IP-PP2-443-582/08-4/SAP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana X przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2008 r. (data wpływu 2 kwietnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 czerwca 2008 r. (data wpływu 24 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 czerwca 2008 r. (data wpływu 24 czerwca 2008 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IPPP2-443-582/08-2/SAP z dnia 12 czerwca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca w dniu 19 maja 2000 r. zakupił działkę do zabudowy mieszkaniowej oraz upraw rolnych o pow. 11684m#178;. Natomiast w dniu 30 października 2000 r. Wnioskodawca zakupił przylegającą do niej nieruchomość rolną o pow. 14285m#178;#61447;. Nieruchomość w dniu 12 sierpnia 2004 r. podzielono na 27 działek rolnych. W dniu 17 września 2004 r. Wnioskodawca dokupił jeszcze trzy działki rolne o powierzchni łącznej 2511m#178;.

Następnie w dniu 5 października 2005 r. wszystkie ww. działki uchwałą Rady Miasta w........ znalazły się w jednostce urbanistycznej z przeznaczeniem pod zabudowę jednorodzinną z pozwoleniem na budowę 20-tu budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Pozwolenie na budowę uzyskano w miesiącu lutym i marcu 2006 r.

Wnioskodawca w dniu 16 lutego 2007 r. sprzedał jedną z działek wraz z pozwoleniem na budowę budynku mieszkalnego za kwotę 20.000 zł.

Pozostałe działki Wnioskodawca też zamierza sprzedać w 2008 r.

Ze złożonego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT czynnym. Jest rolnikiem ale nie rolnikiem ryczałtowym. Przedmiotowe grunty Wnioskodawca kupił mając na celu prowadzenie na nich upraw rolnych. W okresie początkowym Wnioskodawca prowadził uprawy (zboża), jednak z czasem stało się to nieopłacalne, dlatego Wnioskodawca posadził na własny koszt las (sadzonki sosnowe). W chwili obecnej część działek jest porośnięta ww. lasem. Na znacznej części (ok.1/3) w wyniku podpalenia las spłonął, obecnie są to nieużytki.

Ponieważ uprawa rolna była nieopłacalna, a w planie miejscowym miasta grunty te oraz tereny przyległe zostały przekształcone na wniosek Wnioskodawcy z gruntów rolnych na tereny budownictwa mieszkaniowego, Wnioskodawca dokonał podziału tych terenów na działki budowlane.

Po podziale tych terenów na 27 działek oraz mając na uwadze, że tereny te w planie miejscowym miasta stały się terenami budowlanymi a uprawa rolna na tych terenach była nieopłacalna oraz z racji prowadzonej przez żonę Wnioskodawcy działalności gospodarczej (biuro projektowe), Wnioskodawca uznał, że działki budowlane wraz z pozwoleniem na budowę będą w przyszłości terenami bardziej atrakcyjnymi do sprzedaży niż grunty rolne. Część działek zgodnie z planem miejscowym przeznaczona była pod komunikację (drogi dojazdowe do pozostałych działek). Wnioskodawca wykonał na tych terenach wodociąg natomiast Zakład E uzbroił te tereny w kablową linię elektryczną.

Ponadto działki te nie były przedmiotem najmu i nie czerpał Wnioskodawca z tego tytułu pożytków. Wnioskodawca nie planuje na przedmiotowych działkach żadnej budowy. Przyczyną sprzedaży działki były potrzeby finansowe, gdyż Wnioskodawca ma na wychowaniu dwójkę dzieci oraz dom na utrzymaniu. Środki uzyskane z ewentualnej sprzedaży pozostałych działek Wnioskodawca planuje przeznaczyć na podniesienie poziomu życia.

Wnioskodawca posiada jeszcze inne grunty rolne (łąki oraz las) w okolicy....... o, jednak na chwilę obecną nie planuje ich sprzedaży, chociaż w przypadku pogorszenia sytuacji materialnej i spadku opłacalności ich użytkowania Wnioskodawca nie wyklucza ich sprzedaży. Ponadto Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej, poza przypadkiem wskazanym we wniosku sprzedaży gruntów.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, iż w chwili zakupu przedmiotowych działek ani w chwili sprzedaży nie prowadził ani nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przekwalifikowanych gruntów rolnych na działki budowlane wraz z pozwoleniem na budowę będzie podlegała podatkowi VAT, jeżeli nie jest realizowana w ramach działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż tych działek nie powinna być opodatkowana. Od 1 maja 2004 r. grunt jest towarem w rozumieniu ustawy o VAT art. 2 pkt 6. Odpłatna zatem sprzedaż (dostawa), jeżeli nie jest realizowana w ramach działalności gospodarczej jest zwolniona od VAT. Z przepisów art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy wynika, że z zakresu stosowania podatku VAT wyłączone są transakcje przez podmiot niewystępujący w charakterze podatnika tego podatku, a więc nieprowadzącego działalności gospodarczej. Obowiązek uwzględniania norm zawartych w tych aktach wspólnotowych przy dokonywaniu rozstrzygnięć gwarantuje art. 91 ust. 2 Konstytucji R.P.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo, jednak działały z zamiarem jej powtarzania. Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, iż Wnioskodawca nabył gospodarstwo rolne w celu prowadzenia upraw rolnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folia, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodkowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowle i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Z przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, iż Wnioskodawca w okresie początkowym prowadził uprawy (zboża). Jednak z czasem stało się to nieopłacalne, dlatego Wnioskodawca posadził na własny koszt las (sadzonki sosnowe). W chwili obecnej część działek jest porośnięta ww. lasem. Na znacznej części (ok.1/3) w wyniku podpalenia las spłonął dlatego obecnie są to nieużytki. Wnioskodawca zaznacza, iż nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Zatem w przedmiotowej sprawie fakt, iż Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym nie przesądza o tym, że nie prowadzi on działalności gospodarczej, gdyż już samo poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności rolniczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Ponadto ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił także szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż działek należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą tj.:

