IP-PP2-443-242/08-3/SAP - Dokumentacja uprawniająca do zastosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04 lutego 2008 r. (data wpływu 11 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wymaganej dokumentacji uprawniającej do zastosowania preferencyjnej stawki podatku 0% przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2008 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wymaganej dokumentacji uprawniającej do zastosowania preferencyjnej stawki podatku 0% przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest spółką francuską specjalizującą się w projektowaniu, wytwarzaniu i sprzedaży części i podzespołów samochodowych. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik podatku VAT w Polsce. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa towary od polskich podmiotów i dostarcza je do kontrahentów z Unii Europejskiej. Obecnie Spółka planuje podpisanie umowy z Kontrahentem unijnym, na podstawie której Kontrahent (jako nabywca) będzie miał prawo do wystawiania w imieniu i na rachunek Spółki faktur sprzedażowych, faktur korygujących oraz duplikatów faktur na towary dostarczane przez Spółkę do tego podmiotu (tzw. samofakturowanie, self-billing). Umowa zostanie zawarta na okres 12 miesięcy. Jeśli system wystawiania przez nabywcę faktur w imieniu i na rachunek Spółki sprawdzi się w praktyce, to przewiduje się możliwość przedłużania umowy na kolejne dwunastomiesięczne okresy. Jedynym typem transakcji jakich Spółka obecnie dokonuje i będzie dokonywać z Kontrahentem jest wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Spółka posiada postanowienie w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego wydane przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście z 4 sierpnia 2006 r., w którym stwierdzono, że w przypadku Spółki dokumentami wystarczającymi do udokumentowania dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i opodatkowania jej stawką 0% VAT są:

Po wdrożeniu postanowień umowy Spółka będzie dysponowała następującymi dowodami dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów:

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wymienione dokumenty będą wystarczające do udokumentowania dokonania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów uprawniającej Spółkę do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do towarów będących przedmiotem tej dostawy zgodnie z art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)?

Zdaniem wnioskodawcy:

1. Dokumentacja obejmująca:

jest wystarczająca dla udokumentowania dokonania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów uprawniającej Spółkę do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do towarów będących przedmiotem tej dostawy". Z dowodów tych jednoznacznie wynikać będzie bowiem, że dostarczone przez Spółkę towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Spełnione zostaną zatem warunki wynikające z art. 42 ust 1 w związku z art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o VAT.

Spółka będzie posiadała kopię faktury dostawy wraz ze specyfikacją na tej fakturze poszczególnych sztuk towaru. Ustawa o VAT nie wymaga by dokumenty te były odrębne - dopuszczalne jest również posłużenie się fakturą, która zawiera jednocześnie specyfikację dostawy, co potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych.

W omawianych transakcjach Spółka nie będzie organizowała przewozu towarów wysyłanych do kontrahentów, a w konsekwencji nie będzie dysponowała dokumentami przewozowymi. Zgodnie z otrzymanym przez Spółkę postanowieniem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście z 4 sierpnia 2006 r. "W przypadku braku pewnych dokumentów określonych w art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług - należy dokonać oceny innych posiadanych przez podatnika dowodów (zasadniczo dokumentów) celem ustalenia, czy dowody te wskazują na zaistnienie okoliczności określonych w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług" W postanowieniu tym wskazano ponadto, że "W szczególności (...) potwierdzenie odbioru towarów przez nabywcę potwierdza dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, a zatem także potwierdza wywóz tych towarów z terytorium Polski" Postanowienie to zostało wprawdzie wydane w nieco innym stanie faktycznym (w którym stroną wystawiającą faktury była Spółka jako dostawca), niemniej zdaniem Spółki kluczowe tezy przedstawione w nim przez organ podatkowy można również odnieść do przyszłego stano faktycznego będącego przedmiotem wniosku.

W tym stanie faktycznym nabywca nie będzie wystawiał odrębnego dokumentu potwierdzającego odbiór towarów. Potwierdzenie takie będzie jednak zamieszczone na fakturze wystawionej przez nabywcę w imieniu i na rachunek Spółki. Wystawienie faktury będzie zatem stanowiło potwierdzenie odbioru przez nabywcę towaru, co wskazane zostanie w adnotacji na fakturze potwierdzającej, że towar został dostarczony do miejsca odbioru poza granicami Polski na terytorium UE. Zdaniem Spółki faktura wystawiona przez nabywcę w imieniu i na rachunek Spółki będzie zatem stanowiła potwierdzenie odbioru towarów przez nabywcę, o którym mowa w cytowanym wyżej postanowieniu Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście.

