IP-PP2-443-673/08-2/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2008 r. (data wpływu 18 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod budowę stacji paliw - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod budowę stacji paliw.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w dniu 10 kwietnia 1997 r. nabył nieruchomość rolną położoną we wsi L o powierzchni 5 h 23ary (od tej nieruchomości Wnioskodawca opłaca podatek rolny). W wyniku decyzji wojewody z dn.29 października 2004 r. przez grunt ma przebiegać obwodnica miasta X. Część gruntu została, na wniosek Strony, przeznaczona na teren budowy stacji paliw na którą Wnioskodawca otrzymał warunki zabudowy i zagospodarowania terenu (decyzja Wójta Gminy X z dnia 15 czerwca 2004 r.). Obecnie Strona ma zamiar sprzedać swoją niezabudowaną działkę zgodnie z obecnym jej przeznaczenie firmie zajmującej się budową i użytkowaniem stacji paliw (przewidywana wartość sprzedaży - ponad 50 000 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od ww. zdarzenia (sprzedaż gruntu) Wnioskodawca będzie zobowiązany uiścić podatek od towarów i usług.

W opinii Wnioskodawcy nie musi on opłacać podatku od towarów i usług z tytułu wymienionej sprzedaży gruntu, gdyż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towaru i usług z 11 marca 2004 r. nie jest on podatnikiem VAT. Nawiązując do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT Wnioskodawca zamierzam sprzedać nieruchomość w sposób okazjonalny a nie częstotliwy, tym samym przedmiotowa czynność nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, a co za tym idzie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca podkreśla, iż grunt o którym mowa nigdy nie był przedmiotem dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z niego żadnych materialnych pożytków (środki ze sprzedaży gruntu zostaną przeznaczone do celów prywatnych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Pojęcie podatnika w ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 1, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym pojęcie działalności gospodarczej obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionej definicji wynika w pierwszej kolejności, iż dotyczy ona podmiotów, które zajmują się działalnością w sposób profesjonalny. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę m.in. takich sformułowań, jak: producent, czyli ten kto produkuje jakieś dobra materialne; handlowiec: osoba zajmująca się handlem, tj. działalność polegająca na nabywaniu jakiś dóbr, usług, walorów, w celu sprzedaży, wynajmowania ich, odstępowania za jakąś cenę; usługodawca, czyli podmiot świadczący usługi. Jednoznacznie są to osoby, które mają zamiar stałego prowadzenia określonej działalności, czyniąc to w sposób powtarzalny, wielokrotny czy częstotliwy. A zatem podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usług także wówczas, gdy czynność ta dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, świadczenia usług.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarem w myśl przepisu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży. Warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność. Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym wydaje się twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów.

W niniejszej sprawie Podatnik zamierza sprzedać nieruchomość rolną (niezabudowaną) z przeznaczeniem terenu na budowę stacji paliw. W świetle wyżej cytowanych przepisów należy uznać, że Wnioskodawca sprzedając przedmiotową działkę będzie podatnikiem podatku od towarów i usług od tej czynności, ponieważ posiada on gospodarstwo rolne.

Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania.

Podatnik z tytułu zbycia tej działki nie będzie również korzystał ze zwolnienia od opodatkowania na mocy w/cyt. art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy ponieważ nastąpiła zmiana przeznaczenia terenu z rolnego na przemysłowo-usługowy (stacja paliw).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie będzie zobowiązany do naliczenia kupującemu i odprowadzenia do urzędu skarbowego podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży niezabudowanej działki rolnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.