IP-PP2-443-530/08-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2008 r. (data wpływu 20 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokali mieszkalnych i lokali użytkowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 marca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży lokali mieszkalnych i lokali użytkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe.

Od dnia 1 września 1999 r. Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą i jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług. W 2006 r. Wnioskodawca nabył kamienicę wybudowaną w 1935 r. od osoby fizycznej bez prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT, z której to kamienicy Wnioskodawca osiągał przychody najmu pomieszczeń. Przychody były opodatkowane w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie jako przychody z działalności gospodarczej lecz jako przychody z najmu. W bieżącym roku Wnioskodawca chce sprzedać część lokali w tym budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powyższa sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem VAT i jeżeli to wg jakiej stawki będą opodatkowane lokale mieszkalne i wg jakiej stawki lokale użytkowe.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż będzie sprzedażą zwolnioną od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy za towary uważa się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane zgodnie z ust. 2 wskazanego powyżej przepisu ustawy rozumie się:

Zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 budynek stanowi towar używany, gdyż do końca roku, w którym zakończono budowę minęło 5 lat. Zgodnie z art. 43 ust. 6 zwolnienia powyższego nie można zastosować, jeżeli są spełnione trzy warunki łącznie:

W związku z powyższym, aby wyłączenie ze zwolnienia znalazło zastosowanie, wszystkie trzy ww. warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza prawo do zastosowania prawo zwolnienia ze sprzedaży używanych budynków, budowli lub ich części.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia z podatku od towarów i usług dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkałe po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

Przedmiotowy budynek został nabyty jako towar używany od osoby fizycznej, co wykluczało możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego w chwili jego zakupu. Wnioskodawca we wniosku nie podał informacji czy dokonał modernizacji, remontu budynku. Jeśli więc po nabyciu kamienicy Wnioskodawca dokonał ulepszeń o wartości co najmniej 30% wartości początkowej i przy tych wydatkach dokonywał odliczenia podatku naliczonego, a jak wynika z opisu stanu faktycznego użytkował nieruchomość w okresie krótszym niż 5 lat, zwolnienie powyższe nie znajdzie zastosowania. W takiej sytuacji w stosunku do lokali mieszkalnych będzie miał zastosowanie przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy) - sprzedaż lokali mieszkalnych, które były już pierwotnie zasiedlone będzie zwolniona z podatku od towarów i usług. Przy czym zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy) pod pojęciem pierwszego zasiedlenia należy rozumieć wydanie pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części do użytkowania w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Wobec powyższego w przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych (które były zasiedlone) sprzedaż będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, natomiast w przypadku lokali użytkowych sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT 22%.

W sytuacji, gdy nakłady po zakupie o powyższej wysokości nie były dokonywane, sprzedaż zarówno lokali mieszkalnych jak i użytkowych podlegać będzie zwolnieniu jak w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy) w związku z ust. 2 pkt 1) tegoż artykułu.

Reasumując, w przedmiotowym wniosku Wnioskodawca nie podał szczegółowych danych odnoszących się do przedmiotu sprzedaży - stąd brak możliwości jednoznacznego rozpoznania w niniejszej interpretacji podstawy do zwolnienia podatkiem VAT sprzedaży lokali mieszkalnych lub użytkowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.