IP-PP2-443-558/08-2/SAP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej P, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2008 r. (data wpływu 31 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty faktury wewnętrznej przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty faktury wewnętrznej przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W momencie wystawiania faktury dla kontrahenta unijnego stosuje stawkę podatku 0%, zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Jeżeli do dnia złożenia deklaracji VAT-7 za dany miesiąc Wnioskodawca w dokumentacji nie posiada dokumentu CMR, opodatkowuje wyżej wymienioną sprzedaż stawką VAT właściwą dla sprzedaży krajowej, tj. 7%, przez wystawienie faktury wewnętrznej. Jako podstawę opodatkowania Zainteresowany przyjmuje kwotę należną od nabywcy (kwota w euro * kurs waluty z dnia wystawienia faktury). Po otrzymaniu potwierdzenia odbioru towaru przez nabywcę dokonuje korekty faktury wewnętrznej, a tym samym korekty wcześniej naliczonego podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do prawidłowego naliczenia podatku VAT należnego na fakturze wewnętrznej Zainteresowany powinien stosować metodę "od stu" (kwota należna od nabywcy), czy metodę "w stu" (kwota należna od nabywcy pomniejszona o 7% VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, jako podstawę opodatkowania należy przyjąć 100% kwoty należnej od nabywcy. Zgodnie bowiem z art. 29 ust. 1 ustawy "podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy".

Wystawiając fakturę na kontrahenta zagranicznego Spółka stosuje stawkę VAT równą 0%. Przy kalkulacji ceny (przychodu) w celu zrealizowania określonej marży nie uwzględnia, że w cenie zawarty jest podatek VAT - cała kwota należna od nabywcy stanowi dla Zainteresowanego przychód (cenę netto). Zatem podstawą opodatkowania winna być cała kwota należna od nabywcy.

Na tle przedstawionego stanu prawnego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) do katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług należy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, stosownie do regulacji art. 41 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Przywołany przepis art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli jednak warunek, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 jako dostawę na terytorium kraju.

Wskazane przepisy nie precyzują zasad ustalania podstawy opodatkowania w przypadku braku w określonym terminie wymienionych powyżej dokumentów potwierdzających wywóz towarów. Jednak w opinii tut. Organu, z uwagi na to, iż ustawodawca w przepisach art. 42 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług odwołał się do "dostawy na terytorium kraju" dlatego też, przy ustalaniu podstawy opodatkowania należy również posłużyć się przepisami o podstawie opodatkowania dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie więc z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Według Zainteresowanego, jako podstawę opodatkowania należy przyjąć całą kwotę należną od nabywcy. W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowania decyzji, czy opłaty mają być kwotami "netto" czy "brutto".

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż wynagrodzenie z tytułu sprzedaży najczęściej wyrażone jest w formie ceny. Zgodnie zaś z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.) za cenę należy rozumieć jako wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest zobowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towarów podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

W związku z powyższym zasadą jest, iż w ramach ustalonych cen zawarty jest już podatek od towarów i usług, jeśli dana transakcja podlega temu podatkowi, chyba że strony w umowie wyraźnie postanowią inaczej. Jeżeli więc strony opodatkowanej transakcji określiły jej cenę, bez wskazania, że jest to wartość netto, do której należy doliczyć VAT, uznać zawsze należy, że jest to cena zawierająca w sobie tenże podatek, w ramach której należny podatek można ustalić tzw. rachunkiem "w stu".

Należy jednak zwrócić uwagę, iż analiza przedmiotu umów zawieranych z kontrahentami nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którą minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.