IP-PP2-443-98/07-2/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2007 r. (data wpływu 16 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaświadczeń wydawanych przez naczelnika urzędu skarbowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaświadczeń wydawanych przez naczelnika urzędu skarbowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą samodzielną działalność gospodarczą polegającą na rozbudowie sieci i marketingu. Jest płatnikiem VAT-u. Kontrahent Wnioskodawcy żąda od niego, aktualizowanego co pół roku, zaświadczenia wydawanego przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego fakt, iż Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem VAT-u.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Kontrahent Wnioskodawcy może występować z takim żądaniem.

Zdaniem wnioskodawcy podmiot gospodarczy ma prawo żądać od drugiego podmiotu gospodarczego, z którym współpracuje: zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym (REGON), numeru identyfikacji podatkowej (NIP), aktualnego wpisu do KRS-u. Nie może natomiast żądać, aktualizowanego co pół roku, zaświadczenia wydawanego przez organ podatkowy, że podmiot jest czynnym płatnikiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 306a § 1 - 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) organ podatkowy wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie. Zaświadczenie wydaje się, jeżeli przepis prawa wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego lub też o zaświadczenie ubiega się osoba ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego.

Zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania. Zaświadczenie wydaje się w granicach żądania wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 96 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) na wniosek zainteresowanego naczelnik urzędu skarbowego jest zobowiązany potwierdzić, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Zainteresowany może być zarówno sam podatnik, jak i osoba trzecia mająca interes prawny w złożeniu wniosku.

Ponieważ, jak wynika z wyżej powołanych przepisów wniosek o wydanie zaświadczenia może złożyć także osoba trzecia, mająca w tym interes prawny, dlatego też kontrahent wnioskodawcy może osobiście wystąpić do naczelnika urzędu skarbowego o wydanie takiego zaświadczenia. Przepisy nie regulują, jak często można ubiegać się o wydanie przedmiotowego zaświadczenia, można więc jedynie domniemywać, że wniosek taki składa się ilekroć konieczne jest potwierdzenie określonych faktów lub stanu faktycznego lub też istnieje interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go maja 10, 09-402 Płock.