IPPB1/414-1034/14-2/ES - PIT w zakresie ustalania różnic kursowych

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 12 grudnia 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB1/414-1034/14-2/ES PIT w zakresie ustalania różnic kursowych

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2014 r. (data wpływu 18 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalania różnic kursowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalania różnic kursowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej (zwanej dalej Spółką). Pozostałymi wspólnikami Spółki są dwie osoby fizyczne. Spółka została założona jako podmiot celowy. Intencją wspólników było zainwestowanie określonej sumy środków pieniężnych poprzez otwarcie rachunku inwestycyjnego w banku inwestycyjnym. Warunkiem współpracy z tym bankiem było rozpoczęcie inwestycji na odpowiednim poziomie finansowym. Żaden ze wspólników nie posiadał wystarczającej kwoty, aby mógł zainwestować samodzielnie poprzez otwarcie rachunku inwestycyjnego we wspomnianym banku inwestycyjnym.

Po zawiązaniu Spółki środki pieniężne w walucie euro (w jakiej posiadali ją wspólnicy przed zawiązaniem Spółki) zostały wpłacone przez każdego wspólnika do Spółki jako jego wkład, a następnie łącznie przekazane na rachunek inwestycyjny otwarty w banku inwestycyjnym. Środki na rachunku lokowane są w różnego rodzaju instrumenty finansowe, m.in. w akcje spółek, jednostki funduszy inwestycyjnych, certyfikaty inwestycyjne oferowane w różnych walutach. Zarządzanie środkami ulokowanymi na rachunku inwestycyjnym dokonywane jest przez bank inwestycyjny i polega m.in. na kupnie danego waloru w określonej walucie, sprzedaży, a następnie zakupie innego waloru, w tym w innej walucie. Środki na rachunku inwestycyjnym podlegają zatem przewalutowaniu, jeżeli wymaga tego strategia inwestycyjna, przy czym po sprzedaży danych walorów środki pieniężne nie są przewalutowywane na złotówki. Przewalutowanie następuje wyłącznie pomiędzy takimi walutami jako euro (EUR), dolary amerykańskie (USD), franki szwajcarskie (CHF) i funty brytyjskie (GBP) według kursu banku inwestycyjnego na potrzeby oszacowania kwoty do reinwestowania środków pieniężnych. Przykładowo:

W dniu 5 grudnia 2013 r. zakupione zostały przez bank inwestycyjny jednostki uczestnictwa "USD 35 equity found Sarasin" będące jednostkami notowanymi w dolarach amerykańskich. W celu ich zakupu bank inwestycyjny dokonał przewalutowania euro na dolary. Jednostki te zostały następnie sprzedane w dniu 15 stycznia 2014 r. zaś środki pozostały na subkoncie dolarowym, w celu ich wykorzystania do dalszych transakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w celu wyceny dochodu powstałego w wyniku zamknięcia pozycji - odpłatnej sprzedaży danego waloru - będącego podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy przyjmować kurs średni Narodowego Banku Polskiego w odniesieniu do kursu wymiany zastosowanego przez bank inwestycyjny zarówno przy nabyciu instrumentów, jak i w momencie ich sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. - dalej UPDPF) źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych.

Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 i 6 u.p.d.o.f. za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z tytułu udziałów w funduszach kapitałowych i przychody z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, a także realizacji praw wynikających z tych papierów wartościowych.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają na podstawie art. 9 u.p.d.o.f. dochody. Dochodem z kolei jest nadwyżka sumy przychodów z danego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w danym roku podatkowym. W przypadku, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają przychody, różnica ta jest stratą. W związku z tym w przypadku źródła przychodów jakim są kapitały pieniężne podstawą opodatkowania będzie dochód powstały na zamkniętych pozycjach, a więc na takich, w których z tytułu sprzedaży waloru został osiągnięty przychód większy niż koszt jego zakupu.

W związku z faktem, że wszelkie transakcje dokonywane są w walutach obcych, do wyceny dochodu należy zastosować odpowiedni kurs wymiany. Zgodnie dyspozycją przepisów art. 11a ust. 1 i 2 u.p.d.o.f. przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, zaś koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztów.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym należy przyjmować kurs średni Narodowego Banku Polskiego w odniesieniu do kursu wymiany zastosowanego przez bank inwestycyjny zarówno przy nabyciu instrumentów, jak i w momencie ich sprzedaży.

