytu refinansowego w części przypadającej na spłatę kredytu budowlano-hipotecznego w Banku S.A. zaciągniętego na rozbudowę budynku mieszkalnego oraz na kontynuację jego rozbudowy domu, który stanowić będzie wspólny majątek dorobkowy małżonków, nie ma w tej sytuacji przeszkód prawnych, aby przychód ten korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Płocku Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl