IP-PP2-443-315/07-5/KCH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2007 r. (data wpływu 24 września 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2007 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zastosowania procedury szczególnej przy świadczeniu usług turystyki tj. organizacji kolonii dla dzieci i młodzieży - jest prawidłowe.

W dniu 24 września 2007 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zastosowania 7% stawki podatku od towarów i usług przy świadczeniu usług sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 55.23.11-00.00 oraz zastosowania do opisanych usług procedury szczególnej określonej w art. 119 ustawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przestawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi biuro turystyczne zajmujące się pośrednictwem w sprzedaży usług turystycznych oraz organizowaniem imprez turystycznych. W przyszłości Spółka zamierza organizować również kolonie dla dzieci i młodzieży. Organizacja tych kolonii polegać będzie na zorganizowaniu wypoczynku poprzez nabywanie od innych podatników usług transportu, zakwaterowania i wyżywienia, zapewnieniu wychowawców kolonijnych, opieki medycznej, zgłoszeniu danej kolonii do miejscowego Kuratorium Oświaty.

Z informacji posiadanych z Urzędu Statystycznego, przedmiotowe usługi mieszczą się w klasyfikacji PKWiU 55.23.11-00.00 - usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci. Strona zamierza prowadzić ewidencję, z której będą wynikały kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści uczestników kolonii, na podstawie dokumentów, z których owe kwoty będą wynikać.

Jednocześnie w uzupełnieniu do wniosku Strona informuje, iż zajmuje się pośrednictwem w sprzedaży usług turystycznych oraz organizowaniem imprez turystycznych. Opis zdarzenia przyszłego odnosi się do organizowania we własnym imieniu i na własny rachunek kolonii dla dzieci i młodzieży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

czy prawidłowe jest zastosowanie do opisanych usług organizowania kolonii dla dzieci i młodzieży procedury opodatkowania marży zgodnie z art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem wnioskodawcy, prawidłowe jest opodatkowanie opisanych usług, zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. O możliwości zastosowania szczególnej procedury opodatkowania, zgodnie z art. 119 decyduje spełnienie warunków określonych w art. 119 ust. 3. Ponieważ będziemy spełniać wszystkie wymienione warunki: mamy siedzibę na terytorium kraju, działamy na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek, przy świadczeniu usługi będziemy nabywać towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, będziemy prowadzić ewidencję zgodnie z art. 119 ust. 3 pkt 4, mamy prawo zastosować procedurę wymienioną w art. 119 ust. 1 ustawy, a więc jako podstawę opodatkowania przyjąć kwotę marży pomniejszoną o kwotę należnego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie możliwości zastosowania szczególnej procedury przy świadczeniu usług turystyki, określonej w art. 119 ustawy, do świadczenia usług organizacji kolonii dla dzieci i młodzieży, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 119 ust. 1 ustawy o podatku oda towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Marża stanowi różnicę pomiędzy kwota należną, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Stosownie do art. 119 ust. 4 ustawy, podatnikom nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty. Jednocześnie, w przypadku gdy przy świadczeniu usług turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej usługami własnymi, odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, iż stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe, z uwagi na fakt, iż zainteresowany organizując kolonie dla dzieci i młodzieży działa we własnym imieniu i na własny rachunek oraz spełnia pozostałe wymagania określone w art. 119 ust. 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.