Podsumowując, na podstawie posiadanych dokumentów Spółka będzie w stanie potwierdzić wywóz towarów z terytorium Polski oraz dostarczenie ich do nabywcy w innym państwie UE. W szczególności dokumenty te będą pozwalały na stwierdzenie tożsamości towarów, których do tyczą, poprzez:

Biorąc pod uwagę powyższe, posiadanie przez Spółkę opisanych we Wniosku dokumentów przed dniem złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy będzie upoważniać ją do zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, której do tyczą dane dokumenty. Otrzymanie tych dokumentów w późniejszym okresie będzie upoważniać Spółkę do dokonania korekt, o których mowa w art. 42 ust. 13 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 ustawy. Stosownie do przepisu art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

Przepis art. 42 ust. 3 powołanej ustawy stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje w zasadzie zamknięty katalog dokumentów, które potwierdzają dokonanie wywozu towarów i jego dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego. Wyliczenie, które później następuje w w/w art. 42 ust. 3 ma charakter wyczerpujący. Nie zostało ono poprzedzone zwrotem "w szczególności", stąd nie można przyjąć, że ma ono charakter jedynie przykładowy. W zakresie udowodnienia, że miała miejsce transakcja wewnątrzwspólnotowa, ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje swego rodzaju legalną teorię dowodów. Dowodami dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy mogą być w sumie tylko dokumenty wyraźnie wskazane w przepisie. W pewnych sytuacjach wymagane dokumenty mające potwierdzić fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, w ramach której towary będące jej przedmiotem były wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, mogą być niewystarczające, niejasne, czy też nie mogą potwierdzać jednoznacznie dokonania powyższej czynności. Wówczas ustawodawca przewidział możliwość pomocniczego posłużenia się innymi dokumentami (tzw. dokumentami uzupełniającymi), z których będzie wprost wynikać, że miał miejsce wywóz towarów z kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Dokumenty te zostały wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznaczne dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust.1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Podkreślenia wymaga fakt, iż z uwagi na bogactwo form obrotu gospodarczego, w szczególności stosowanych systemów logistycznych, katalog dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 11 powołanej ustawy jest katalogiem otwartym, nie ogranicza zatem form udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stoi na stanowisku, że dowodami potwierdzającymi w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju w przypadku, gdy posiadane przez podatnika dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3-5 ustawy o podatku od towarów i usług, nie dają takiego potwierdzenia, mogą być inne dokumenty, w szczególności te wymienione w art. 42 ust. 11 w/w ustawy, które pełnią funkcję dokumentów uzupełniających.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż prawo do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego. Regulacje zawarte w przepisach dotyczących dokumentowania wywozu towarów w wykonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów akcentują charakter dowodowy wskazanych w nich dokumentów. Podkreślić należy ponownie, iż dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 pkt 1 i 2 cytowanej ustawy, ze względu na ich ustaloną przepisami prawa formę, potwierdzają w sposób jednoznaczny zarówno tożsamość towarów będących przedmiotem transakcji i wywozu, podmioty będące stronami wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jak również fakt dokonania wywozu towarów. Z tego względu nie można przyjąć, że ich brak może zostać zastąpiony innymi dokumentami.

W związku z tym, iż w zdarzeniu przyszłym opisanym w przedmiotowym wniosku Spółka nie posiadać będzie jednego z kluczowych dokumentów wymaganych w art. 42 ust. 3 przywoływanej ustawy dla zastosowania preferencyjnej 0% stawki podatku tj. dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika, dla opodatkowania danych transakcji zastosowana winna być stawka właściwa dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. Stawkę 0% Spółka będzie mogła zastosować jeśli przedmiotowe dokumenty będzie posiadała przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy - co wynika z w/w art.42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie zostanie spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, Spółka wykaże tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju (art. 42 ust.12 ustawy o VAT). Otrzymanie przez Spółkę dowodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie późniejszym niż określony w ust. 12 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazał dostawę towarów. Powyższe zasady wynikają odpowiednio z zapisów art. 42 ust. 12 i 13 ustawy o VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, iż nie jest uprawnione utożsamianie pojęcia dokumentu przewozowego z art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy) nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Biorąc pod uwagę powyższe Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stoi na stanowisku, iż dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), podpisany przez niego osobiście, z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zatem dokumentem tym może być zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument (oczywiście opatrzony podpisem wystawcy), potwierdzający powyższe.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy stwierdzić, że wymienione przez Spółkę dokumenty nie będą wystarczające do udokumentowania dokonania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów uprawniającej Spółkę do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do towarów będących przedmiotem tej dostawy zgodnie z art. 42 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

W niniejszej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie odniósł się do kwestii prawidłowości wymienionego we wniosku postanowienia Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście (sygn. 1436/AV/443/2006/202/TCH).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.