IP-PP2-443-330/07-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2007 r. (data wpływu 26 września 2007 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korygowania podatku naliczonego w przypadku stwierdzenia niedoborów inwentaryzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 26 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korygowania podatku naliczonego w przypadku stwierdzenia niedoborów inwentaryzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W wyniku inwentaryzacji towarów w magazynie w miesiącu sierpniu 2007 r. stwierdzono znaczny niedobór, którym podatnik obciąży osoby materialnie odpowiedzialne. W chwili zakupu tych towarów przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wystąpienie niedoboru zawinionego powoduje obowiązek korekty podatku naliczonego odliczonego przy zakupie towaru objętego tym niedoborem.

Zdaniem Wnioskodawcy zakupiony towar został dokonany w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej, a równocześnie brak jest podstaw do kwestionowania związanego z zakupem wydatku jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym - brak jest podstaw do wyłączenia prawa rozliczenia związanego z zakupem podatku naliczonego (art. 88 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zatem najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi podatku od towarów i usług skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Realizacja tego prawa została ograniczona w art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, który stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Ponadto przepis art. 91 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiący o korektach podatku naliczonego, nie przewiduje obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze stwierdzonym niedoborem towarów.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w przypadku, gdy z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru i przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej wynika, że zakup został dokonany w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej, a równocześnie brak było podstaw do kwestionowania związanego z zakupem wydatku jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym - brak jest podstaw do wyłączenia prawa rozliczenia przez Podatnika, związanego z zakupem podatku naliczonego (art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.