IP-PP2-443-52/07-2/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2007 r. (data wpływu 30 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostaw towarów, których przedmiotem są towary znajdujące się w składach konsygnacyjnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 lipca 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostaw towarów, których przedmiotem są towary znajdujące się w składach konsygnacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X jest podmiotem z siedzibą w Wielkiej Brytanii zarejestrowanym dla celów podatku od towarów i usług w Polsce. Spółka dokonuje dostaw określonych towarów z Wielkiej Brytanii do Polski na rzecz polskiego podatnika podatku od towarów i usług. Towary transportowane są z Wielkiej Brytanii lub innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej bezpośrednio do magazynu nabywcy znajdującego się na terenie Polski. Zgodnie z odpowiednią umową zawartą pomiędzy Spółką a nabywcą, w momencie dostawy towarów do magazynu na terytorium Polski, nabywca nabywa prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (w szczególności nabywca może pobrać towary z magazynu w dogodnym dla siebie momencie, w praktyce uzależnionym od potrzeb procesu produkcyjnego). Do momentu pobrania towarów z magazynu prawo własności towarów pozostaje po stronie Wnioskodawcy. Od momentu wprowadzenia towarów do magazynu do momentu wyprowadzenia ich do celów produkcyjnych mija od kilku do kilkunastu dni. Dla każdorazowo pobranej partii towarów, w celu udokumentowania wydania towaru nabywcy, Spółka wystawia na rzecz nabywcy fakturę VAT opiewającą na wartość pobranej partii towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy opisana dostawa towarów do Polski stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, do którego rozliczenia dla celów podatku od towarów i usług obowiązany jest nabywca, a konsekwencji:

* czy X. nie jest obowiązana do rozliczenia VAT w Polsce z tytułu przedmiotowych dostaw towarów, oraz

* czy X. z tytułu dokonywania w/opisanych dostaw nie musi być zarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług w Polsce, skoro polski VAT rozliczany będzie z tytułu tych dostaw przez nabywcę (Wnioskodawca nie prowadzi na dzień dzisiejszy żadnych czynności opodatkowanych VAT w Polsce).

W ocenie wnioskodawcy zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Ponadto zgodnie z przepisem art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a) w/cytowanej ustawy, powyżej przytoczony przepis stosuje się pod warunkiem, że nabywcą towarów jest m.in. podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika.

W świetle powyższych przepisów Spółka zauważa, że dokonywana przez nią dostawa towarów transportowanych z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej do Polski wypełnia znamiona wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W szczególności Spółka uważa, że:

* nabywca nabywa prawo do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel w momencie ich dostawy do magazynu należącego do nabywcy;

* rozpoczęcie transportu przedmiotowych towarów ma miejsce w państwie członkowskim UE innym niż Polska, zaś zakończenie transportu następuje w Polsce;

* nabywca przedmiotowych towarów jest podatnik polskiego VAT;

* przedmiotowe towary maja służyć czynnościom wykonywanym przez nabywcę jako podatnika VAT.

Zdaniem Spółki, w świetle przedstawionego stanu faktycznego nie ulega wątpliwości, ze prawo rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel przechodzi na nabywcę w momencie dostawy tych towarów do magazynu nabywcy. W szczególności, Spółka zauważa, że zgodnie z warunkami umowy łączącej Spółkę z nabywcą, od chwili wprowadzenia towarów do magazynu nabywca może pobrać te towary w dogodnym dla siebie momencie. W praktyce moment ten uzależniony jest od potrzeb wynikających z procesu produkcyjnego, jednakże w tym czasie nabywca ma pełną kontrolę nad towarem oraz swobodę w dysponowaniu towarem dostarczonym do magazynu (w szczególności na nim spoczywa np. ryzyko związane z utratą lub zniszczeniem towaru). Innymi słowy, po przyjęciu towaru do magazynu nabywca posiada władztwo ekonomiczne nad towarami. Jednocześnie Spółka podkreśla, że zgodnie z warunkami umowy, poza nabywcą żaden inny podmiot nie może korzystać z towarów znajdujących się w magazynie, chyba, że nabywca tak rozporządzi.

Zgodnie z umową zawartą pomiędzy I. a nabywcą prawo własności do towarów przechodzi na nabywcę w momencie ich podjęcia z magazynu. Następnie, w celu udokumentowania wydania towarów, Spółka wystawia na rzecz nabywcy fakturę VAT opiewającą na wartość podjętych towarów.