Rozważenia w tym miejscu wymaga występowanie w analizowanej sytuacji ewentualnych różnic kursowych - dodatnich lub ujemnych. Zgodnie z art. 24c u.p.d.o.f. dodatnie różnice kursowe powstają między innymi, jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

W przywołanym przepisie zawarta jest norma warunkowa - a mianowicie warunkiem jej stosowania jest po pierwsze konieczność przeliczenia wartości przychodu na walutę polską a po drugie jednoczesne stosowanie innego kursu wymiany danej waluty na złote. W analizowanym stanie faktycznym przewalutowania następują jedynie pomiędzy walutami obcymi takimi jak EUR, USD, CHF, GBP. Ponadto środki wpłacone przez wspólników Spółki nigdy nie były przewalutowane na PLN. Od początku ich walutą było EUR. Przeliczenie na PLN odbywa się jedynie dla zamkniętych pozycji i w celu ustalenia dochodu, będącego podstawą opodatkowania, ale faktycznie środki te nie są przewalutowywane.

Nie jest zatem spełniony warunek z przepisu art. 24c u.p.d.o.f., gdyż przychód w walucie obcej nadal w tej walucie pozostaje i nie jest do niego stosowany inny kurs wymiany. Środki będące przychodem z zamkniętych pozycji są reinwestowane w tej samej walucie lub, jeżeli wymaga tego strategia inwestycyjna przewalutowywane na inna walutę obcą.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanej sytuacji nie ma zastosowania przepis art. 24c u.p.d.o.f. z uwagi na brak występowania różnic kursowych w związku z pozostawaniem środków pieniężnych przez cały czas w walutach obcych.

Warto dodać, że do analogicznej konkluzji doszedł Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydając interpretację indywidualną nr ITPB3/423-607/09/AW z dnia 13 stycznia 2010 r. Dyrektor stwierdza w niej, iż "...w przypadku operacji przesunięcia walut pomiędzy różnymi, należącymi do Wnioskodawcy rachunkami bankowymi prowadzonymi w walutach obcych (tekst jedn.: przy zmianie miejsca przechowywania waluty) nie powstają podatkowe różnice kursowe od własnych środków pieniężnych w walucie obcej. W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż w wyniku operacji przewalutowania (tekst jedn.: przeliczenia waluty obcej na inna walutę obcą, np. środków pieniężnych w euro na środki pieniężne w dolarach) powstaną różnice kursowe, które jednak nie będą miały związku ze spłatą zobowiązań. Nie będą również wynikać z faktycznego transferu środków w walucie obcej. Nie mogą zostać wobec tego uznane za dodatnie bądź ujemne różnice kursowe wpływające na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych".

Kwestia przewalutowania i różnic kursowych była także przedmiotem orzeczenia WSA w Opolu. W wyroku z dnia 29 listopada 2012 r. (sygn. Akt: I SA/Op 361/12) czytamy: "Zdaniem Sądu nie można mówić o "faktycznie zastosowanym" kursie waluty w przypadku, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży, czy zakupu określonej waluty, lub w ramach zapłaty zobowiązań lub otrzymania należności, ponieważ w takiej sytuacji nie następuje rzeczywiste wyrażenie w określonej walucie wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w innej walucie. W takim przypadku wystąpi jedynie hipotetyczny, potencjalny kurs do oceny wartości zawartej w określonej jednostce pieniężnej, ale nie kurs zastosowany rzeczywiście. Faktycznie bowiem nie przeprowadzono transakcji przewalutowania - zapłata wyrażona w walucie otrzymywana jest na rachunek walutowy, a następnie z tego rachunku podatnik dokonuje płatności w walucie z tytułu zobowiązań w tej walucie wyrażonych."

Ponadto również Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygał tą kwestię. Przykładowo w wyroku z dnia 27 września 2011 r. (sygn. Akt: II FSK 524/10) Sąd stwierdził, iż różnice kursowe powstałe w wyniku transakcji, gdy podatnik nie kupuje i nie sprzedaje waluty obcej, przelicza się na złote przy zastosowaniu kursu średniego NBP.

Reasumując należy stwierdzić, iż w przypadku braku przewalutowania środków pieniężnych z walut obcych na złote, do oszacowania dochodu powstałego w wyniku zamknięcia pozycji zastosowanie ma kurs średni NBP według zasad opisanych przepisami art. 11a ust. 1 i 2 u.p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo wskazać należy, że oceniając stanowisko Wnioskodawcy odniesiono się do zadanego pytania. Organ nie poddawał ocenie źródła osiągniętych przychodów z tytułu lokowania środków na rachunku inwestycyjnym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl