IPPB1/415-1059/10-2/KS - Moment potrącenia kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2010 r. (data wpływu 29 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu potrącenia kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 29 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu potrącenia kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jestem podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i prowadzi działalność gospodarczą od 1990 r. w zakresie handlu hurtowego i detalicznego zboża i nawozów. Wszystkie zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są w księdze rachunkowej a podatek opłacany jest na zasadach ogólnych. W ramach prowadzonej działalności w miesiącu październiku i listopadzie 2010 została zakupiona kukurydza mokra, która aby mogła być przechowywana została poddana suszeniu. Proces suszenia został przeprowadzony w suszarni napędzanej olejem grzewczym.

Zużycie wyżej wymienionego oleju zostało udokumentowane za pomocą dokumentu RW (rozchód wewnętrzny) z magazynu gdzie został wcześniej zakupiony. Dokument RW został zaksięgowany w księdze rachunkowej. Po wysuszeniu otrzymano kukurydzę suchą, która została zmagazynowana w silosach.

Suszeniu poddawana jest tylko kukurydza, ponieważ jest to potrzebne do przechowywania i można bezpośrednio przyporządkować zużycie oleju grzewczego do danego rodzaju towaru tj. do kukurydzy. Kukurydza będzie sprzedana w roku 2011.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy momentem potrącenia kosztu w postaci zużycia oleju grzewczego do suszenia kukurydzy, który został zaewidencjonowany w księgach rachunkowych na podstawie dokumentu RW będzie data sprzedania kukurydzy suchej tj. rok 2011.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku kosztów bezpośrednich moment potrącenia kosztu jest generalnie rok podatkowy, w którym osiągnięto odpowiadające im przychody dlatego zużycie paliwa do suszenia kukurydzy jest kosztem bezpośrednim, który można przyporządkować do konkretnego przychodu tj. do przychodu z tytułu sprzedaży kukurydzy suchej. Koszt zużycia oleju grzewczego pomniejszy uzyskany przychód w momencie sprzedaży kukurydzy suchej tj. w roku 2011.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W myśl art. 22 ust. 4 powoływanej ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Stosownie do art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 22 ust. 5c ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyróżnia dwie podstawowe kategorie kosztów, a mianowicie:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

* koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Do pierwszej kategorii kosztów należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Podkreślić należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji kosztów "bezpośrednio związanych z przychodami" oraz kosztów "innych niż bezpośrednio związanych z przychodami" - brak takiej definicji legalnej wytłumaczyć należy nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby fizycznej w konkretnym przypadku. W efekcie ten sam koszt może w danych warunkach pozostawać w bezpośrednim, zaś w innych jedynie w "pośrednim" związku z przychodem. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana in concreto, w każdym indywidualnym przypadku.

Podział kosztów na bezpośrednie i pośrednie wymaga więc każdorazowo dokonania indywidualnej oceny w warunkach konkretnego stanu faktycznego. Niewątpliwie do kosztów bezpośrednich należy zaliczyć te koszty, które można wprost przyporządkować do produkowanych przez podatnika wyrobów lub świadczonych usług.

Biorąc pod uwagę treść przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do pierwszej grupy kosztów zaliczamy koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. O tym co jest celowe, potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność. Oczywiście nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością stanowić może koszt uzyskania przychodów. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów, to cel ten musi być widoczny.

Natomiast do drugiej grupy należy zaliczyć koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, czyli wydatki poniesione na funkcjonowanie firmy, tj. wydatki ogólnoadministracyjne. Składniki kosztów, których na podstawie dokumentów źródłowych nie można ściśle odnieść do poszczególnych produkowanych wyrobów, świadczonych usług itp. stanowią koszty pośrednie.

W ocenie tut. Organu podatkowego koszty bezpośrednio związane z przychodami są to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, a także koszty związane z konkretnymi transakcjami realizowanymi w ramach tej działalności. Przepisy analizowanej ustawy nie zawierają kryteriów jakimi należy kierować się przy zaliczaniu konkretnych wydatków do ww. kategorii kosztów. Klasyfikowanie kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinno odbywać się jednakże za każdym razem z uwzględnieniem indywidualnych cech działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Na koszty bezpośrednio związane z przychodem składają się zatem wszystkie koszty, które w sposób bezpośredni wpłynęły na przychód. W różnych jednostkach koszty te będą inne, w zależności od specyfiki działalności danej firmy. Przykładowo w jednostkach handlowych będzie to m.in. wartość sprzedanych towarów, odnoszona z chwilą sprzedaży na koszt sprzedanych towarów.

Zatem kosztem bezpośrednim będzie składnik wydatków poniesionych w fazie świadczenia usług, które można ściśle odnieść na podstawie dokumentów źródłowych lub wiarygodnych obliczeń do poszczególnych produkowanych wyrobów, czy świadczonych usług itp.

Z opisu przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą z zakresie handlu hurtowego i detalicznego zboża i nawozów. Wszystkie zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są w księdze rachunkowej. W ramach prowadzonej działalności w miesiącu październiku i listopadzie 2010 r. została zakupiona kukurydza mokra, która aby mogła być przechowywana została poddana suszeniu w suszarni napędzanej olejem grzewczym. Suszeniu poddawana jest tylko kukurydza i można bezpośrednio przyporządkować zużycie oleju grzewczego do danego rodzaju towaru tj. do kukurydzy. Kukurydza będzie sprzedana w roku 2011

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż poniesione przez Wnioskodawcę wydatki należy zaliczyć do kosztów bezpośrednich. W związku z tym, w przypadku kosztów bezpośrednich obowiązuje generalna zasada, że są one potrącane od przychodów w roku, którego dotyczą.

Podkreślić jednocześnie należy, iż Wnioskodawca uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Powinien więc wykazać, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów. Stanowi to niezbędną przesłankę odliczenia ich od osiągniętego przychodu. Jednak równie ważne dla poprawności dokonania tego odliczenia jest ustalenie, w którym okresie rozliczeniowym możliwe jest dokonanie potrącenia kosztów podatkowych. W przypadku kosztów bezpośrednich, aby było możliwe odliczenie tych kosztów, w pierwszej kolejności musi wystąpić przychód, dla uzyskania którego koszty zostały poniesione. Zatem praktyczne przełożenie przepisu art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest takie, że tylko w roku podatkowym, w którym Wnioskodawca uzyskała przychód jest możliwe odliczenie od tego przychodu kosztów jego uzyskania.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, iż poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek stanowi koszt bezpośredni, który będzie mógł być zaliczony zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów uzyskania przychodów w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.