IP-PP2-443-601/07-2/SAP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2007 r. (data wpływu 19 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości gruntowych - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Strona w dniu 6 grudnia 1989 r. została współwłaścicielką nieruchomości gruntowej o pow. 1 490 mkw., która to została przekazana jej w akcie darowizny. Dnia 21 czerwca 2001 r. po śmierci męża, Strona dokonała umownego, notarialnego działu spadku, zniesienia współwłasności oraz dokonała umowy zamiany nieruchomości, stając się na mocy ww. umowy notarialnej właścicielką nieruchomości gruntowych o powierzchni 4000 mkw. Działkę tę Strona podzieliła na 5 mniejszych nieruchomości. W czerwcu 2006 r., na mocy umowy sprzedaży nieruchomości, Strona zbyła 3 z 5 wydzielonych działek z czego jedna była drogą dojazdową. Kolejnych nieruchomości Strona nie zamierza sprzedawać. Sprzedaż nastąpiła na podstawie jednej umowy cywilnoprawnej i dotyczyła niepodzielnie 3 nieruchomości, Strona w dniu 5 lipca 2006 r. dokonała u notariusza przeniesienia własności przedmiotowych nieruchomości. Nieruchomości powyższe były prywatną własnością Strony, która nie pobierała z nich żadnych pożytków, ani nie stanowiły one dla niej źródła dochodu.

Dnia 11 czerwca 2007 r. Strona złożyła w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w Lublinie wniosek o interpretację prawa podatkowego, z zapytaniem, czy w przypadku sprzedaży kolejnych działek wejdzie ona w sferę VAT. Zgodnie z postanowieniem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie Strona z tytułu przedmiotowej czynności powinna podatek VAT zapłacić. Zdaniem Strony stanowisko to jest błędne, oparte na niewłaściwej wykładni pojęcia "częstotliwość". Działalnością gospodarczą charakteryzuje się bowiem profesjonalnym jej charakterem, zarobkowością, stałością wykonywanych czynności, zmierzaniem do zysku, częstotliwością w sensie równego czasowo powtarzania czynności faktycznych i prawnych ze sfery objętej domniemaną działalnością. W przypadku Strony większości tych cech brak. Co do osiągnięcia zysku, nie był on dla Strony celem samym w sobie. Strona nie jest również profesjonalistą przy sprzedaży nieruchomości, gdyż transakcji zbycia nieruchomości dokonała prywatnie (podobnie jak zbywa się każdą inną rzecz). Strona nie posiada uprawnień, potrzebnych w myśl ustawy o gospodarce nieruchomościami, by mogła w sposób zawodowy (profesjonalny), zarobkowy, częstotliwy i stały prowadzić zbywanie nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Strona stanie się podatnikiem VAT jeśli zostaną zbyte pozostałe grunty.

Czy obecnie wnioskodawczyni wchodzi w sferę VAT.

Zdaniem Strony nie jest ona podatnikiem VAT, gdyż nie jest podmiotem gospodarczym, nie dokonała ponownego zbycia kolejnych gruntów, nie ma zamiaru zbywać gruntów w przyszłości, zaś sprzedaż nastąpiła w sferze osobistych stosunków między kontrahentami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem do uznania dostawy towarów (nawet jednorazowej) za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w odniesieniu do tej transakcji podatnik działał w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie (w sposób częstotliwy), a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Strona sprzedała trzy działki nabyte w drodze działu spadku, zniesienia współwłasności oraz na podstawie umowy zamiany nieruchomości. Działki stanowiły składnik majątku prywatnego Strony. Przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej (w tym rolniczej). Grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Strony nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ww. ustawy. Dokonując sprzedaży gruntu Strona nie działała w tej materii w charakterze handlowca. Pod pojęciem handel należy bowiem rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. W analizowanej sprawie nie można stwierdzić, że grunty zostały nabyte w celu odsprzedaży, ponieważ pochodziły z majątku prywatnego, otrzymanego w drodze działu spadku, zniesienia współwłasności oraz na podstawie umowy zamiany nieruchomości. Strona sprzedając działki skorzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, nie wykonywała więc działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż działek nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem obecnie wnioskodawczyni nie wchodzi w sferę VAT. Również w przypadku, gdy Strona zbędzie pozostałe 2 działki nie stanie się podatnikiem VAT, pod warunkiem jednakże, że ich sprzedaż nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej.

W niniejszej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie odniósł się do poruszonej przez Stronę kwestii prawidłowości wymienionego we wniosku postanowienia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie (sygn. P-1/443-4/07).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.