IPPB1/415-1042/11-2/ES - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu hipotecznego na lokal mieszkalny, którego część podatnik wykorzystuje jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2011 r. (data wpływu 24 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 24 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w ciągu najbliższych kilku miesięcy planuje rozpocząć prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o p.d.o.f. - polegającej na sprzedaży obrazów za pośrednictwem internetu. Na potrzeby przyszłej działalności gospodarczej zamierza wykorzystywać 40% powierzchni lokalu mieszkalnego objętego małżeńską wspólnością majątkową.

Wskazany lokal mieszkalny o łącznej powierzchni 58 m ² nabył wspólnie z małżonką w 2008 r. (jako osoba fizyczna) zaciągając na ten cel kredyt hipoteczny. Lokal ten obecnie Wnioskodawca wykorzystuje jako mieszkanie (małżonka nie prowadzi działalności gospodarczej), jednak w związku z planowym przez Wnioskodawcę rozpoczęciem działalności gospodarczej będzie to również miejsce wykonywania tej działalności.

Cześć przedmiotowego lokalu mieszkalnego, przeznaczoną na działalność gospodarczą, Wnioskodawca zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych w przypadku jej rozpoczęcia i zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne, koszty eksploatacji (czynsz i media) oraz odsetki bankowe z tytułu zaciągniętego kredytu hipotecznego w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię wykorzystywaną w tej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy jeżeli lokal mieszkalny będzie w części wykorzystywany w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to odsetki od kredytu zaciągniętego na jego nabycie w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię wykorzystywaną w tej działalności gospodarczej będą stanowić koszt uzyskania przychodów tej działalności, niezależnie od sposobu i formy nabycia przedmiotowego lokalu. Natomiast odsetki od kredytu zapłacone przed wprowadzeniem przedmiotowego lokalu do ewidencji środków trwałych powiększają wartość początkową tegoż środka trwałego i podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W świetle treści cytowanego powyżej przepisu, aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien spełniać łącznie następujące warunki:

Co do zasady przyjmuje się zatem, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione, racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskanymi przychodami.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, iż koszty związane z ww. odsetkami stanowią koszt pośredni uzyskania przychodów, nie ma bowiem bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego między zapłaceniem odsetek a uzyskaniem skonkretyzowanego przychodu. Skoro zatem w analizowanym przypadku odsetki nie mogą stanowić bezpośredniego kosztu uzyskania przychodów tym samym powinny być one rozpatrywane w kontekście kosztów pośrednich, zwłaszcza w aspekcie brzmienia art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o p.d.o.f. oraz art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o p.d.o.f. Jednocześnie istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej jest to, czy składniki majątku nabyto do majątku przedsiębiorstwa (co znajduje odzwierciedlenie w prowadzonej ewidencji środków trwałych).

Kwestie możliwości zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodu reguluje art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o p.d.o.f., zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału z kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) - art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o p.d.o.f.

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o p.d.o.f. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji. Z powyższego wynika, iż aby odsetki od kredytu mogły stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez wnioskodawcę z tego źródła przychodami, a odsetki od kredytu muszą zostać faktycznie zapłacone i nie zwiększać kosztów inwestycji. Przy czym w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, z uwagi na fakt, iż zakupiony lokal mieszkalny w 40% przeznaczony zostanie na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz zostanie zaliczony do środków trwałych, bez znaczenia pozostaje fakt, iż uzyskany kredyt jest kredytem hipotecznym otrzymanym przez osoby fizyczne a nie podmiot gospodarczy.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym odsetki od kredytu zapłacone po wprowadzeniu lokalu mieszkalnego do ewidencji środków trwałych będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię wykorzystywaną w tej działalności. Natomiast odsetki od kredytu naliczone i zapłacone przed wprowadzeniem przedmiotowego lokalu do ewidencji środków trwałych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej powiększają wartość początkową tegoż środka trwałego i podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności poprzez odpisy amortyzacyjne.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez organy podatkowe m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 5 marca 2009 r. w interpretacji o sygn. IBPB1/415-138/09/AP; Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 16 lutego 2011 r. w interpretacji o sygn. IPPB1/415-1101/10-2/MT oraz 19 stycznia 2011 r. w interpretacji o sygn. IPPB1/415-1035/10-2/RS.

Zdaniem Wnioskodawcy jako osoba prowadząca działalność gospodarczą będzie uprawniony do dokonywania w odpowiedniej części (w proporcji do części mieszkania przeznaczonej na prowadzenie działalności gospodarczej) odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej posiadanego lokalu mieszkalnego.

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o p.d.o.f., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 cytowanej ustawy amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

* maszyny, urządzenia i środki transportu,

* inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z treścią art. 22c pkt 1 i 2 ustawy o p.d.o.f., amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Z wyżej cytowanych przepisów wynika, iż budynek (lokal) może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

* jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ustawy o p.d.o.f. podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Przy czym, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia (art. 22g ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o p.d.o.f. za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy o p.d.o.f. Zgodnie z brzmieniem art. 22f ust. 4 ustawy o p.d.o.f., jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Jeżeli posiadany lokal mieszkalny w części zostanie przeznaczony na cele związane z działalnością gospodarczą to będzie przysługiwać Wnioskodawcy prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tej części (w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej w działalności do ogólnej powierzchni nieruchomości) i zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez organy podatkowe m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 16 lutego 2011 r. o sygn. IPPB1/415-1101/10-3/MT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.