IP-PP2-443-756/07-2/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2007 r. (data wpływu 17 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od nabytych paliw silnikowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od nabytych paliw silnikowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w styczniu 2002 r., w związku z prowadzaniem działalności gospodarczej, zakupił na potrzeby tej działalności, samochód marki X, o dopuszczalnej ładowności 655 kg. (samochód został zarejestrowany jako samochód ciężarowy uniwersalny).

Zgodnie z obowiązującymi w tamtym okresie przepisami podatkowymi, nabycie paliwa do samochodu innego niż osobowy o ładowności powyżej 500 kg. uprawniało Podatnika do dokonywania obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakup paliw.

Przepis § 10 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, rozpatrywany z uwzględnieniem art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług jasno określał w stosunku do jakiego rodzaju samochodów nie można było dokonywać stosownych obniżeń podatku należnego o podatek naliczony - w przypadku Wnioskodawcy wszelkie przesłanki do dokonywania takiego obniżenia były spełnione. Z dniem 1 maja 2004 r., ze względu na wprowadzenie w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług tzw. wzoru L., Podatnik utracił prawo do obniżania podatku należnego o podatek naliczony wynikający z nabywania paliwa do przedmiotowego samochodu, ponieważ ładowność określona w świadectwie homologacji była mniejsza niż określona wzorem zawartym w ww. artykule (dla samochodu z 5 miejscami siedzącymi wynosiła 697 kg.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W opinii Wnioskodawcy art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy dopuszcza stosowanie specjalnych środków umożliwiających odliczanie VAT, ale wyłącznie w określonych przypadkach. Nowi członkowie Unii mogli zachować środki specjalne stosowane przed przystąpieniem do Wspólnoty (norma zawarta w art. 25 ust. 1 pkt 3a starej ustawy o VAT), ale nie mogli ich rozszerzać.

Zdaniem Podatnika ograniczenie o którym mowa w przedmiotowym wniosku, było takim właśnie rozszerzeniem, sprzecznym z prawem unijnym. Wprowadzony, jednocześnie z wejściem w życie VI Dyrektywy, art. 88 ust. 1 pkt 3, w zw. z art. 86 ust. 3 i 5 ustawy o VAT nie był stosowany przed dniem 1 maja 2004 r. i dlatego też polski ustawodawca nie miał prawa wprowadzać, po wejściu Polski do Unii Europejskiej, przepisów ograniczających prawo do odliczania VAT bardziej niż przepisy obowiązujące w chwili przystąpienia do Wspólnoty.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę fakt nadrzędności prawa wspólnotowego nad prawem krajowym, może on dokonać obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie paliwa do samochodu, w ramach korekty deklaracji za okresy od maja 2004 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Od dnia 1 maja 2004 r. Polska stała się stroną Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wobec czego zobowiązała się przestrzegać postanowień traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez Instytucje Wspólnoty na zasadach określonych w tych traktatach. System prawny Wspólnoty Europejskiej obejmuje prawo pierwotne czyli traktaty założycielskie i podstawowe zasady prawne oraz prawo pochodne tworzone przez organy Wspólnoty. W stosunku do prawa pierwotnego zastosowanie ma zasada pierwszeństwa oraz bezpośredniego stosowania. Jednakże przepisy takie jak dyrektywy, które nie są wystarczająco precyzyjne i bezwarunkowe, nie odznaczają się bezpośrednią skutecznością. Adresatami dyrektyw są wyłącznie państwa i nie mogą być one kierowane do innych podmiotów prawa - osób fizycznych i prawnych. Zasadą jest, że dyrektywy nie obowiązują bezpośrednio w wewnętrznych porządkach prawnych, a ich istotą jest to, że wyznaczają rezultat, jaki ma zostać osiągnięty, natomiast wybór środków mających służyć jego realizacji został pozostawiony swobodnej decyzji państw członkowskich. Do dziś Rada Unii Europejskiej nie podjęła decyzji, jakie wydatki nie będą uprawniały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Zgodnie z zapisem art. 176 Dyrektywy Rady Europy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatkowego od wartości dodanej do czasu kiedy powyższe zasady zostaną wprowadzone w życie, Państwa Członkowskie mogą utrzymać wszelkie wyłączenia przewidziane w ich regulacjach krajowych w chwili wejścia w życie niniejszej Dyrektywy.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług w naszym kraju po przystąpieniu do Unii Europejskiej uregulowane zostało ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zasadnicza konstrukcja obecnie obowiązujących polskich przepisów o podatku od towarów i usług jest zgodna z przepisami dyrektyw Unii Europejskiej, natomiast wielokrotna nowelizacja przepisów ww. ustawy ma związek z ciągłym dostosowywaniem szczegółowych przepisów do regulacji unijnych.

W myśl obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r. art. 86 ust. 3 w/powołanej ustawy w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł.

Powyższe ograniczenie prawa do odliczenia nie dotyczy pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 4 ustawy. Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgowa stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 5 ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2005 r. Nr 90, poz. 756/ - w stosunku do samochodów nabytych przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej).

Przepisy art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT zawierają zakaz odliczania podatku naliczonego od nabywanych paliw do określonej kategorii samochodów. Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy. Zatem, pełne odliczenie podatku naliczonego od zakupionego paliwa dotyczy wyłącznie samochodów, których dopuszczalna masa całkowita przekracza 3,5 tony oraz innych pojazdów samochodowych wymienionych w art. 86 ust. 4 ustawy.

Reasumując należy więc stwierdzić, iż samochód będący przedmiotem zapytania, skierowanego do tutejszego organu podatkowego, nie spełnia wymagań określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W konsekwencji powyższego Podatnikowi nie przysługuje więc prawo do odliczenia VAT od zakupu paliwa do ww. samochodu, a co za tym idzie, w przedstawionym stanie faktycznym, nie będzie miał także zastosowania art. 86 ust. 13 w/powołanej ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.