IP-PP2-443-592/08-2/MK
Pismo z dnia 20 czerwca 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IP-PP2-443-592/08-2/MK
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2008 r. (data wpływu 7 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości niezabudowanej, oznaczonej jako tereny zurbanizowane - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości niezabudowanej, oznaczonej jako tereny zurbanizowane.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony stan faktyczny.
Aktem notarialnym Rep. A nr x/2007 sporządzonym przed Notariuszem w dniu 7 sierpnia 2007 r. Miasto sprzedało działkę niezabudowaną położoną w X przy ulicy P o powierzchni 520 m2. Działka oznaczona jest symbolem (BP) jako zurbanizowane tereny niezabudowane, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454). Nieruchomość, zgodnie z ustaleniami miejscowego planu przestrzennego dla części miasta X, obejmującej obszar Lasu L wraz z otuliną, znajduje się w jednostce oznaczonej symbolem 47.4.9/U2 i w zakresie sposobu zagospodarowania minimalna powierzchnia działki przeznaczonej pod zabudowę musi wynosić 600m2. Z uwagi na taki zapis działka o powierzchni 520 m2 nie mogłaby być samodzielną działką budowlana, pomimo takiego przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Z tych względów Miasto postanowiło sprzedać działkę w przetargu ograniczonym do właścicieli bądź użytkowników wieczystych nieruchomości położonej przy ulicy S bezpośrednio sąsiadującej z nieruchomością sprzedawaną przez Miasto. Miasto naliczyło od uzyskanej ceny sprzedaży podatek od towarów i usług w stawce podstawowej tj. 22%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nabywca wystąpił do Miasta z wnioskiem o zwrot zapłaconego podatku VAT w wysokości 12.430,00 zł, gdyż - jak napisał - jego zamiarem nie było powiększenie nieruchomości. Nieruchomości są odrębne i mają odrębne księgi wieczyste. Ustnie oświadczył, że nie zamierza zakupionej działki przeznaczać pod zabudowę.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy sprzedaż nieruchomości niezabudowanej, oznaczonej jako tereny zurbanizowane, ale nie posiadającej minimalnej powierzchni wymaganej pod zabudowę, co zostało konwalidowane przez Miasto przez sprzedaż w drodze przetargu ograniczonego do właścicieli bądź użytkowników wieczystych nieruchomości przyległych, winno korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Zdaniem Wnioskodawcy podatek od towarów i usług został naliczony prawidłowo. Ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane bądź przeznaczone pod zabudowę. Zatem opodatkowaniu podlega dostawa terenów budowalnych niezabudowanych bądź przeznaczonych pod zabudowę. Ustawodawca posłużył się kryterium "przeznaczenia terenu", a o tym przeznaczeniu decydują władze gminy. Miasto X przeznaczyło ten grunt pod zabudowę i choć działka nie spełnia wymogów powierzchni minimalnej, to zostało to konwalidowane przez sprzedaż w drodze przetargu ograniczonego do właścicieli nieruchomości przyległych. Uzyskana w ten sposób powierzchnia zabudowy uległa zmianie. Zdaniem Wnioskodawcy fakt, iż nabywca nie zamierza (zgodnie z oświadczeniem) działki przeznaczać pod zabudowę, nie jest istotny dla rozstrzygnięcia.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług za towary w rozumieniu tej ustawy uznaje się również grunty. Zatem odpłatna dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli jest realizowana przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, z tym, że stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane przeznaczone pod budowę. Oznacza to, że tereny niezabudowane, które są przeznaczone pod budowę i jednocześnie sklasyfikowane jako tereny zurbanizowane podlegają opodatkowaniu wg stawki określonej w art. 41 ust. 1 ustawy tj. 22%. Zwolnieniu na podstawie wyżej wymienionego przepisu mogą zatem jedynie korzystać niezabudowane grunty, które nie są terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę, np.: grunty rolne, leśne lub pod stawami itp.
Z cyt. przepisów jednoznacznie wynika, iż zwolniona od podatku jest wyłącznie dostawa gruntów (terenów) niezabudowanych. Przy tym grunty te, aby były zwolnione od podatku, winny spełniać dodatkowo warunek co do ich charakteru lub przeznaczenia, tj. nie mogą być terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę. Jednocześnie przepisy o podatku od towarów i usług nie definiują, co należy rozumieć przez "tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę". Z tego też względu w celu ustalenia przeznaczenia gruntu odwołać należy się do przepisów innych dziedzin prawa.
A więc przeznaczenie, o którym wyżej mowa, winno więc być ustalane na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W planie tym następuje bowiem - zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) - ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu. W dalszej kolejności, w przypadku braku planu, należy odwołać się do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, które zgodnie z art. 3 ust. 1 i art. 9 ust. 1 ww. ustawy określa politykę przestrzenną gminy, w tym lokalne zasady zagospodarowania przestrzennego. Choć samo studium nie jest aktem prawa miejscowego, to jego ustalenia na podstawie art. 9 ust. 4 ww. ustawy są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż samo faktyczne (zadeklarowane przez nabywcę) oświadczenie, iż nie zamierza zakupionej działki przeznaczyć pod zabudowę, nie stanowi w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług wystarczającej przesłanki do zastosowania przewidzianego w tym przepisie zwolnienia od podatku. Przez grunt przeznaczony pod zabudowę rozumieć należy zarówno grunty, które widnieją w planie zagospodarowania przestrzennego jako przeznaczone pod zabudowę, jak i te, które właściciel przeznaczy pod zabudowę, bądź potencjalnie traktowane będą jak tereny budowlane. W związku z tym dostawa gruntu, który w aktualnym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wykazany jest jako teren zurbanizowany, Miasto X przeznaczyło ten grunt pod zabudowę, a więc potencjalnie przeznaczony pod zabudowę, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg właściwej stawki.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.