IP-PP2-443-50/08-2/ASi

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2008 r. (data wpływu 14 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymanej rekompensaty - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2008 został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymanej rekompensaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca m.in. produkuje metalowe elementy i części samochodowe. Zgodnie z umową zawartą z kontrahentem szwedzkim w okresie od sierpnia 2005 r. do maja 2006 r. Spółka wyprodukowała zamówioną przez odbiorcę ilość wyrobów gotowych. Pomimo to iż wyprodukowane wyroby były pełnowartościowe i wyprodukowane zgodnie z wcześniejszym zamówieniem, kontrahent nie odebrał zamówionej dostawy (z przyczyn niezależnych od Spółki). Na podstawie załącznika nr 5 do umowy zawartej w dniu 21 czerwca 2005 r. z ww. odbiorcą Spółka wystawiła w dniu 29 listopada 2007 r. notę obciążeniową z tytułu nie wywiązania się z umowy usług handlowych. Nieodebrane wyroby, z uwagi na brak możliwości sprzedaży, Spółka zezłomowała. Częściową zapłatę za ww. notę Spółka otrzymała w grudniu 2007 r., zaś pozostałą część rozliczono również w grudniu za pomocą dwustronnej kompensaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy otrzymana rekompensata podlega opodatkowaniu VAT.

Jeśli tak to jakie należy zastosować stawki podatku i kiedy powstaje obowiązek podatkowy.

Zdaniem Spółki obciążenie kontrahenta z tytułu nie wywiązania się z zawartej umowy (nieodebrania zamówionych wyrobów) jest odszkodowaniem za poniesione przez Spółkę koszty (straty). Obciążenie kontrahenta rekompensatą za poniesione przez Spółkę koszty związane z zakupem materiału, wytłoczeniem, składowaniem itp., nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 mama 2004 r. o podatku od towarów i usług. Nie stanowi dochodu ani z tytułu dostawy towaru, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, ani z tytułu świadczenia usług (kontrahent nie uzyskał żadnych bezpośrednich korzyści w związku z wypłaceniem odszkodowania, co oznacza, iż w przedmiotowym przypadku nie mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług), nie ma więc obowiązku naliczania i odprowadzania podatku VAT. Stanowisko to jest zbieżne ze stanowiskiem Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 14 12. 2006 r. sygnatura Vl/443-296/O6/MS:

"Organ podatkowy zauważa, iż zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy o VA T zgodnie z którym opodatkowaniu tym podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...). Świadczenie usług, w myśl (...) przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi (...). W świetle przedstawionego stanu faktycznego wypłata przedmiotowej kwoty nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania korzyści przez zleceniodawcę i tym samym stanowi jedynie formę odszkodowania wypłacaną podatnikowi (...). Organ stwierdza ponadto, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z dostawą towarów, gdyż zarówno pojęcie "pieniądz" jak i "odszkodowanie" nie odpowiadają pojęciu towaru w rozumieniu ustawy o VAT (...). Mając powyższe na uwadze, należy zatem stwierdzić, iż otrzymanie przedmiotowego odszkodowania nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...)."

Podobnie kwestię tę wyjaśnił Pierwszy Śląski Urząd Skarbowy w Sosnowcu w odpowiedzi z dnia 24 marca 2006 r. sygnatura PSUS/PP-OIO/443-26/06/ŁG: " (...) sama wypłata kary umownej, podobnie jak i jej otrzymanie, co do zasady, nie może być uznana za czynność opodatkowaną (...) kara umowna nie jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę, lecz rekompensatą za poniesione przez Spółkę koszty (straty). Obciążenie kontrahenta karą umowną za poniesione przez Spółkę koszty związane z dzierżawą cystern, torów, lokomotyw, itp. nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy (...).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle, lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Natomiast na podstawie art. 29 ww. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwoty należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia od nabywcy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania, stanowi, co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż do wyjątków należą sytuacje, w których płatności na rzecz podatnika nie będą związane z wykonywaniem przezeń czynności podlegających opodatkowaniu. Do takich wyjątków należy zaliczyć sytuacje wypłacenia przez kontrahenta (dłużnika) odszkodowania lub kary umownej w związku z niewykonaniem zobowiązania lub nienależytego wykonania zobowiązania (m.in. nie odebrania zamówionej dostawy) na podstawie przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W przedstawionym stanie faktycznym doszło do wypłaty odszkodowania (wynagrodzenia) z tytułu nienależytego wykonania umowy, tj. z tytułu nieodebrania zamówionej dostawy. W związku z powyższym nie dochodzi tu do dostawy towarów ani też do świadczenia usług przez Wnioskodawcę.

Kwota odszkodowania nie stanowi wynagrodzenia (należności) z tytułu wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu, wymienionej w art. 5 ust. 1 ww. ustawy, jest natomiast próbą zrekompensowania utraconych przez Spółkę korzyści w związku z zachowaniem się kontrahenta.

Kwota odszkodowania w omawianym przypadku nie jest obrotem w rozumieniu cytowanego powyżej art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług, dlatego też nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.