IP-PP2-443-108/07-2/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005, Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2007 r. (data wpływu 16 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowej - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowej.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest producentem i dystrybutorem stali wstępnie wykończonej, niepowlekanej oraz blachy i taśmy aluminiowej, jak również świadczy usługi w zakresie projektowania i technologii. Spółka jest podmiotem z siedzibą w Wielkiej Brytanii niezarejestrowanym dla celów podatku od towarów i usług w Polsce.

Spółka zamierza dokonywać dostaw określonych towarów z Wielkiej Brytanii do Polski na rzecz polskiego podatnika od towarów i usług. W rozważanym schemacie dostaw, towary transportowane są z Wielkiej Brytanii lub innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej bezpośrednio do magazynu nabywcy znajdującego się na terenie Polski.

Zgodnie z odpowiednią umową zawartą pomiędzy Spółką a nabywcą, w momencie dostawy towarów do magazynu na terytorium Polski, kontrahent nabywa prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. W szczególności, nabywca może pobrać towary z magazynu w dogodnym dla siebie momencie, w praktyce uzależnionym od potrzeb procesu produkcyjnego. Na nabywcy spoczywa także ryzyko związane z utratą czy zniszczeniem towar. Do momentu pobrania towarów z magazynu prawo własności towarów pozostaje po stronie Spółki. Dla każdorazowo pobranej partii towarów, w celu udokumentowania wydania towarów nabywcy, Spółka wystawia na rzecz nabywcy fakturę VAT opiewającą na wartość pobranej partii towarów.

W związku z powyższym Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie jej stanowiska,

iż w przedstawionej sytuacji dostawa przedmiotowych towarów do Polski stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, do którego rozliczenia dla celów podatku od towarów i usług obowiązany jest nabywca, a w konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług w Polsce z tytułu dostaw przedmiotowych towarów na zasadzie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz jednocześnie Spółka z tytułu dokonywania przedmiotowych dostaw towarów nie musi być zarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług w Polsce, skoro polski podatek od towarów i usług rozliczany będzie z tytułu dostaw przez nabywcę, a Spółka nie prowadzi na dzień dzisiejszy żadnych czynności opodatkowanych w Polsce.

W opinii Spółki zgodnie z definicją zawartą w art. 9 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycia prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium Polski. W związku z faktem, iż przedmiotowe towary trafiają wskutek omawianej transakcji do Polski, należy zauważyć, że w wyniku tego przesunięcia towarów, następuje przeniesienie prawa do rozporządzania nimi "jak właściciel".

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 9 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy o podatku od towarów i usług, powyżej przytoczony przepis stosuje się pod warunkiem, że nabywcą towarów jest m.in. podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów podatku od towarów i usług, a nabywane towary maja służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika.

W świetle powyższych przepisów Spółka zauważa, że dokonywana przez nią dostawa towarów transportowanych z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej do Polski będzie wypełniać znamiona wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W szczególności Spółka zauważa, że:

* nabywca nabędzie prawo do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel w momencie ich dostawy do magazynu należącego do nabywcy;

* rozpoczęcie transportu przedmiotowych towarów ma miejsce w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Polska, zaś zakończenie transportu następuje w Polsce;

* nabywcą przedmiotowych towarów będzie podatnik polskiego podatku od towarów i usług;

* przedmiotowe towary mają służyć czynnościom wykonywanym prze nabywcę jako podatnika podatku od towarów i usług.

Zdaniem Spółki, w świetle przedstawionego stanu faktycznego nie ulega wątpliwości, że prawo do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel przechodzi na nabywcę w momencie dostawy tych towarów do magazyny nabywcy. W szczególności, Spółka zauważa, że zgodnie z warunkami umowy łączącej Spółkę z nabywcą, od chwili wprowadzenie towarów do magazynu nabywca może pobierać te towary w dogodnym dla siebie momencie. W praktyce moment ten uzależniony jest od potrzeb wynikających z procesu produkcyjnego będącego przedmiotem działalności nabywcy. Niemniej jednak, Spółka podkreśla, że nabywca ma pełną kontrolę nad towarem oraz swobodę w dysponowaniu towarem dostarczonym do magazynu. W szczególności, na nim spoczywa np.: ryzyko związane z utratą czy zniszczeniem towaru. Innymi słowy, po przyjęciu towarów do magazynu, nabywca posiada władztwo ekonomiczne nad towarami. Jednocześnie Spółka podkreśla, że zgodnie z warunkami umowy poza nabywcą żaden inny podmiot nie może korzystać z towarów znajdujących się w magazynie, chyba że nabywca tak rozporządzi.

