IP-PP2-443-540/07-2/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2007 r. (data wpływu 3 grudnia 2007 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania działki rolnej przeznaczonej m.in. pod mieszkalnictwo jednorodzinne jest nieprawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania działki rolnej przeznaczonej m.in. pod mieszkalnictwo jednorodzinne.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

17 października 1995 r. nabyto działkę rolną o powierzchni 1,53 ha.

W 2003 r. rozpoczęto, na wydzielonej części działki, budowę domu jednorodzinnego.

Po dwóch latach, tj. w roku 2005 dokonano podziału działki na trzy części: pierwsza część zabudowana (44/3), druga i trzecia część niezabudowana (44/4, 44/5).

Podziału dokonano w celu zniesienia współwłasności nieruchomości.

W związku z wysokimi kosztami budowy Wnioskodawca zamierza (na przełomie roku 2007/2008) sprzedać dwie niezabudowane działki rolne (44/4, 44/5).

Wyżej wymienione działki - wolne od zabudowy, zlokalizowane są w strefie, dla której funkcją wiodącą są usługi związane z obsługą ruchu turystycznego, usługi komercyjne oraz mieszkalnictwo jednorodzinne. Jest to strefa "C" ochrony uzdrowiskowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż dwóch działek (44/4, 44/5) wyodrębnionych z majątku prywatnego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Czy sprzedający (osoba fizyczna) powinien naliczyć kupującemu 22% podatek VAT, a następnie odprowadzić podatek do polskiego Urzędu Skarbowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, osoba fizyczna (mieszkająca na stałe zagranicą) nieprowadząca działalności gospodarczej na terenie kraju, nie jest uprawniona do egzekwowania podatku VAT od kupującego część oferowanego gruntu rolnego.

Bez znaczenia jest fakt, czy kupującym będzie osoba fizyczna czy prawna.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pod pojęciem towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl natomiast art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, do czynienia mamy z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Kryterium prowadzenia działalności gospodarczej wyłącza z grona podatników podatku VAT osoby fizyczne, w przypadku gdy dokonują one dostawy towarów. Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te czynione są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu wyżej wskazanym.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż nawet kilkakrotna przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu.

Podatnikiem w obrocie nieruchomościami byłby podmiot, który jest handlowcem i obraca częstotliwie budynkami, lokalami lub gruntami. Czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika pozostają poza zakresem opodatkowania.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej planuje zbyć dwie, wyodrębnione z majątku prywatnego, niezabudowane działki rolne. Planowane zbycie działek spowodowane jest gwałtownym wzrostem kosztów budowy.

A zatem, Podatnik nie dokonał nabycia działki rolnej w celu jej dalszej odsprzedaży.

W związku z powyższym sprzedaż działek dokonana przez zainteresowanego nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, z uwagi na fakt, iż transakcja nie ma charakteru zarobkowego, lecz związana jest z przysługującym Podatnikowi prawem do rozporządzania własnym majątkiem.

Ponadto Strona nie prowadzi działalności gospodarczej, z którą przedmiotowa nieruchomość byłaby związana. Oznacza to zatem działanie Strony w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o VAT nie mają zastosowania.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, iż sprzedaż ww. działek nie stanowi działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przedstawione we wniosku stanowisko, iż sprzedaż przedmiotowych działek, z uwagi na to, iż dokonywana jest przez osobę fizyczną mieszkającą na stałe zagranicą (na terytorium Niemiec), jest niezgodne z treścią art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Bez znaczenia w sprawie jest pochodzenie osoby dokonującej sprzedaż, gdyż co do zasady sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jeśli jest dokonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.