IP-PP2-443-51/07-2/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2007 r. (data wpływu 30 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 lipca 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej importuje do Polski nawozy sztuczne oraz wózki widłowe. Nawozy sztuczne importowane są głownie z Rosji i Ukrainy. Wózki widłowe importowane są z Chin. Wnioskodawca dotychczas przedstawiał ww. towary do odprawy celnej (do procedury nadania tym towarom statusu towarów wewnątrzwspólnotowych) polskim organom celnym. Niemniej jednak wnioskodawca rozważa możliwość przeprowadzenia ww. procedury celnej przed organami celnymi Litwy (nawozy) i Niemiec (wózki widłowe). Następnie, po nadaniu tym towarom statusu towarów wewnątrzwspólnotowych (po odprawie celnej) wnioskodawca przewoziłby lub zlecał przewiezienie ww. towarów na terytorium Polski gdzie byłyby sprzedawane, a sprzedaż ta byłaby opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Jedną tego typu operację wnioskodawca już wykonał - wprowadził na obszar Unii Europejskiej przez Niemcy wózki widłowe, a następnie przewiózł je do Polski. W chwili obecnej wózki te są sukcesywnie sprzedawane.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku, w którym wnioskodawca nie byłby zarejestrowany w Niemczech i na Litwie jako podatnik tamtejszych podatków od wartości dodanej, przemieszczenie do Polski odprawionych tam towarów byłoby traktowane jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Czy w przypadku uznania, że opisana w pytaniu pierwszym sytuacja nie byłaby wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, wnioskodawca dokonując przemieszczenia tych towarów z Niemiec i Litwy do Polski musiałby wykazać z tego tytułu jakikolwiek VAT.

Czy w przypadku, w którym wnioskodawca byłby zarejestrowany w Niemczech i na Litwie jako podatnik tamtejszych podatków od wartości dodanej, dokonywane przemieszczenie do Polski odprawianych tam towarów byłoby traktowane jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Czy w przypadku przyjęcia, że dokonywane przez wnioskodawcę czynności są wewnątrzwspólnotowym nabycie towarów, wnioskodawca powinien uiszczać powstały z tego tytułu należny VAT, a następnie występować o zwrot tego podatku jako podatku naliczonego, czy też wystarczającym byłoby samo złożenie deklaracji, w której wnioskodawca wykazałby powstały z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia należny VAT i jednocześnie kwotę tego podatku jako podatek naliczony.

W ocenie wnioskodawcy zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jednym z warunków koniecznych do tego aby nastąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest przemieszczenie tych towarów przez podatnika od wartości dodanej lub na jego rzecz. Zdaniem wnioskodawcy zapis ten sprawia, że aby wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie podmiot przemieszczający lub zlecający przemieszczenie należących do niego towarów musi być zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w kraju unijnym, z którego towary te są wywożone. Należy bowiem zwrócić uwagę, że ustawodawca w art. 2 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług skonstruował definicję legalna pojęcia podatku od wartości dodanej, z której jednoznacznie wynika, że jest nim podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług obowiązującego w Polsce. W związku z powyższym hipoteza art. 11 ustawy o podatku od towarów i usług została skonstruowana w ten sposób, że przepis ten nie może dotyczyć sytuacji przemieszczenia do Polski przez podatnika polskiego VAT towarów zgłoszonych do odprawy celnej, np. w Niemczech, jeżeli w Niemczech podmiot ten (właściciel towarów) nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania, że opisane wyżej czynności, nie byłyby wewnątrzwspólnotowym nabyciem, Wnioskodawca z tytułu ich przeprowadzenia nie musiałby wykazywać polskim organom podatkowym jakiegokolwiek należnego VAT. Dzieje się tak dlatego, że gdyby wnioskodawca nie był zarejestrowany jako podatnik od wartości dodanej w państwie wspólnotowym, z którego transportowane są odprawiane tam towary, czynności te nie mieściłyby się w hipotezach którejkolwiek z czynności opisanych w art. 5 ust. 1-5 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Zatem przywóz towarów z państwa trzeciego na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju - co ma mieć miejsce w niniejszym przypadku - w rozumieniu przepisów ww. ustawy nie stanowi importu towarów na terytorium Polski.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem - zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy - rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Status podatnika podatku od wartości dodanej w którymkolwiek kraju Wspólnoty nie ma w przedmiotowej sprawie żadnego znaczenia - nie jest więc istotne, czy podatnik dopełnił formalnych obowiązków w zakresie rejestracji.

Zatem na mocy art. 11 ust. 1 cyt. ustawy przemieszczenie do kraju towaru uprzednio zaimportowanego i dopuszczonego do obrotu na obszarze Wspólnoty (w analizowanym przypadku w Niemczech i na Litwie) będzie dla Spółki wewnątrzwspólnotowym nabyciem, co rodzi skutki w zakresie obowiązku rozliczenia w Polsce podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wg stawek właściwych dla nabytych towarów.

Przedmiotowa transakcja stanowiąca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, potwierdzona wystawieniem przez Stronę faktury wewnętrznej winna być wykazana w zakresie obrotu i podatku należnego w deklaracji dla podatku od towarów i usług w części C.2. Transakcje pozostałe - Wewnątrzwspólnotowe nabycie. Stosownie natomiast do art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy czym kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go maja 10,09-402 Płock.