Zgodnie w umową pomiędzy stronami, prawo własności towarów przechodzi na nabywcę w momencie podjęcia z magazynu. Następnie w celu udokumentowania wydania towarów, Spółka wystawia na rzecz nabywcy fakturę VAT opiewającą na wartość podjętych towarów.

W świetle powyższego Spółka podkreśla, że prawa do rozporządzanie towarami jak właściciel w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług nie należy utożsamiać z prawem własności, będącym przedmiotem regulacji prawa cywilnego. Autonomia prawa podatkowego w stosunku do innych gałęzi prawa, w tym cywilnego, była wielokrotnie podkreślana w polskiej doktrynie oraz orzecznictwie, w tym Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości konsekwentnie podkreśla, że stosowanie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług nie może być uzależnione od przepisów wewnętrznych poszczególnych państw członkowskich z zakresu innych gałęzi prawa, tak administracyjnego, jak i cywilnego. Odmienne podejście, zdaniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, byłoby sprzeczne z celem wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej jakim jest między innymi stworzenie jednolitych zasad opodatkowania tym podatkiem we wszystkich państwach członkowskich.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego, w jednym ze swoich orzeczeń Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nie odnosi się do zbycia prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi obowiązującym prawem krajowym, lecz obejmuje wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedna stronę, która upoważnia druga stronę do faktycznego dysponowania tym majątkiem tak, jakby była właścicielem (orzeczenie w sprawie Shipping and Forwarding Enterprise, sygn. C-320/88). W dalszej części uzasadnienia wyroku Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził wprost, że przez "dostawę towarów" należy rozumieć przeniesienie prawa do dysponowania majątkiem rzeczowym jak właściciel, nawet jeśli nie występuje przeniesienie prawa własności tego majątku w sensie prawnym. A zatem, Spółka zauważa, że Europejski Trybunał Sprawiedliwości dokonuje wyraźnego rozróżnienia pomiędzy prawem do rozporządzanie towarem jak właściciel, a prawem własności, wskazując jednocześnie na autonomię prawa podatkowego w tym zakresie.

W rezultacie, zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę, że nabywca dysponuje towarami składowanymi w jego magazynie i nie ma innych użytkowników tego magazynu, zdaniem Spółki, należy uznać, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel jest przenoszone na nabywcę w momencie, gdy towary są dostarczane do magazynu. W związku z powyższym, zdaniem Spółki należy uznać, że w rozważanej sytuacji zachodzi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów po stronie nabywcy w Polsce. W konsekwencji, to na nabywcy ciąży obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu dostawy przedmiotowych towarów na terytorium Polski.

Spółka pragnie podkreślić, że podobne stanowisko dotyczące traktowania w zakresie podatku od towarów i usług tego typu transakcji zajęła Komisja Unii Europejskiej swoim raporcie z dnia 23 listopada 1994 r. (COM (94) 515 final). Komisja podkreślił, że w zakresie podatku od towarów i usług, to właśnie przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (a nie prawo własności) determinuje powstanie dostawy towarów. Zdaniem Komisji, jeżeli prawo do dysponowania towarem (tj. prawo do pobrania z magazynu dowolnej partii towaru w dowolnym momencie) zostało przeniesione na przyszłego nabywcę z chwilą wprowadzenia towarów do magazynu w kraju przeznaczenia, to nabywca powinien rozpoznać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W rezultacie, należy uznać, że Spółka nie jest obowiązana do rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z tytułu dostaw przedmiotowych towarów na terytorium Polski. Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że Spółka z tytułu dokonywania omawianych dostaw nie musi być zarejestrowana dla celów rozliczenia podatku od towarów i usług w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005, Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.