* nabycie działek w celu prowadzenia na nich upraw rolnych a więc na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a nie na cele osobiste,

* podzielenie terenu na 27 działek, które przeznaczono do sprzedaży (w 2007 r. jedną z nich sprzedano),

* wystąpienie do Urzędu Miasta z wnioskiem o zmianę przeznaczenia gruntu rolnego na budowlany,

* uzyskanie pozwolenia na budowę 20-tu budynków mieszkalnych jednorodzinnych,

* dokonanie uatrakcyjnienia gruntu poprzez wykonanie przez Wnioskodawcę wodociągu oraz uzbrojenie terenu w kablową linię elektryczną,

* podjęcie czynności związanych z wystawieniem działek na sprzedaż

Jednocześnie należy zaznaczyć, że Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości gruntowe (łąki, lasy), co do sprzedaży których nie jest zdecydowany, ale definitywnie ich sprzedaży nie wykluczył.

Powyższym czynnościom można jak najbardziej przypisać charakter częstotliwy w okolicznościach wskazujących na wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem ich sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy również zauważyć, iż w kontekście podstawowej zasady podatku VAT, jaką jest zasada neutralności, bezzasadnym byłoby przyjęcie przez ustawodawcę, iż ta sama czynności w przypadku podmiotu, który zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i zgłosił działalność w zakresie handlu nieruchomościami byłaby opodatkowana inaczej (nieopodatkowana), niż w przypadku gdy dokonuje jej podmiot, który takiego zgłoszenia nie dokonał, kiedy zamiar i efekt zarobkowy obydwu transakcji jest identyczny. Różnica wynika tylko z kwestii formalnych dokonanych przez obydwa podmioty.

Kryterium prowadzenia działalności gospodarczej nie wyłącza z grona podatników osób fizycznych, jeśli dokonują one dostawy towarów w sposób stały, zorganizowany i powtarzalny. Bez znaczenia pozostaje fakt, w jakim okresie wykonywana jest dana czynność, ani ilość dokonanych transakcji. Jeśli odpłatna dostawa towarów została dokonana przez osobę działającą, w rozumieniu ustawy, w charakterze podatnika i w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą, to nawet, jeśli dokonano tych czynności bez zachowania warunków i form określonych przepisami prawa (np. bez oficjalnego zarejestrowania działalności gospodarczej), to czynność taka podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (art. 5 ust. 2 ustawy o VAT).

Bezsprzecznie zatem wszystkie przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności w przedmiotowej sprawie wskazują na to, iż nabył on przedmiotowe nieruchomości z zamiarem wykorzystania ich do celów zarobkowych.

W świetle powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działał w charakterze handlowca z zamiarem częstotliwego wykonywania czynności dla celów zarobkowych, tym samym spełniając przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 kwalifikujące go dla uznania za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

Przedstawione okoliczności, wskazują bezspornie na częstotliwy i zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

Powyższe czynności noszą znamiona zaplanowanych, co wyczerpuje zakwalifikowanie ich jako działalności zarobkowej i gospodarczej. Analiza taka jest zgodna z przepisem art. 9 ust. 1 - Dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. Nr 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L 2006 r. Nr 347 poz. 1) stanowiącym odpowiednik art. 4 - Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. Nr 77/388/EWG w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG), który określa czynności podlegające podatkowi VAT (Dz. U. UE. L 1977 r. nr 145 poz. 1) jak również z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z których wynika, że sporadyczność czynności, względnie jednorazowe ich wykonanie, tworzy z danej osoby podatnika również wówczas, gdy jednorazowe wykonanie czynności są czynnościami wykonywanymi w związku z działalnością producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, oraz rolników, a także działalnością osób wykonujących wolne zawody.

Należy zauważyć, że powołana przez Wnioskodawcę Szósta Dyrektywa została uchylona Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przestawiony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) należy stwierdzić, że zachowania Wnioskodawcy jednoznacznie wyczerpują znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym osobę podejmującą te czynności należy uznać za podatnika podatku VAT, a dostawa przedmiotowych gruntów, jako przeznaczonych pod zabudowę będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki w wysokości 22%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, do zapłaty którego będzie zobowiązany Wnioskodawca.

Nie może bowiem korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż obejmuje ono wyłącznie dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Podkreślić ponadto należy, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) cytowanej ustawy, zwolnienia od podatku, wskazanego w ust. 1 i ust. 9 tego artykułu, nie stosuje się do podmiotów dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Oznacza to, że w przypadku, gdy Wnioskodawca dokona sprzedaży terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, zobowiązany będzie do opodatkowania tych transakcji, także wtedy, gdy osiągnięty obrót z tego tytułu nie przekroczy 50.000 zł.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.