IP-PP2-443-627/08-2/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2008 r. (data wpływu 11 kwietnia 2008 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wykonuje zawód adwokata w prywatnej kancelarii adwokackiej na podstawie decyzji nr..........(...). z 10 maja 1994 r. wydanej przez Ministra Sprawiedliwości. Posiada wpis do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 27 sierpnia 2007 r. Siedziba główna kancelarii mieści się w P przy ul.... Filia mieści się w domu jednorodzinnym Wnioskodawcy, w P przy ul. G.

Wnioskodawca posiada zgodę na utworzenie filii (uchwała z dnia 25 września 2007 r.). Na lokal filii przeznaczono jeden pokój mieszkalny o powierzchni 30 m#178; i od tej powierzchni Wnioskodawca opłaca zwiększony podatek od nieruchomości (decyzja........./...2007 z dnia 11 września 2007 r. w wys. 166 zł). Wnioskodawca posiada trzy niewykończone pomieszczenia nad garażem, które zamierza przeznaczyć wyłącznie na lokal kancelarii, tj. poczekalnię, pokój przyjęć i salę konferencyjną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek od towarów i usług należy wykazać w deklaracji VAT-7 w rubryce podatek naliczony związany z zakupem środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy, remont i adaptacja pomieszczenia traktowane jako inwestycja należy wykazać w rubryce podatek naliczony związany z zakupem środków trwałych. Natomiast od zakupionego wyposażenia w zależności od wartości, jeśli którykolwiek z elementów przekraczałby wartość netto 3500 zł należałoby zaliczyć go do środków trwałych i wykazać w rubryce podatek naliczony od zakupu środków trwałych. Jeśli wartość byłaby niższa należałoby ująć zakupy jako pozostałe wydatki i potraktować je jako niskocenne składniki majątku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 powołanej ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Na kwotę podatku naliczonego, generalnie składa się suma kwot podatku z faktur otrzymanych przez podatnika - art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, z zastrzeżeniem kolejnych ustępów powołanego przepisu.

Z brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Jednak stosownie do art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 tej ustawy nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3 - które na podstawie przepisów o podatku dochodowym zaliczane są przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z treści powyższych przepisów wynika, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym czynnym podatnikom podatku od towarów i usług, jeżeli nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym sensu stricto, tzn. czynnościom, które generują podatek należny.

Jeżeli zakupy towarów i usług dokonanych w związku z adaptacją pomieszczenia przeznaczonego na działalność firmy, których suma będzie stanowiła wartość początkową środka trwałego podlegającego amortyzacji, spełniają warunki zakwalifikowania jako środek trwały, to Podatnik ma prawo wykazać dokonane zakupy w deklaracji VAT-7 jako zakupy zaliczone przez Podatnika jako środki trwałe.

Podatnicy zobowiązani do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów lub ksiąg rachunkowych, w celu prawidłowego ewidencjonowania ww. rzeczy, dodatkowo muszą prowadzić:

* ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

* ewidencję wyposażenia.

W ewidencji środków trwałych dokonuje się zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których cena nabycia lub koszt wytworzenia przekracza 3.500,00 zł, albo okres ich użytkowania jest dłuższy niż jeden rok.

Ewidencja wyposażenia obejmuje natomiast środki trwałe, których cena nabycia lub koszt wytworzenia jest większy niż 1.500,00 zł i mniejszy niż 3.500,00 zł.

Środki wykazane w jednej ewidencji nie mogą być jednocześnie wykazane w drugiej. Dlatego w praktyce czasami lepiej jest prowadzić jedną ewidencję, do której będą wpisywane wszystkie narzędzia użytkowane dłużej niż rok - ewidencję środków trwałych. Niepotrzebna jest wtedy ewidencja wyposażenia. Wpisanie narzędzia do ewidencji środków trwałych nie przesądza bowiem, czy wpisany wydatek odzwierciedlający dany środek trwały będzie jednorazowym kosztem uzyskania przychodu, czy też będzie wpisywany w koszty w miarę upływu czasu poprzez amortyzację.

Pomimo, że art. 22a i 22b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) mówi, iż amortyzacji podlegają środki trwałe, to zgodnie z art. 22d ust. 1 tej ustawy można nie dokonywać odpisów od nabytych lub wytworzonych środków trwałych, o ile ich wartość początkowa nie przekracza 3.500,00 zł. Wtedy wpisuje się wydatek w koszty podatkowe w momencie oddania do używania. W praktyce oznacza to, że zakup taki można zarachować w całości w koszty działalności w danym miesiącu. Ponadto Podatnik może sam zdecydować, od jakiej wartości nabyte środki trwałe będzie ujmował w ewidencji. Może na przykład ustalić, że w ewidencji ujmuje się środki trwałe o wartości powyżej 1.000,00 zł ze względu na poziom istotności.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż oprócz wydatków związanych z pomieszczeniem na działalność firmy Wnioskodawca poniesie wydatki na wyposażenie biura w postaci zakupu biurek, krzeseł, kanapy, stołu itp.

Z opisu można wywnioskować, że chodzi o meble wolnostojące. Meble takie mogą zostać ujęte w ewidencji środków trwałych, jeżeli spełniają definicję środków trwałych określoną w art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, środki trwałe to rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.

W przypadku gdy meble tworzą jeden połączony zestaw, a wartość pojedynczych elementów tego zestawu nie jest określona w dokumencie zakupu, cały zestaw może stanowić jeden środek trwały. Jeśli natomiast w dokumencie zakupu zostały określone poszczególne elementy mebli - do środków trwałych trzeba wprowadzić pojedyncze meble. Meble uznane przez jednostkę za środki trwałe powinny zostać wprowadzone do ewidencji bilansowej i podlegać amortyzacji.

Jeżeli zatem Podatnik nabył:

* towary i usługi, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, lub

* towary i usługi zaliczane u podatnika do środków trwałych niepodlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, przy czym fakt ten pozostaje w ścisłym związku ze zwolnieniem od tego podatku,

powołane wcześniej wyłączenie stosowania obniżenia podatku (o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT) nie ma zastosowania, a poniesione wydatki winny być wykazane jako nabycie towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych.

Istotna w tym zakresie jest zatem klasyfikacja nabytego środka trwałego o wartości do 3.500 zł.

Podatnik nabywając lub wytwarzając składnik majątku o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł dla celów podatkowych może:

Jeśli Podatnik zdecyduje się na wariant pierwszy i nie ujmie nabytego składnika majątku o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł do ewidencji środków trwałych podlegających amortyzacji, decyduje się na bezpośrednie zaliczenie poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów - zakup taki należy potraktować, jak nabycie pozostałych towarów i usług (niestanowiących środków trwałych).

Kwestia kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów bądź też uznania ich za inwestycję w obcym środku trwałym w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi przedmiot odrębnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.