W świetle powyższego Wnioskodawca podkreśla, ze prawo do rozporządzania towarami jak właściciel w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług nie należy utożsamiać z prawem własności, będącym przedmiotem regulacji prawa cywilnego. Autonomia prawa podatkowego w stosunku do innych gałęzi prawa, w tym cywilnego, była wielokrotnie podkreślana w polskiej doktrynie oraz orzecznictwie, w tym Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

ETS konsekwentnie podkreśla, że stosowanie przepisów dotyczących VAT nie może być uzależnione od przepisów wewnętrznych poszczególnych państw członkowskich z zakresu innych gałęzi prawa, tak administracyjnego, jak i cywilnego. Odmienne podejście, zdaniem ETS-u, byłoby sprzeczne z celem wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej, jakim jest m.in. stworzenie jednolitych zasad opodatkowania tym podatkiem we wszystkich państwach członkowskich.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego, w jednym ze swoich orzeczeń, ETS stwierdził, że dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nie odnosi się do zbycia prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi obowiązującym prawem krajowym, lecz obejmuje wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedną stronę, która upoważnia drugą stronę do faktycznego dysponowania tym majątkiem, tak, jakby była jego właścicielem (orzeczenie w sprawie S, sygn. C-320/88). W dalszej części uzasadnienia wyroku ETS stwierdził wprost, że przez "dostawę towarów" należy rozumieć przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności do tego majątku w sensie prawnym. A zatem Spółka zauważa, że ETS dokonuje wyraźnego rozróżnienia pomiędzy prawem do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, a prawem własności, wskazując jednocześnie na autonomię prawa podatkowego w tym zakresie.

Biorąc pod uwagę, że nabywca dysponuje towarami składowanymi w jego magazynie i nie ma innych użytkowników tego magazynu, zdaniem Spółki należy uznać, że prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel jest przenoszone na nabywcę w momencie, gdy towary są dostarczane do magazynu. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że w rozważanej sytuacji nie występuje transakcja zrównana z WNT dokonywana przez I z uwagi na przemieszczanie własnych towarów z innego państwa członkowskiego UE do Polski, lecz WNT po stronie nabywcy w Polsce. W konsekwencji to na nabywcy ciąży obowiązek podatkowy w VAT z tytułu dostawy przedmiotowych towarów na terytorium Polski.

W rezultacie, należy uznać, że I nie jest obowiązana do rozliczania WNT z tytułu dostawy przedmiotowych towarów na terytorium Polski. Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że Spółka z tytułu dokonywania omawianych dostaw towarów nie musi być zarejestrowana dla celów rozliczenia VAT w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Procedura sprzedaży z wykorzystaniem magazynów położonych w innym państwie członkowskim (składów konsygnacyjnych) jest rodzajem uproszczenia i udogodnienia prowadzenia działalności gospodarczej, przewidzianym przepisami VI Dyrektywy Rady Europy z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (2006/112/WE). W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opartej na dyrektywach unijnych nie znalazły się żadne szczególne unormowania dotyczące rozliczenia transakcji, których przedmiotem są towary znajdujące się w składzie konsygnacyjnym, w związku z tym należy odnieść się do zasad ogólnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Natomiast przepis art. 11 ust. 1 przedmiotowej ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnatrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż kontrahent Wnioskodawcy (nabywca) nabywający prawo własności przedmiotowych towarów dopiero w momencie pobrania ich z magazynu, znajdującego się na terytorium RP, nie spełnia wymogów zawartych w w/powołanych przepisach, koniecznych do uznania przedmiotowych czynności za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Spełnione są natomiast przesłanki określone w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z w/powołanym przepisem art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju z zastrzeżeniem art. 135-138.

W konsekwencji należy więc uznać, iż X powinna rozpoznawać przedmiotowe transakcje, polegające na pobraniu towarów ze składu konsygnacyjnego, jako dostawy towarów, dla których podatnikiem jest nabywca, a więc na Spółce nie ciąży obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług od tych czynności.

Pomimo, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku rozliczenia podatku od dostawy dokonanej ze składu konsygnacyjnego położonego na terytorium Polski, to jednak dokonuje tej dostawy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i tym samym nie można odmówić mu statusu podatnika w zakresie tej czynności - nie jako podmiotu podlegającego obowiązkom podatkowym od tej czynności, ale jako podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przemieszczenie przez X towarów z innego niż Polska kraju Unii Europejskiej do magazynu położonego w Polsce będzie uznane za czynność zrównaną z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów w kraju, z którego te towary będą do Polski wysyłane. Jednocześnie dostawca tych towarów zobowiązany będzie do potraktowania takiego przemieszczenia jak wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o ustawy o podatku od towarów i usług.

Na Wnioskodawcy ciąży więc obowiązek rejestracji w Polsce dla potrzeb podatku od towarów i usług z tytułu dokonywania omawianych dostaw towarów na terytorium RP.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go maja 10, 09-402 Płock.