IP-PP2-443-554/07-2/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Starostwa, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2007 r. (data wpływu 9 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie czy Starosta jest podatnikiem podatku VAT czy Skarb Państwa, czy sprzedaż gruntu przez Starostę będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz jaką stawkę należy zastosować przy zbyciu ww. nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2007 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie czy Starosta jest podatnikiem podatku VAT czy Skarb Państwa, czy sprzedaż gruntu przez Starostę będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz jaką stawkę należy zastosować przy zbyciu ww. nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W stanie posiadania Starosty P. jako zarządzającego jest nieruchomość Skarbu Państwa położona w X, oznaczona według ewidencji gruntów numerem 1 o pow. 3,2146 ha, dla której urządzona jest księga wieczysta Y. Na terenie tej nieruchomości realizowana jest od 1983 r. inwestycja budowy obiektu sanatorium o powierzchni: podstawowej 12.723 m#178;, użytkowej 16.923 m#178;, kubaturze 68.209 m#179; wraz z obiektami stanowiącymi zaplecze budowy. Od 1998 r. nie są prowadzone żadne prace inwestycyjne na wymienionym terenie oraz nie zakończono budowy. W 2007 r. została podjęta przez Starostę decyzja o sprzedaży ww. gruntu wraz z obiektami (inwestycje w budowie) na nim położonymi. Zgodę na zbycie nieruchomości udzielił Wojewoda L. zarządzeniem nr 4. przedmiotowa nieruchomość wystawiona będzie do zbycia zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Starosta jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie ww. czynności, czy jest nim skarb państwa reprezentowany przez Wojewodę L., czy ww. czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jeżeli tak, jaką stawką podatkową opodatkowane będzie zbycie ww. nieruchomości.

Zdaniem podatnika Starostwo jest podatnikiem podatku VAT w zakresie ww. czynności zgodnie z art. 15 ustawy o VAT, zwanej w dalszej części Ustawą. Ww. nieruchomość stanowi towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 Ustawy. Zbycie jej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 Ustawy jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju. Powyższe zbycie nie korzysta ze zwolnienia na mocy art. 43 Ustawy, w szczególności zaś jako zbycie towaru używanego. Opodatkowane będzie stawką podatkową podstawową określoną w art. 41 Ustawy w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdza się co następuje.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Sprzedaż jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną i w związku z powyższym w świetle ustawy o podatku od towarów i usług traktuje się ją jako odpłatna dostawę towarów. Od 1 maja 2004 r. grunt jest towarem w rozumieniu przepisów ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pojęcie towaru zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603) organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest Starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej. Z przywołanego przepisu wynika, że organy władzy publicznej (w tym organy samorządu terytorialnego) nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem o towarów i usług.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 5 powyższej ustawy stanowi, iż zasobem nieruchomości Skarbu Państwa gospodarują, z zastrzeżeniem art. 43 ust. 2 i 4 oraz art. 60, starostowie, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, a w szczególności: wykonują czynności związane z naliczaniem należności za nieruchomości, udostępnianie z zasobu oraz prowadzą windykację tych należności. Jak wynika z powyższego, starostwo powiatowe jest jednostką pomocniczą służącą zarządowi do wykonania zadań powiatu oraz obsługi techniczno - organizacyjnej powiatu. Tak rozumiane starostwo powiatowe jest wyspecjalizowanym biurem o pewnym zespole pracowników oraz zasobie środków materialnych, danych do pomocy organowi w celu realizacji jego zadań i kompetencji.

Z rozporządzenia Ministra Finansów z 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. z 2006 r. Nr 142, poz. 1020) wynika, że starostwo powiatowe nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług.

Z powyższej konstrukcji prawnej jednoznacznie wynika, iż realizując czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług) we własnym imieniu i na własny rachunek (na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych), podatnikiem podatku VAT jest Starosta. Starostwo powiatowe jako jednostka wykonująca jedynie zadania powiatu nie może być odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

A zatem przy realizacji czynności cywilnoprawnych dotyczących nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa starosta jest podatnikiem tego podatku, a realizowane przez ten podmiot odpłatne dostawy towarów i odpłatne świadczenie usług, podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług jeżeli wykonywane są na podstawie umów cywilnoprawnych.

Reasumując, w związku z powyższym iż Starosta, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie uznawany za podatnika podatku od towarów i usług, który za zgodą Wojewody sprzeda ww. grunt wchodzący w skład zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, czynność sprzedaży będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem odpłatna dostawa gruntów realizowana przez podatnika, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, opodatkowana jest podstawową stawką podatku VAT, tj. 22%.

Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.